China’s financiële atoombom,

Gejuich bij Geenstijl! China gaat de dollar kapot maken, ze dreigen honderden miljarden dollars op de markt te dumpen als straf voor het gezeur over een revaluatie van de Yuan en eventuele extra importheffingen voor goederen uit China. Extra credibility, ze hebben zelfs een betere bron dan een Hyves profiel of de Sun van Nederland. Schaterend juichen ze over die iMac’s die dan wel eens wat goedkoper zouden kunnen worden en sporen de Nederlandse staat aan om maar hetzelfde te doen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kamerpraat: Europees betalen via Amerikaanse bedrijven?

Mei Li VosIn de reeks bijdragen van Tweede Kamerleden volgt hier een discussiestuk van Mei Li Vos. Zij is woordvoerder voor de PvdA over flexwerk, freelancers, consumentenbeleid en mededingingsbeleid.
Het Europese betalingsverkeer heeft consequenties voor consumenten en voor bedrijven.

Logo KamerpraatGrommend stond ik in een Franse winkel te klungelen met mijn pinpasje. Werkte niet. Wilde niet. Omdat ik een oud pasje heb zonder de nieuwe veilige chip. Met mijn creditcard betalen lukte ook niet, want ik was vergeten de pincode aan te vragen. Liefjes keek ik mijn vriend aan, die zuchtend, zijn pas te voorschijn haalde en met een verwijtende blik zijn creditcard door de automaat haalde. Volgend jaar zal alles anders zijn, beloofden we elkaar. Dan heb ik een nieuwe pas en, dat weten wij toevallig, zal het Europese betalingsverkeer meer geharmoniseerd zijn. Dan werken mijn passen in heel Europa. Of niet, dan klungel ik volgend jaar nog een keer. En dat hangt van een aantal dingen af, als het aan mij ligt.

Na de Europese markt voor goederen en diensten komt er ook een Europese markt voor het betalingsverkeer. Die is er namelijk maar voor een deel met het munt en papiergeld van de Euro. We betalen immers voornamelijk met plastic, via internet en door automatische incasso’s. Elk land heeft zo zijn eigen systemen en dat praat niet altijd even makkelijk met elkaar. Als je, zoals vele salonsocialisten, een huisje in Frankrijk of Toscane hebt kan je niet zomaar via je Nederlandse bank automatische incasso’s regelen, of iets via internet overmaken naar je lokale aannemer. Maar ook iets bestellen in een ander land en betalen via internet is lastig. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de bedrijven die door Europa heen nering hebben. Daarom wordt er vanaf 2008 overgegaan tot de Single European Payments Area (SEPA). Dat is een groot project waarmee het Europese betalingsverkeer wordt geharmoniseerd. Het is de bedoeling dat zo rond 2013 SEPA een feit is.

Tot nog toe merken we er niet veel van. Het hele SEPA project is ook verschrikkelijk ingewikkeld, en tot nog toe alleen iets geweest van specialisten. Het gaat niet alleen over pasjes, maar ook over standaarden, infrastructuur, tarieven, nieuwe bankrekeningnummers en beveiliging. Daarnaast spelen de belangen mee van banken, creditcardmaatschappijen, toeleveranciers van betaalautomaten, internetproviders en natuurlijk de verschillende landen, die allemaal het liefst hun eigen systeem als basis willen houden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour – Julius Bush Ceasar

If President Bush copied Julius Caesar by ordering his army to empty Iraq of Arabs and repopulate the country with Americans, he would achieve immediate results: popularity with his military; enrichment of America by converting an Arabian Iraq into an American Iraq (therefore turning it from a liability to an asset); and boost American prestiege while terrifying American enemies.

He could then follow Caesar’s example and use his newfound popularity with the military to wield military power to become the first permanent president of America, and end the civil chaos caused by the continually squabbling Congress and the out-of-control Supreme Court.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende