Lech Walesa die als Solidarność vakbondsleider in de jaren '80 een vreedzaam volksprotest tegen het communistische regime in Polen ontketende en daarvoor de Nobelprijs voor de Vrede ontving wordt nu door president Hugo Chavez de toegang tot Venezuela ontzegd (IHT). In een reactie laat Walesa weten dat hij denkt dat Chavez 'bang voor hem is'. De strubbelingen tussen deze twee heren die toch allebei een soort band met de arbeidersklasse hebben is waarschijnlijk terug te leiden tot het feit dat Walesa de introductie van het 'communistische model' in Zuid-Amerika niet zo'n goed idee vindt. Al eerder dreigde Chavez dat hij de veiligheid van Walesa niet kon garanderen toen hij afgelopen november Venezuela bezocht, niet bepaald sjiek. Walesa toont zich in tegenstelling tot de recent door Groot-Brittannië geweigerde Wilders niet als een drammer en zegt zich er op te beraden of hij nog zal afreizen naar Venezuela. Wel gooit de oud-vakbondsleider wat olie op het vuur door de tegenstanders van Chavez erop te wijzen dat ze niet bang voor hem moeten zijn. Deze aansporing tot verzet komt in een tijd dat Chavez geconfronteerd wordt met massale protesten tegen zijn voornemen zijn ambtstermijn te verlengen voor onbepaalde tijd, op eenzelfde eigengereide wijze zoals generaal Wojciech Jaruzelski in Polen destijds gewend was te opereren?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vandaag is het in Latijns-Amerika feest. Het is Dia de la Raza, ofwel Dag van het Ras. Hoewel het woord ‘ras’ in Zuid-Amerika lang niet zo beladen is als bij ons, is de dag toch omstreden.
Officieel viert men op het feit dat Columbus in 1492 de Amerika’s ontdekte. Dat dat aanleiding kon zijn voor een feest werd in 1913 door een Spanjaard bedacht in het kader van de warme Ibero-amerikaanse banden en de gedeelde geschiedenis.
In 1917 was de toenmalige Argentijnse president Hipolito Yrigoyen een van de eerste leiders die de dag omarmde en er een officiële nationale feestdag van maakte. In de decennia daarna volgden velen anderen. Rasdag was de dag dat twee culturen elkaar ‘ontmoeten’ (ras en cultuur…verbinden sommige politici in Nederland die woorden ook niet stiekem aan elkaar?).
Hoewel Argentinië nog steeds vasthoud aan de naam ‘rasdag’ is men in veel landen al lang door de bocht. In de VS heet de dag heel correct Columbus day en wordt hij lang niet overal gevierd. In Hawaii kan Columbus de boom in en heeft men het over ontdekkersdag, nog neutraler. Chili praat over de dag van twee werelden en Uruquay heeft dag van de Amerika’s.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.