Windmolens zorgen voor uitsterven insecten: Een klimaatontkennende klap van de molen

Windmolens, torens van Mordor (of Kankor). Althans, als je een klimaatontkenner bent. Sinds die dingen subsidieloos door het leven zwieren wordt hen de ene na de andere dierlijke holocaust in de wieken geschoven. Een jaar of vijf geleden waren het de vogels die massaal slachtoffer werden van deze moderne guillotines (wat natuurlijk bullshit was), nu zijn het de insecten. Want het gaat slecht met insecten op de wereld. Combineer dat met een studie die zegt dat jaarlijks 1200 ton insecten sterft door windmolens, en klimaatontkenners hebben hun nieuwe gelegenheidsargument: weg met windmolens, want denk aan de insecten. Niet dat het hen ook maar een zak interesseert, maar hey, ze weten dat windmolenknuffelaars vaak ook insectenknuffelaars zijn, en daarmee kan je misschien mooi wat tweespalt aan de andere kant veroorzaken. Geholpen door onder andere De Telegraaf, Het AD en het Dagblad van het Noorden verspreidde het nieuws zich razendsnel.

Door: Foto: Leif Harboe (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hulspas weet het | Niks geen vrienden der natuur

, door

COLUMN - De Aboriginals hebben het gedaan. Er bestond al zo’n donkerbruin vermoeden, maar een recente publicatie maakt de beschuldiging een stuk overtuigender. Ooit bestond er in Australië een indrukwekkende en unieke fauna. (Dat krijg je op zo’n continent dat zijn eigen evolutionaire gang kan gaan.) Maar dan ineens, 45.000 jaar geleden, is die fauna in een paar duizend jaar compleet verdwenen. Uitgeroeid. Door de Aboriginals, blijkt nu.

Er waren ooit vele soorten reuzenloopvogels, er waren schilpadden zo groot als Volkswagen Kevers, angstaanjagende vleesetende kangoeroes (sommige soorten besprongen hun prooi vanuit de bomen) en wombats zo groot als (om in stijl te blijven) een Ford Fiesta. En dan waren er de reuzenleguanen, zoals nu alleen te vinden op Komodo. Smakelijke hapjes voor die reuzenkangoeroes, dat begrijpt u. Kortom, Australië was tot zo’n 45.000 jaar geleden een continent vol fabulous beasts. En in een paar duizend jaar was het afgelopen. In die periode gebeurden er twee dingen: ten eerste, de mens arriveerde. Ten tweede, het klimaat schommelde in die millennia ook wel wat. Tientallen jaren lang werd er gediscussieerd over de vraag wat nu de oorzaak geweest zou kunnen zijn van het verdwijnen van die horror-sprookjes-fauna. Was het de mens of het klimaat? Beide opvattingen hadden hun voorstanders. De Aboriginals zeiden dat ze zich niks konden herinneren.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour

Quote du Jour | Trends for conservation

, door

Medicine is about health. So is conservation. And as with medicine, the trends for conservation in this century are looking bright. We are re-enriching some ecosystems we once depleted and slowing the depletion of others. Before I explain how we are doing that, let me spell out how exaggerated the focus on extinction has become and how it distorts the public perception of conservation.

Ecoloog en natuurbeschermer Steward Brand laakt de alarmistische berichtgeving over massa-uitsterven van de soorten. Volgens Brand is dat schromelijk overdreven, en hij illustreert aan de hand van tal van voorbeelden waarom.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Uitsterven in beeld

, door

ACHTERGROND - Zitten we wel of niet in de zesde massa-uitstervingsgolf (6th Mass Exinction)?

Er is een ogenschijnlijke tegenstrijdigheid. Aan de ene kant zijn er nog geen duizend soorten, waaronder de dodo, waarvan het aannemelijk is dat ze zijn uitgestorven in moderne tijden (sinds ongeveer 1500). Met een geschat aantal van minimaal een paar miljoen soorten op aarde is dat bijna helemaal niets.

Maar, het merendeel van het geschatte aantal soorten is onbeschreven en nog onbekend. Schattingen van soortenaantallen zijn het resultaat van extrapolatie van hele kleine studies.

Al weer tien jaar geleden wist een onderzoeker zo’n 1200 verschillende keversoorten uit de kronen van slechts ngentien oerwoudbomen te verzamelen, waarvan 90% onbeschreven bleek. Een ander probleem is dat het vaststellen of een soort echt is uitgestorven erg moeilijk is, want “absence of proof is no proof of absence”.

Door middel van extrapolaties en modelleren zijn er schattingen gemaakt van hoeveel soorten er op aarde zijn en die variëren enorm.

Met de variatie in het achterhoofd hebben onderzoekers de arealen van habitatvernietiging en bijbehorende soortenaantallen gemodelleerd en zijn er schattingen over hoeveel diersoorten er per jaar verdwijnen. Schattingen lopen uiteen van tien soorten tot 690 soorten per week.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Earth is f*cked, more or less

, door

Het kapitalistische systeem dwingt korte termijn handelen af en daarom zullen zelfs de oplossingen voor milieu-problemen korte-termijn oplossingen zijn en dus op de lange-termijn mislukken. Dit stelt Brad Werner onderzoeker Complexe Systemen aan de University of California. De enige oplossing? Rebellie, aldus Werner.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende