Ceci n’est pas une feestje
COLUMN - Waarin de auteur probeert uit te leggen waarom het onzin is om media (of het nu social media of traditionele media zijn) de schuld van de ravage in Haren in de schoenen te schuiven.
Eerst was het een social media-hype. Toen het rellen werden, waren de traditionele media al snel de hoofdschuldigen. Tenminste, dat vonden zij van de social media. En Sjors Fröhlich (waar kwam die ineens vandaan?) vond het ook. Als de traditionele media zich nergens mee bemoeid hadden, dan was er niks aan de hand geweest.
Dat is misschien zo. Maar je kunt je wel afvragen waarom de traditionele media zich ermee gingen bemoeien. Het is niet de schuld van de traditionele media dat de traditionele media het zo interessant vonden dat de traditionele media het niet meer konden negeren.
Net zoals de meeste mensen staan ook de mensen die deel uit maken van de traditionele media midden in het hedendaagse leven. En maken ook zij van de traditionele media gebruik van sociale media. De mensen van de traditionele media twitteren en facebooken dat het een lieve aard heeft, gebruiken het als bron en proberen er hun waren mee te slijten. Het NRC gebruikt Twitter zoals nieuwsprogramma’s sinds jaar en dag de man van de straat gebruiken: om iets te kunnen zeggen over nieuws als er nog niets over te zeggen valt. De mensen van de traditionele media weten hoe de social media werken en begrijpen heus wel dat een uitnodiging op Facebook waar twintigduizend man zich voor hebben aangemeld terwijl ze eigenlijk niet zijn uitgenodigd, geen nieuws is.