De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Krautsourcing waardevolle bronnen (2/3)
Om u gewaardeerde lezer in de toekomst nog beter van dienst te kunnen zijn vragen wij u om (voor u) waardevolle websites aan te dragen. In een krautsourcing drieluik (deel 1) kunt u deze week uw tips kwijt die vervolgens gebruikt gaan worden om uw bezoek aan Sargasso nog waardervoller te doen lijken zijn.
In dit tweede deel van dit drieluik vragen wij u: welke persoonlijke pagina’s (blogs, twitter e.d.) op het internet zijn voor u waardevol? Weblogs van dwarse denkers, opiniemakers en andere internetfenomenen. Maar ook interessante videokanalen en niet-te-missen twitterpagina’s van Bewindslieden, Bamiliefhebbers, Bejaarden, D66 of Pvda Politica’s, Volvorijders, Schrijvers, Zeezeilers en Piraten en andere Anchormannen zonder vaste haven. Zelfs Hyves pagina’s boeien ons. Alle tips kunnen in de comments, dank u wel!
De keerzijde van het real-time web
![Paul Carr (Foto: Flickr/loiclemeur) Paul Carr (Foto: Flickr/loiclemeur)](https://sg-images.nl/http://www.geencommentaar.nl/media/paulcarr.jpg)
Eergisteren stond er een interessant artikel in, jawel, het Amerikaanse blog TechCrunch. De Amerikaanse redacteur, Paul Carr, maakt zich zorgen over het ‘real-time web’. Het real-time web is sinds vorige week een stuk dichterbij gekomen nu zowel Google als Microsoft hebben besloten de berichtjes op Twitter real-time op te nemen in de zoekresultaten. Dat betekent dat zoekmachines nu bij een ramp potentieel eerder resultaten over die ramp kunnen gaan geven dan dat de ramp algemeen bekend is. Als meerdere mensen tegelijkertijd een tweet plaatsen over een crash dan concluderen de zoekmachines in de toekomst waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, en zullen de resultaten van bepaalde zoekopdrachten daarop aanpassen. En dat alles voordat er artikelen in de (online) kranten zijn verschenen.
En Carr maakt zich hier zorgen over. Niet om het beschikbaar zijn en komen van de informatie op zich, maar over het effect dat dit op mensen zal hebben. Nu al constateert hij dat jongeren (en in mindere mate ook ouderen) bijvoorbeeld bij concerten al voor een groot deel met een mobieltje in de lucht het concert verslaan, in plaats van van de muziek te genieten. Volgens hem zal dat alleen maar erger worden. Het gaat er niet meer om dat je er geweest bent, maar dat je kan laten zien dat je er geweest bent. En dat dat stoer, vet, cool of whatever was.
Nu is die houding bij concerten nog relatief onschuldig, maar het is in de VS al voorgekomen dat juryleden in de Amerikaanse rechtszaal ’teasers’ over de uitslag van de zaak aan het twitteren waren, of soms domweg het juryoordeel al de wereld in slingerden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Voetballers zijn geen topsporters
![Ze hebben zelfs gouden schoentjes (Foto: Flickr/Gonzalo Barrientos) Ze hebben zelfs gouden schoentjes (Foto: Flickr/Gonzalo Barrientos)](https://sg-images.nl/http://www.geencommentaar.nl/media/goudenschoenen.jpg)
Je kan veel over Mart Smeets zeggen. Hij is traag, vraagt niet door, heeft soms te weinig parate kennis. Maar soms heeft ie zeker rake uitspraken. In z’n column in Sportweek heeft Smeets het over verdwenen sporten (honkbal) en nieuwe sporten op de Olympische spelen, zoals golf en seven-aside rugby. De anchorman bij uitstek sluit af met:
“Ons voetbal is terecht afgeserveerd door van Buren. Zoals de Nederlandse voetballers dat zelf ook al deden, verleden jaar in China. Ze wilden geen sportmensen zijn, maar voetballers blijven.”
En daarmee heeft ie natuurlijk helemaal gelijk. Voetballers zijn geen topsporters en iedere week doen voetballers er alles aan om dat beeld te bevestigen. Vorige week was er de kwestie Van der Wiel. In mei reeds was ie bezopen aan het twitteren tijdens het seizoen, nu ging ie ondanks een hersenschudding naar een concert tot diep in de nacht. Een jongen van 21 heeft alle recht om dronken te zijn en om concerten te bezoeken. Dat heeft iedereen. Maar met sport heeft het niets te maken.
Iemand ooit gehoord van een dronken Sven Kramer? En die verdient nog een pak geld. Een schermer als Bas Verwijlen , een atleet als Michel Butter, die gaan niet zomaar op stap tijdens het seizoen. Ook al verdienen ze maar een schijntje van een voetballer. Een misstap kan gebeuren, het hele leger voetbalcommentatoren stapt echter over de essentie van de affaire heen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.