Dit is een gastbijdrage van Mariko Peters. Zij is sinds eind 2006 Kamerlid van GroenLinks. Mijn ideale zaterdagochtend begint, net als die van veel andere mensen, met een kopje koffie, een croissantje en de krant. Geluk in een klein hoekje. Als het aan mij persoonlijk ligt, blijft dat zo. Helaas is dat niet wat door deskundigen wordt voorspeld. De commissie die zich onder leiding van Eelco Brinkman boog over de toekomst van de pers, stelt dat kranten nog maar maximaal tien jaar winstgevend zullen zijn. Met de komst van internet is het medialandschap radicaal veranderd. Veel jongeren lezen bijvoorbeeld nooit de krant. Toch merk ik vaak dat zij wonderwel goed geïnformeerd zijn over het nieuws van de wereld. Zij pikken dat ’s ochtends vroeg niet op van de deurmat, maar volgen het nieuws via Twitter, Nu.nl en Uitzending Gemist. Voor jongeren zijn niet kranten maar websites na de televisie het belangrijkste informatiekanaal. Is het dus erg dat de krant verdwijnt? Voor het gewoontedier in mij is het jammer. Maar het is niet aan de overheid om hen te redden. Als er op een gegeven moment onvoldoende lezers en/of adverteerders zijn die de papieren krant willen betalen, dan houdt het op. Veel erger is dat met het verdwijnen van de krant ook het nieuws dreigt te verdwijnen dat zij brengen, net als de duiding en analyses van en achtergronden bij al dat nieuws.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Om u gewaardeerde lezer in de toekomst nog beter van dienst te kunnen zijn vragen wij u om (voor u) waardevolle websites aan te dragen. In een krautsourcing drieluik (deel 1) kunt u deze week uw tips kwijt die vervolgens gebruikt gaan worden om uw bezoek aan Sargasso nog waardervoller te doen lijken zijn.
In dit tweede deel van dit drieluik vragen wij u: welke persoonlijke pagina’s (blogs, twitter e.d.) op het internet zijn voor u waardevol? Weblogs van dwarse denkers, opiniemakers en andere internetfenomenen. Maar ook interessante videokanalen en niet-te-missen twitterpagina’s van Bewindslieden, Bamiliefhebbers, Bejaarden, D66 of Pvda Politica’s, Volvorijders, Schrijvers, Zeezeilers en Piraten en andere Anchormannen zonder vaste haven. Zelfs Hyves pagina’s boeien ons. Alle tips kunnen in de comments, dank u wel!
Eergisteren stond er een interessant artikel in, jawel, het Amerikaanse blog TechCrunch. De Amerikaanse redacteur, Paul Carr, maakt zich zorgen over het ‘real-time web’. Het real-time web is sinds vorige week een stuk dichterbij gekomen nu zowel Google als Microsoft hebben besloten de berichtjes op Twitter real-time op te nemen in de zoekresultaten. Dat betekent dat zoekmachines nu bij een ramp potentieel eerder resultaten over die ramp kunnen gaan geven dan dat de ramp algemeen bekend is. Als meerdere mensen tegelijkertijd een tweet plaatsen over een crash dan concluderen de zoekmachines in de toekomst waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, en zullen de resultaten van bepaalde zoekopdrachten daarop aanpassen. En dat alles voordat er artikelen in de (online) kranten zijn verschenen.
En Carr maakt zich hier zorgen over. Niet om het beschikbaar zijn en komen van de informatie op zich, maar over het effect dat dit op mensen zal hebben. Nu al constateert hij dat jongeren (en in mindere mate ook ouderen) bijvoorbeeld bij concerten al voor een groot deel met een mobieltje in de lucht het concert verslaan, in plaats van van de muziek te genieten. Volgens hem zal dat alleen maar erger worden. Het gaat er niet meer om dat je er geweest bent, maar dat je kan laten zien dat je er geweest bent. En dat dat stoer, vet, cool of whatever was.
Nu is die houding bij concerten nog relatief onschuldig, maar het is in de VS al voorgekomen dat juryleden in de Amerikaanse rechtszaal ’teasers’ over de uitslag van de zaak aan het twitteren waren, of soms domweg het juryoordeel al de wereld in slingerden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Je kan veel over Mart Smeets zeggen. Hij is traag, vraagt niet door, heeft soms te weinig parate kennis. Maar soms heeft ie zeker rake uitspraken. In z’n column in Sportweek heeft Smeets het over verdwenen sporten (honkbal) en nieuwe sporten op de Olympische spelen, zoals golf en seven-aside rugby. De anchorman bij uitstek sluit af met:
“Ons voetbal is terecht afgeserveerd door van Buren. Zoals de Nederlandse voetballers dat zelf ook al deden, verleden jaar in China. Ze wilden geen sportmensen zijn, maar voetballers blijven.”
En daarmee heeft ie natuurlijk helemaal gelijk. Voetballers zijn geen topsporters en iedere week doen voetballers er alles aan om dat beeld te bevestigen. Vorige week was er de kwestie Van der Wiel. In mei reeds was ie bezopen aan het twitteren tijdens het seizoen, nu ging ie ondanks een hersenschudding naar een concert tot diep in de nacht. Een jongen van 21 heeft alle recht om dronken te zijn en om concerten te bezoeken. Dat heeft iedereen. Maar met sport heeft het niets te maken.
Iemand ooit gehoord van een dronken Sven Kramer? En die verdient nog een pak geld. Een schermer als Bas Verwijlen , een atleet als Michel Butter, die gaan niet zomaar op stap tijdens het seizoen. Ook al verdienen ze maar een schijntje van een voetballer. Een misstap kan gebeuren, het hele leger voetbalcommentatoren stapt echter over de essentie van de affaire heen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
