GeenCommentaar: volksvertegenwoordiging gedraagt zich als luie scholieren
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Parlementaire meerderheden
, door
Beste Lezer(s),
Al lang loop ik met een bepaald idee in mijn hoofd.
Naar aanleiding van de recente ontwikkelingen in België en die rare gedoogconstructie in Nederland, wil ik het ook eens uitgewerkt zien. Dit stuk gaat over de verdeling van de verschillende ministeries na de verkiezingen.
Op dit moment wordt er na de verkiezingen een coalitie gevormd, moeten er gesprekken gevoerd worden over een regeerakkoord. Zo wordt er als het ware een ‘koers uitgestippeld’ voor de komende 4 jaar op basis van een parlementaire meerderheidscoalitie. Deze coalitie gaat een ministersploeg samenstellen. Van onderstaand spectrum heeft op dit moment effectief enkel het VVD-blauw en het CDA-groen de ministeries in hun macht. Het donkerblauw keurt goed, in ruil voor ‘inspraak’. Ziekelijk…
Dit is wat ik aan de kaak wil stellen. Want een meerderheidscoalitie van 76 zetels betekent een minderheid van 74 zetels die niet mogen meeregeren. Als vervolgens een minderheidscoalitie ook nog eens zelf mag beslissen hoe de ministeries worden verdeeld, omdat een rare blonde kwast het opportuun vindt hun beleid te ‘gedogen’, begint het al verdacht veel op Animal Farm te lijken; sommige machthebbers zijn nu eenmaal meer gelijk dan anderen, als uitgangspunt van de regeringsvorming…
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
het Saillant | Kamerlid protesteert in Marokko
, door
Het Tweede Kamerlid Khadija Arib moet wegblijven bij demonstraties in Marokko.
Tweede Kamerlid Khadija Arib (PvdA) meent dat ze het recht heeft om mee te demonstreren in Marokko. Bij Marokkanen bashers zal deze actie van Arib waarschijnlijk direct in het verkeerde keelgat schieten. Ze is hiermee het voorbeeld van de vermeende dubbele loyaliteit van Kamerleden met twee paspoorten. Maar wat te denken van europarlementariër Hans van Baalen die een jaar geleden faam maakte als revolutionair in Nicaragua? Arib motiveerde haar actie op BNR ochtendradio als volgt: “de Tweede Kamer neemt ook besluiten over Afghanistan en Afrika dus hier mag ik mij ook mee bemoeien”. Ikzelf ben er nog niet helemaal uit. Maar mijn onderbuik gevoel zegt me dat Arib hiermee een grens heeft overschreden die haar functioneren als Kamerlid op zaken die Marokko aangaan kan schaden. Omgekeerd, zouden wij het tolereren dat IJslandse parlementariërs mee zouden lopen in onze demonstraties?
update: eerste doden gevallen tijdens demonstraties in Marokko.
update 2: bedankt voor uw reacties, zoals ik al schreef twijfelde ik over mijn stellingname in deze, maar uw reacties hebben mij laten inzien dat Arib het formeel recht heeft om te demonstreren in Marokko. Of deze keuze de meest optimale is geweest om haar invloed aan te wenden betwijfel ik echter.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote du Jour | Schriftelijke stemming
, door
…de essentie van een schriftelijke stemming is dat het niet gaat over personen en dat die dus ook niet genoemd worden…
Aldus Tweede Kamervoorzitter Verbeet gisteren. De benoeming van dhr Buruma tot de Hoge Raad was onderwerp van stemming. Je kon voor stemmen of voor stemmen. Maar blanco stemmen en dan zeggen dat je blanco gestemd hebt, dat mag dus niet. Want een schriftelijke stemming is geheim. Want het gaat over personen. Of zo.
Is dit wel terecht? Ten eerste is een stemming een farce als er eigenlijk niets te kiezen valt. En ten tweede is het natuurlijk een vreemd iets in een democratie wanneer een volksvertegenwoordiger ergens op kan stemmen zonder dat de mensen die de volksvertegenwoordiger hebben gekozen weten wat hij/zij in hun naam doet? Zelfs als het gaat over personen. Want personen in dit geval zijn publieke functies.
(Dit alles nog even los van het feit dat in Nederland het stemgedrag van politici in het verleden alleen te doorgronden is door academici met twee titels en heel veel tijd over)
Update: Nadere bestudering van deze stemming levert een aantal vraagtekens op. Kennelijk is het circus rondom zo’n benoeming toch complexer. Het is namelijk niet zo dat de Hoge Raad maar 1 kandidaat naar voren schuift. Nee, ze geven een lijst met zes kandidaten waar er eentje op plaats 1 staat. En dan mag de kamer in commissie net doen alsof ze hier enige inbreng in hebben en de lijst beperken tot drie kandidaten. En die komen dan ter stemming in de kamer waar je vervolgens alleen op nummer 1 mag stemmen. Hoe krom kan je een systeem maken.
Twee leuke weetjes. Ten eerste ging het eigenlijk om twee posities. De positie van raadsheer voor de strafkamer van de Hoge Raad was voor Buruma. De positie voor raadsheer voor de civiele kamer was voor Mr. G. Snijders.
Ten tweede is de voorzitter van de commissie voor veiligheid en justitie welke deze voorstellen heeft ingebracht niemand minder dan Raymond van Roon (PVV). Dus als commissievoorzitter dien je iets in waarvan je weet dat je partij het wil afschieten. Dat moet best pijn doen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Is centrale database echt van de baan?
, door
Een gastbijdrage van Het Nieuwe Rijk dat zich tegen de centrale opslag van vingerafdrukken verzet.
Het Nieuwe Rijk rammelt: vandaag is dan eindelijk een Kamermeerderheid tegen de opslag van vingerafdrukken bereikt. ,,Een meerderheid van de Tweede Kamer keert zich tegen de centrale opslag van vingerafdrukken. Het kabinet wil biometrische gegevens van alle Nederlanders verzamelen in een database, maar de VVD, de PvdA en de ChristenUnie hebben hun standpunt van ‘voor’ veranderd in ’tegen’’’, aldus de Volkskrant.
Het Nieuwe Rijk is uiteraard opgetogen met dit voortschrijdend inzicht. Toch is opvallend dat in deze discussie en alle berichtgeving in de media de opslag van vingerafdrukken één op één wordt gekoppeld aan de nog aan te leggen centrale database. Immers uw vingerafdrukken worden vanaf 21 september 2009 al opgeslagen als u een nieuw paspoort of nieuwe identiteitskaart aanvraagt.
Centraal, decentraal, vier of twee vingerafdrukken, op de chip van het paspoort of ook in een database? En moet het nou van Europa of niet? De discussie is vanaf het begin af aan troebel geweest. Het kabinet goochelde met de terminologie en verschool zich onterecht achter Europa. Ten tijde van de invoering van de Gewijzigde Paspoortwet in september 2009 werd een officiële overheidsfolder huis- en huis verspreid om alle burgers hierover te informeren. Hierin werd de suggestie gewekt dat deze wetswijziging volledig voortvloeide uit de Europese verordening van 2004, wat simpelweg niet waar is. Ook werd er met geen woord gesproken over de plannen om de vingerafdrukken voor opsporing te gaan gebruiken.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kunduz en onze politieke zeden
, door
Voor iedereen met een beetje pacifistisch sentiment in zijn lijf, moet het wel voelen als verraad aan de goede zaak, het steunen van de missie naar Kunduz. De scheiding der geesten loopt onbehaaglijk: D66 en GL hadden per motie om een trainingsmissie gevraagd, oude partners CU en PvdA werden uit elkaar gespeeld, het huidige oppositieblok toont grote barsten, PvdA en PVV staan aan dezelfde kant van een scheidingslijn.
Die druiven zijn zuur: zo zuur dat de PvdA sprak van een ‘one-night-stand’ van Sap en Rutte: het kan moeilijk zuurder en kwaadaardiger. Maar voor de oude PSP-ers in Groen Links is het ook niet leuk; zij bereiden zich voor op een stevige interne discussie, als zij al niet in drommen de partij verlaten.
Wat mij bezig houdt is de vraag waar de hartstochten vandaan komen? Om te beginnen bij de PvdA: ik heb eerder gesproken van de Afghanistan-crisis als een bedrijfsongeval. Maar dat beeld verdient bijstelling door Wikileaks: Bos en Verhagen zijn misschien onhandig geweest, maar Bos was slim genoeg om te merken dat hij gepiepeld werd en hield, al of niet op de hoogte van onjuiste manipulaties, zijn rug recht. Soms zijn trucs contra-productief.
En inderdaad; bij de G-20 mocht Nederland niet meer aanschuiven. Maar hoe erg is dat precies? De status van trouwe bondgenoot ben je toch niet zo maar kwijt? Het beeld van Hillary Clinton en de kwispelende Verhagen zit diep. En in de Navo hebben we toch niet alleen een rol als er een Nederlandse Secretaris Generaal zit? Welk Nederlands belang wordt nu precies gediend met het leveren van een inspanning in Afghanistan, waar b.v. de Duitsers en de Amerikanen ongeveer een zelfde wegloopneiging hebben als Nederland?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Grafiek olieprijs versus benzineprijs bij EenVandaag
, door
In het item eerder op de avond bij EenVandaag over het gewenste onderzoek door de Tweede Kamer naar de “te hoge” benzineprijs zag u even een grafiek van ons voorbij komen. Die presenteren we u natuurlijk ook graag zelf:
Meer achtergrond bij dit verhaal vindt u in een eerder artikel van ons hierover.
En voor al die reaguurders bij EenVandaag die beginnen over het kwartje van Kok hebben we ook nog wat nadere informatie in onze archieven zitten.