Riskante bijwerkingen van de Kukuru-podcast

van Alexander Beunder. Genoeg over Shambala, het drankje dat helpt ‘je innerlijke guru’ te vinden en ‘je hart te openen’. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) kondigde onlangs aan het kruidendrankje te onderzoeken, nadat in het televisieprogramma Radar vraagtekens werden gezet bij de veiligheid ervan. Als er voor december een uitspraak volgt, kan het wellicht alsnog veilig in de surprise of onder de kerstboom. Of moet het voorgoed in de ban. Het zou zonde zijn als men door de Shambala-affaire het hele Kukuru afschrijft. Zo heet de populaire spirituele podcast van BNNVara-dj Giel Beelen waarmee hij Shambala lanceerde. Het is een serie diepzinnige gesprekken met bijvoorbeeld rapper Typhoon, Emile Ratelband, en vooral heel veel spirituele denkers, schrijvers en life-coaches. ‘Handige tools voor een optimaal leven’ is de slogan. Met taal als ‘De Wereld Ontwaakt’. Zo heet de achtdelige serie gesprekken met de jonge wereldberoemde guru Bentinho Massaro. De eerste aflevering begint wat vreemd, met de constatering van Massaro dat landen op spiritueel niveau van elkaar verschillen. De vraag die hierop volgt, van Beelens sidekick Thijs Lindhout: ‘Zit er ook een bepaalde - ik wil het woord haast niet gebruiken - hiërarchie in ofzo, bepaalde levels?’ Maar Massaro weerspreekt dat en het gesprek heeft een niet al te serieuze toon. Later in de show zegt Beelen bovendien: ‘Ik wordt altijd een beetje kriegelig van levels omdat je dan al snel in een soort ranking van mensen komt.’ De rest van de Massaro-reeks is een soms abstracte, soms interessante dialoog over spiritualiteit, ego, energie, relaties en liefde. Maar ook over de worsteling van Massaro met de beschuldigingen dat hij een soort sekte bouwt en zijn volgelingen complottheorieën leert over 9/11, aliens en ufo’s. Conspirituality wordt dat inmiddels genoemd: de combinatie van spiritualiteit en complotdenken. Tijn Touber schoof ook aan bij Kukuru. De oprichter van de band Loïs Lane is bedenker van ‘stadsverlichting’, een ‘initiatief om een cultuur van vrede en verlichting te creëren’. Na een uur vraagt Beelen naar zijn drie favoriete boeken - een vast onderdeel in elke show. Toubers nummer twee: Inwijding, een boek uit 1953 van de Hongaarse yoga-instructeur Elisabeth Haich (1897 - 1994). ‘Dat is voor mij een soort model geworden’, zegt Touber, ‘waardoor ik het leven gewoon beter snap’. Aan het eind vraagt een ijverige gast uit het publiek: ‘Wat was de naam van dat tweede boek?’ Touber spelt: ‘H-a-i-c-h’. Beelen vult aan: ‘Er komt een hele boekenlijst van al mijn gasten’. Kukuru, meer dan een podcast. Een soort informele spirituele academie, met een eigen boekenkast. Ik doe even mee. Inwijding van Haich is autobiografisch geschreven, waarin de Hongaarse vertelt hoe zij in een eerder leven in Egypte een spirituele ‘inwijding’ onderging van haar oom Ptahhotep. Zijn lessen vormen de kern van het boek. ‘Fascinerend’, maar een boek met ‘vreemde raciale ideeën’ zegt een lezer op Amazon. Dat klopt. Het is halverwege te vinden, waar gesproken wordt over ‘hogere’ en ‘lagere’ mensenrassen, weliswaar zonder kleuren of afkomsten expliciet te benoemen. ‘Beetje bij beetje sterft het hogere ras uit’. Dit hogere ras leefde spiritueel, liefdevol en onbaatzuchtig en ‘bezat alle geheimen van de natuur’. Lagere rassen daarentegen ‘leefden in primitieve oerwouden, worstelend met natuur, elkaar en met dieren’. Hierna volgen nog een paar pagina’s over schedelvormen, de hiërarchie tussen rassen en ideeën over erfelijkheid die het citeren niet waard zijn. Touber zegt tegen Giel over het boek: ‘Het is zo gedetailleerd dat je denkt, dit kun je niet verzinnen!’ Gedetailleerd is het zeker. Flauw misschien, om zo’n extreem element uit Kukuru te cherrypicken. Maar er hangen meer opmerkelijke kersen aan de Kukurustruik. Reïncarnatietherapeut Maarten Oversier bestempelt de coronapandemie als een vooropgezet plan van hogere machten, zonder serieus weerwoord van Beelen. De gesprekken met life-coaches Michael Pilarczyck en Tessa Koop zijn vrij neutraal, maar zijn wel een gateway drug naar extremere ideeën: Pilarczyck deelt op zijn twitter allerlei complotmedia, zoals Gezond Verstand of een video van Thierry Baudet over de Great Reset; de door Koop mede opgerichte website Want To Know - in Kukuru kritiekloos besproken - blijkt een pro-Trump blog vol complottheorieën. ‘Handige tools voor een optimaal leven.’ Dat zit er zeker in. Maar net als Shambala, kan Kukuru zélf ook een goede bijsluiter gebruiken. Mogelijke bijwerkingen: raciale ideeën, Trumpisme, complotdenken en algemene paranoia.

Foto: Geoff Livingston (cc)

(Waar) ging het mis voor de Democraten?

ANALYSE - Zaterdag, rond 11 uur ’s ochtends, sloeg er een golf van opluchting door de VS. Na dagenlang nagelbijten kwam de ene na de andere nieuwszender met de officiële voorspelling dat Joe Biden het presidentschap zou winnen. Niet lang daarna vulden de steden zich met dansende menigtes, jubelend over de nederlaag van President Trump.

Ondanks de feestelijke stemming onder de achterban, is de teleurstelling bij veel Democratische politici groot. Peilingen en nieuwszenders deden geloven dat de Republikeinen een grote nederlaag stond te wachten, niet alleen in de presidentsverkiezingen, maar ook in het Huis van Afgevaardigden, de Senaat en in de lokale verkiezingen. De verkiezingen van 2020 zouden een eind moeten maken aan het Trumpisme.

Zo makkelijk gaf het Trumpisme niet op. Biden vs. Trump werd geenszins de “landslide” (grote overwinning, red.) die het had moeten zijn; in plaats van hun meerderheid in het Huis uit te breiden, zaten de Democraten opeens in de verdediging. Daarbovenop bleken in de meeste Senaatsverkiezingen de zittende Republikeinse senatoren sterker dan gedacht. Ten slotte werd de opmars van Democraten ook in de lokale parlementen gestuit.

Nu de overwinningsroes enigszins wegebt, wordt de partij met deze pijnlijke waarheid geconfronteerd: het presidentschap is binnen[1], maar de Republikeinse Partij van Trump is nog lang niet verslagen. Waar ging het mis?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Terry Presley (cc)

Klimaat: trumpisme, vluchtelingen-polonaise en de rose wolk van links

COLUMN - Het klimaatscenario zal de komende decennia alleen maar zwarter en zwarter worden. Ik kan u dan ook nu al verklappen dat die 2 graden doelstelling voor het jaar 2100 bij lange na niet gehaald zal worden: ga maar uit van een stijging van 3.5 a 4 graden Celsius tegen het jaar 2100. En voor daarna een zwart gat. En nee, dat wordt niet het pretje van “lekker, altijd zomer”.

Waarom dat pessimisme? Ik heb daar drie argumenten voor.

Een geopolitiek feestje

India en China zijn straks samen goed voor bijna de helft van de wereldbevolking, en het zijn landen die jaren achtereen dubbele groeipercentages per jaar aftikken. Voor China betekent dat dat de economie, en dus de uitstoot, elke pakweg 10 jaar verdubbelt.

Het grote probleem is dat China en India net komen kijken op het decadente welvaartsfeestje waar het Westen al heel wat decennia aan mee doet.

Stel je hebt een ruig feest waar iedereen de grootste lol heeft met het meestampen van carnavalskrakers in een eindeloze polonaise. Komen er een paar zeurkousen die roepen dat het te veel wordt, en dat we met z’n allen door de vloer dreigen te zakken. De twee dikste mensen van de zaal wrijven zich vergenoegd in de handen en gooien zich vol overgave in het feestgedruis. Ja doei, hoor je ze hardop denken wij zijn net twee minuten binnen, wij willen nou ook wel eens een keertje stevig feesten.

Foto: IoSonoUnaFotoCamera (cc)

Na Donald Trump, het trumpisme

ACHTERGROND - De verkiezing van Donald Trump was misschien een politiek bedrijfsongeval. Maar conservatieve denktanks maken zich ondertussen op om van deze gelukstreffer een blijvend succes te maken.

Bij zijn aantreden in 1980 gaf president Ronald Reagan aan alle kabinetsleden een stapel boeken cadeau: het twintigdelige Mandate for Leadership, een uitgave van de conservatieve denktank The Heritage Foundation. De ministers zullen de stapel papier hooguit hebben doorgebladerd – net als Reagan zelf – en het was misschien ook niet meer dan een leuke publiciteitsstunt van de Heritage Foundation, maar het feit dat Reagan hieraan meewerkte geeft aan dat hij zichzelf en zijn regering beschouwde als onderdeel van een ideologische beweging.

Een verstandige zet. De republikeinse partijelite had zijn opkomst met argwaan aanschouwd. Wat zou deze ex-acteur, die nauwelijks geïnteresseerd was in de partij en de conservatieve ideologie, gaan doen in het Witte Huis? Welnu, Mandate bevatte een blauwdruk voor een conservatieve revolutie, met als voornaamste onderdelen het opschroeven van de defensie-uitgaven en het schrappen van sociale programma’s en van elke regulering van het bedrijfsleven. Dát programma zou de regering-Reagan uitvoeren.

Conservatiever en nog conservatiever

In één beweging had Reagan zijn regering van een ideologie voorzien – en had hij de partij (alweer) buiten spel gezet. En zo werden de jaren tachtig van de vorige eeuw vormden de hoogtijdagen voor de Heritage Foundation. Eindelijk konden haar extreme laissez-faire-ideeën, bedacht door Ludwig von Mises (1881-1973) en zijn leerling Friedrich von Hayek (1899-1992), in de praktijk worden uitgevoerd. Eindelijk kon de dreigende ondergang van de Verenigde Staten richting ‘socialisme’ worden gekeerd.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.