Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Closing Time | The Heart of Saturday Night
, door
Er was kennelijk een tijd dat de stem van Tom Waits nog niet klonk als knisperend grint. Dit is de titelsong van het tweede album van Waits, geïnspireerd door Jack Kerouac.
Hier vind u een interview met een 24-jarige Waits in aanloop van het album.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Closing Time | Telephone Call From Istanbul
, door
Zweten, brullen, grommen en grimassen maken, dat kan deze artiest wel. Je verstaat er geen moer van, maar de manische performance van Waits zuigt de aandacht op als een spons.
Lyrisch zit een en ander echter strak in elkaar:
All night long on the broken glass
Livin’ in a medicine chest
Mediteromanian hotel back
Sprawled across a roll top deskThe monkey rode the blade on an overhead fan
They paint the donkey blue if you pay
I got a telephone call from Istanbul
My baby’s comin’ home today
Closing Time | Hoist that Rag
, door
In zijn muzikale carrière heeft Tom Waits een schier eindeloze parade aan dronkaards, mislukkelingen, klaplopers, schurftige bandieten, verlopen misantropen en paranoïde buren ten tonele gevoerd. Dit lied is daarop geen uitzondering.
Closing Time | Tango Till They’re Sore
, door
In onze zo beschaafde wereld vallen mensen alleen figuurlijk uit het raam. En zo kan Henk Staghouwer worden toegevoegd aan het record aantal bewindslieden dat uit Ruttes raam is gevallen.
De rest blijft zitten en danst de tango tot ze er bij neervallen…
Closing Time | Home I’ll Never Be
, door
Een Closing Time met een literair randje. Jack Kerouac was ooit een grote naam vanwege zijn boek On The Road, dat uitkwam in 1957. Daarna volgde nog een trits boeken, maar geen enkele daarvan werd zo bekend als die Bijbel van de Beat-generatie. Behalve dat Jack Kerouac schreef, heeft hij ook gezongen. Deze song, Home I’ll Never Be, tekst: Jack Kerouac, is ook gecoverd door Tom Waits en door The Low Anthem. En dat vind ik eigenlijk de beste (sorry Jack) versie vanwege de gedrevenheid en de ruigheid.
Closing Time | Green Grass
, door
Nog een keer Tom Tom Waits? Die was er gisteren ook al? Ja, maar toen is Tom Waits tekort gedaan door mij. Dat was een beet je van ‘grote stappen, snel thuis’, sorry Tom. De man heeft zo’n machtig oeuvre en zo’n zwerm trouwe fans, dat het niet bij één liedje kon blijven. Dus keek ik op de musicmeter waar de Tom Waits liefhebbers hun lijstjes met favoriete nummers op een rijtje hebben gezet. En dat bleek dus een erg tijdrovende (maar erg interessante) link te zijn: want ik heb het merendeel van de songs beluisterd.
Closing Time | Make it rain
, door
Wat zegt u? Of we gek zijn geworden om regen te vragen?
Wel, de logica is even simpel als flauw: niemand vroeg om regen en we kregen regen. Dus….
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Closing Time | Lie to me
, door
Ergens dezer dagen verzuchtte iemand in de reacties: “Het enige wat we kunnen leren is dat we meer naar Tom Waits moeten luisteren.” Dat doen we nu dan ook….
Closing Time | Tom Waits
, door
Marimba. Twee bassen. Kartonnendozendrums. En een stem.
And if you think that you can tell a bigger tale, I swear to God you’d have to tell a lie…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.