Closing Time | Clap Hands

https://youtu.be/ciwDKyHISlQ?si=x4V51OHWbMjfjuBM Tom Waits wordt vandaag 75 jaar: een prima gelegenheid om zijn werk nog eens onder de aandacht te brengen. Zo is 'Clap Hands' (van het album Rain Dogs uit 1985) alweer bijna veertig jaar oud, maar klinkt het alleszins contemporain. Het had bij wijze van spreken ook gisteren uitgebracht kunnen zijn. Maar Waits is naast een begenadigd muzikant ook nog eens een charismatische acteur. Zo zijn de beelden uit deze clip ontleend aan de Terry Gilliam-film The Imaginarium van Dr. Parnassus (2009), waarin hij mr. Nick speelt, een verpersoonlijking van de duivel. Andere rollen waarin hij opvalt zijn het krankzinnige slaafje van Dracula in de filmvertolking van Francis Ford Coppola uit 1992, en een eigenzinnige goudzoeker in The Ballad of Buster Scruggs (2018). Applaus voor Tom Waits dus. Clap hands!

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Mule Conversations

Het is alweer een kwart eeuw geleden dat Tom Waits ‘Mule Variations’ uitbracht. Een variatie op Bachs ‘Goldberg Variations’, aldus Waits, die door zijn vrouw regelmatig met een muilezel wordt vergeleken.

Hier zijn zes nummers van die plaat, afgewisseld met gesprekken met Waits over een van zijn meesterwerken, en de muziek die hem inspireert.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Telephone Call From Istanbul

Zweten, brullen, grommen en grimassen maken, dat kan deze artiest wel. Je verstaat er geen moer van, maar de manische performance van Waits zuigt de aandacht op als een spons.

Lyrisch zit een en ander echter strak in elkaar:

All night long on the broken glass
Livin’ in a medicine chest
Mediteromanian hotel back
Sprawled across a roll top desk

The monkey rode the blade on an overhead fan
They paint the donkey blue if you pay
I got a telephone call from Istanbul
My baby’s comin’ home today

Closing Time | Hoist that Rag

In zijn muzikale carrière heeft Tom Waits een schier eindeloze parade aan dronkaards, mislukkelingen, klaplopers, schurftige bandieten, verlopen misantropen en paranoïde buren ten tonele gevoerd. Dit lied is daarop geen uitzondering.

Closing Time | Home I’ll Never Be

Een Closing Time met een literair randje. Jack Kerouac was ooit een grote naam vanwege zijn boek On The Road, dat uitkwam in 1957. Daarna volgde nog een trits boeken, maar geen enkele daarvan werd zo bekend als die Bijbel van de Beat-generatie. Behalve dat Jack Kerouac schreef, heeft hij ook gezongen. Deze song, Home I’ll Never Be, tekst: Jack Kerouac, is ook gecoverd door Tom Waits en door The Low Anthem. En dat vind ik eigenlijk de beste (sorry Jack) versie vanwege de gedrevenheid en de ruigheid.

Closing Time | Green Grass

Nog een keer Tom Tom Waits? Die was er gisteren ook al? Ja, maar toen is Tom Waits tekort gedaan door mij. Dat was een beet je van ‘grote stappen, snel thuis’, sorry Tom. De man heeft zo’n machtig oeuvre en zo’n zwerm trouwe fans, dat het niet bij één liedje kon blijven.  Dus keek ik op de musicmeter waar de Tom Waits liefhebbers hun lijstjes met favoriete nummers op een rijtje hebben gezet. En dat bleek dus een erg tijdrovende (maar erg interessante)  link te zijn: want ik heb het merendeel van de songs beluisterd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Lie to me

Ergens dezer dagen verzuchtte iemand in de reacties: “Het enige wat we kunnen leren is dat we meer naar Tom Waits moeten luisteren.” Dat doen we nu dan ook….

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Volgende