Zweten, brullen, grommen en grimassen maken, dat kan deze artiest wel. Je verstaat er geen moer van, maar de manische performance van Waits zuigt de aandacht op als een spons.
Lyrisch zit een en ander echter strak in elkaar:
All night long on the broken glass
Livin’ in a medicine chest
Mediteromanian hotel back
Sprawled across a roll top deskThe monkey rode the blade on an overhead fan
They paint the donkey blue if you pay
I got a telephone call from Istanbul
My baby’s comin’ home today