De site vakantie.opmijnmanier.nl geeft een overzicht van vakanties voor uiteenlopende doelgroepen. Wilt u kotsen in Salou of gaat u liever hengelen in Zweden? Ook aan Sargasso lezers wordt gedacht, tenminste het deel van u dat begrijpt dat het hier op aarde binnenkort een stuk minder prettig toeven is. Een nieuwe toeristische trend is namelijk de zogenaamde doemvakantie. Reizigers trekken naar bestemmingen die misschien niet lang meer zullen bestaan of waarvan binnen enkele jaren het 'karakter' zal veranderen. Voorbeelden: Antarctica, de Noordpool en landen zoals Groenland, Alaska, Cuba en Noord-Korea. Helaas biedt de site op dit moment nog geen concrete mogelijkheden tot het boeken van een doemvakantie en verwijzen de plaatselijke Google Ads door naar vakanties op Guernsey (ook redelijk 'doem' voor een enkeling...) Maar om dit online reisbureau een beetje op weg te helpen..
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Terwijl de gemiddelde Nederlander bij “IJsland” vooral negatieve associaties heeft met de verloren spaartegoeden van de Icesave bank maakt men zich op IJsland óók druk om de imago-schade die de walvisvaart aanricht. De geplaagde economie van IJsland is momenteel namelijk ondermeer afhankelijk van zowel de jacht op walvissen als het ecotoerisme dat geld schuift voor het spotten van levende walvissen. In de haven van Reykjavik liggen de schepen die toeristen naar de walvissen varen tegenover het schip dat ze vanaf 1 juni weer gaat afslachten. Dit morbide dualisme is de nieuwe linkse regering ook opgevallen en ze stelt een onderzoek in naar de impact van de commerciële walvisjacht op zowel banen als collateral damage aan de toerisme-industrie. Het onderzoek ligt in het verlengde van de belofte die de minister van Visserij deed om de onlangs verhoogde vangstquota voor de walvisjacht te herzien. In januari zag de vertrekkende rechtse regering haar kans schoon om op de valreep de quota te verhogen tot 150 dwergvinvissen en 150 gewone vinvissen (was 40 en 9).
IJsland is samen met Noorwegen het enige land dat officieel aan commerciële walvisvaart doet. Japan heeft een groot pak boterzuur op haar hoofd door de slachting van honderden walvissen (in beschermde reservaten) te labellen als wetenschappelijk onderzoek. Maar nu het economisch verzwakte IJsland zoekt naar een duurzame reorganisatie van haar economie in de 21ste eeuw zou het uitfaseren van de walvisvaart misschien wel eens een goede kans kunnen maken. Het Oude IJsland opweg naar het Nieuwe IJsland: een hoopvolle ontwikkeling, al mogen sommige IJslandse tradities voor altijd hetzelfde blijven.
Nederlanders zijn net als Britten en Russen dol op buffetten met veel ei, all-inclusive recreatie en discountreizen. Wat is er mooier dan tegen bodemprijzen vliegen naar een hotellenbaai in Turkije, Griekenland of Spanje? Geen clue waar we ons bevinden op de landkaart, als de zalmsalade met gevulde eieren en ananasschijven maar klaar staat. Wel even klagen als de trapleuning los zit. Toerisme, ik heb er toch zeker récht op. Ach, wat maakt het eigenlijk nog uit waar we naartoe gaan? Boek vandaag deze voordeelpakker, ‘slechts drie kwartier rijden’ van Disneyland Parijs. Waar dat precies mag zijn, is uw zaak niet. Dat bedenkt de buschauffeur ter plekke wel.
Ga voor een anonieme trip vol fabrieksmatig entertainment met het gezin naar Hotel No Name. Één ding ontrafelt de reisgigant vast: ‘De driepersoonskamers zijn geschikt voor een gezin van drie personen, maar niet voor drie volwassenen.’ Wij vermoeden een garagebox in een Parijse banlieu met rondslingerende, half leeggelopen luchtbedden. En dat voor 139 ronde euro’s. Inclusief twee dagen kokhalzen in een touringcar (onbeperkt gebruik van toilet en ventilatiesysteem). Graaien maar!
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.