Sargasso speurt sinds 2012 bij elke Tweede Kamerverkiezing naar nieuwe partijen. In de aanloop naar de TK-verkiezingen in oktober gaan we dat ook deze keer weer doen.
In een vorig artikel wezen we op vijf politieke partijen, die niet eerder aan de TK-verkiezingen deelnamen, maar wel geregistreerd staan bij de Kiesraad. Inmiddels zijn daar vier partijen bij gekomen.
Wie politieke ambities heeft moet snel zijn. Vier augustus is de laatste dag dat men nog de partijnaam kan laten registreren bij de Kiesraad. Een krap maandje later (1 september) moet de waarborgsom voor de kandidaatstelling betaald worden en 15 september moeten de definitieve kandidatenlijsten ingeleverd zijn.
Een overzichtje van de vier recentelijk geregistreerde ‘nieuwelingen’.
1. Partij Helder
Deed een poging eerder mee te doen onder de naam Groen Rechts. De partij haalde toen het stembiljet niet. Men was te laat begonnen met de voorbereidingen en kreeg te weinig ondersteuningsverklaringen om in genoeg kiesdistricten deel te nemen.
Vanaf maart 2023 heeft men aan een doorstart gewerkt en nu heeft de partij helder wat men wil en met welke mensen men politiek Den Haag denkt op te schudden.
De partij staat lange termijnoplossingen voor en afficheert zich als een middenpartij: “Wij hebben daarbij geen grootse linkse idealen die toch niet gerealiseerd gaan worden. En zijn ook niet van het rechts populisme dat elke samenwerking uit de weg gaat of roept dat ze gehinderd worden door wetten (die nota bene door rechtse partijen zijn aangenomen de laatste 15 jaar)”.
2. Vrij Verbond
Een afsplitsing van de Libertaire Partij (LP). Van de acht kandidaten stond initiatiefnemer Bart Burggraaf (noemt zich “progressief rechts politicus”) bij de vorige TK-verkiezingen op de kandidatenlijsten van de LP. Ook drie andere Vrije Verbonders stonden op die lijst.
In 2024 was Burggraaf kandidaat bij de Europese Verkiezingen voor BVNL (de partij van Wybren Haga).
Een vijfde kandidaat, Irene van der Marel, was eerder gemeenteraadslid voor het CDA en later kandidaat voor de VSN (Vrij en Sociaal Nederland)
Het is overigens geen nieuw verschijnsel dat juist ter rechterzijde nogal wat afsplitsingen voorkomen en voor een groot deel debet zijn aan de versplintering van het politieke speelveld. Het mag dan tot overvolle verkiezingsborden, drukke verkiezingsmarkten en onoverzichtelijke stembiljetten leiden, maar de kiezer heeft ter rechterzijde dus wel wat te kiezen.
Volgens het Vrij Verbond zijn "de fundamentele keuzes van deze tijd: : Niet tussen links of rechts. Niet tussen meer klimaat of minder migratie. Maar tussen een steeds grotere overheid of grotere mensen”.
3. Partij BEER
Tegen versplintering en daar dan weer een partij voor. De partij van Colin de Beer heeft slechts één standpunt: “het vernieuwen van het politieke systeem”. Dat kan onder andere door de kiesdrempel te verhogen, het aantal Tweede Kamerzetels te verhogen naar 250, de Eerste Kamer afschaffen, de vergoeding van Kamerleden omlaag; die van gemeenteraadsleden omhoog.
Ander punt: De TK-verkiezingen zouden in twee stemrondes moeten plaatsvinden. In de tweede roden mogen dan alleen nog partijen meedoen die in de eerste ronde vijf of meer zetels halen.
4. ORDA
De Oranje Republikeinse Democratische Alliantie van Erwin Lensink, beroemd geworden als de waxinelichtgooier. Naar zijn zeggen zijn eerdere pogingen tot deelname aan diverse verkiezingen “gesaboteerd (met onder meer arrestaties en uitnodigingen door justitie) of althans niet serieus genomen door onder meer de Main Stream Media”.
Volgens een opgave op de website zouden tot 26 juli zo’n 18 mensen zich hebben aangemeld voor deelname aan de partij. Lensink hoopt genoeg mensen te kunnen mobiliseren die met hem (“onderzoeker / klokkenluider / politiek gemotiveerde (verzet)-activist of debater”) naar “een vrij, soeverein en rechtvaardig Nederland” willen streven.
Het verkiezingsprogramma is gebaseerd “op de principes van volkssoevereiniteit, eerlijke rechtspraak, gedemocratiseerde (met name ook fysiek) geldcreatie, directe democratie beginselen in ieder dorp, stad, wijk uiteindelijk gemeente, provincie, land, werelddeel en wereld en een menswaardige aanpak van zogenaamde psychiatrische zorg zonder dwang, waarbij onder meer de huidige psychiatrische wanpraktijken, maar ook de bestuurscultuur, de rechtspraak en het geldstelsel hervormd zullen worden en moeten worden voor een betere wereld”
Conclusie
Onder de vijf nieuwe partijen in ons vorige artikel zagen we “vooralsnog geen levensvatbare initiatieven die onze democratie zullen verrijken”. Voor een ieder die nu wel echt is uitgekeken op ‘de politiek’ zou er misschien wat te halen zijn bij een van de ‘nieuwe partijen’ die in 2023 meededen, maar geen zetels haalden.
We verwachten niet dat de vier hierboven genoemde partijen wel op de stembiljetten zullen prijken. De wanhopige kiezer gaat het dus erg moeilijk krijgen in oktober.
