Met zo’n werkgever heb je geen Telegraaf meer nodig

Beste mevrouw Gouweloos, Ik las uw -wat korte- persbericht over de recente ophef rond de vermeende doodsbedreigingen aan het adres van de PVV door uw medewerker Peter Breedveld. De VU distantieert zich van zijn uitspraken, begrijp ik. Daar viel ook niet overheen te lezen. In een persbericht van 54 woorden staat het woord maar liefst drie keer. En u "bezint zich op maatregelen", zegt u. Ik denk echter dat u een foutje heeft gemaakt. Er had natuurlijk moeten staan: "De opmerkingen van dhr. Breedveld zijn die van hemzelf, en vertegenwoordigen op geen enkele wijze de mening van de VU. Wij geven geen commentaar op zijn opmerkingen en vragen de media daarom, inzake dit onderwerp, met hem contact op te nemen. Buiten werktijd, alstubieft." Want laten we eerlijk zijn, als u zo met uw werknemers omgaat als er een -tussen Geenstijl en de Telegraaf voorbedachte- rel ontstaat, dan pleegt u een grotere karaktermoord dan de Telegraaf. En zij hebben het toch uitgevonden. Ach, laat ik er -in de geest van Peter Breedveld- eens een Godwin tegenaan gooien: als de persdienst van de VU in de Tweede Wereldoorlog ook een persbericht aan Telegraaf had gestuurd, dan waren er heel wat onderduikers minder geweest.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Femke Halsema en de zwarte school

Femke Halsema (Foto: Flickr/roel1943)

Uw kinderen zitten op een zwarte school in Amsterdam-Oost. Op tv vertelde u laatst dat uw vriend en u vaak denken: we halen onze kinderen er vanaf.

Ja. Van elke ouder hoor ik wel wisselende verhalen over school. Maar op mijn school is dat heviger. Ik zet kinderen niet op school als sociaal experiment. Als ze niet maximale kansen krijgen en gelukkig zijn, gaan ze eraf. De school boekt goede resultaten, ze hebben hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar islamitische meisjes mogen vaak niet bij ons thuis komen spelen, omdat mijn vriend ’s middags de kinderen opvangt. Dat is tot dusver geen probleem, omdat mijn dochter andere vriendinnetjes heeft, maar mocht zij daardoor eenzaam worden, dan kijken we verder.

Aldus Femke Halsema in een interview met De Pers in augustus 2009. Voorzover je al interesse zou moeten hebben in de schoolkeuze voor de kinderen van Femke Halsema, leest de goede verstaander dus al in 2009 dat een verandering van school erin zit. De Telegraaf bracht het gisteren als nieuws: “Halsema haalt kinderen van zwarte school”, waarop met name de lezers van de Telegraaf-site helemaal los gaan. Wat zegt Halsema zelf in reactie op vragen van de krant:

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende