De waanzin van Ayn Rand

Vijftien april gaat de film Atlas Shrugged in première, gebaseerd op de bestseller van Ayn Rand, waarin ze haar filosofie in romanvorm uiteenzet. Volgens Rand parasiteren de arbeiders op het genie en de inspanningen van begaafde enkelingen, zoals ondernemers en industriëlen, schrijvers en kunstenaars. Rands filosofie vormt de intellectuele rechtvaardiging voor Amerika's zakenelite om de overheid ineen te schrompelen en voor hen hinderlijke wetgeving aan spaanders te hakken. Tijd voor progressieven om terug te slaan. Een bijdrage van Ian Reifowitz, die regelmatig publiceert op het Amerikaanse opinieweblog Daily Kos. Ik ken een paar mensen die Ayn Rand goed vinden. U wellicht ook. Haar hyperindividualistische sociale darwinisme dient als de ideologische fundering voor de Tea Party (hoewel hun hard-rechtse sociale conservatisme de atheist Rand zouden doen rillen). Ze kan met recht een extremiste genoemd worden. Haar overtuigingen hebben wel wat weg van die van Rand Paul (die zegt dat hij niet naar haar genoemd is – zijn volledige naam is Randal), maar dan op steroïden. Een hoop steroïden. Nu is dat hele idee van Rand gebaseerd op haar complete ontkenning van de realiteit dat succesvolle individuen niet succesvol kunnen zijn zonder een sterke samenleving om hen heen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Chris Rock over Obama en de Tea Party

“I actually like it, in the sense that — you got kids? Kids always act up the most before they go to sleep. And when I see the Tea Party and all this stuff, it actually feels like racism’s almost over. Because this is the last — this is the act up before the sleep. They’re going crazy. They’re insane. You want to get rid of them — and the next thing you know, they’re fucking knocked out. And that’s what’s going on in the country right now.”
(Chris Rock in de Amerikaanse Esquire)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

State of the Union: Obama’s sputnik moment

Brochure van de State of Union 2011 (Foto: WikiMedia Commons/Pete Souza)

Afgelopen week heeft de President zijn jaarlijkse State of the Union speech gehouden. Hoe staat het land erbij? Obama is een goede spreker en het is altijd plezierig om naar hem te luisteren want als deze president een ding kan dan is het wel speechen. Meer Amerikanen zijn positief gaan denken over hun president dankzij de State of the Union. Het is dan ook meer peptalk dan dat het gaat over de ’toestand in het land’.

Half a century ago, when the Soviets beat us into space with the launch of a satellite called Sputnik, we had no idea how we would beat them to the moon. The science wasn’t even there yet. NASA didn’t exist. But after investing in better research and education, we didn’t just surpass the Soviets; we unleashed a wave of innovation that created new industries and millions of new jobs.

This is our generation’s Sputnik moment.

Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die alleen maar weerzin voelen en geen Commander in Chief zien maar een Idiot in Chief. Maar oordeel zelf.

In het begin zegt de President waar het om gaat:

At stake right now is not who wins the next election – after all, we just had an election. At stake is whether new jobs and industries take root in this country, or somewhere else.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Deranged Individuals and Seditious Movements

This timeline reveals how the “deranged man” hypothesis leads to faulty explanations based on individualization and protects white social movements from the scrutiny that non-white movements receive. The ideological context of this has been studied extensively by journalist David Neiwert.

This list is quite long and definitely establishes a pattern of political violence. But if every incident is treated as an individual act, taken in isolation, and explained by reference to individual characteristics of the perpetrator, then, the social, political and cultural background disappears, leaving the emerging social movement unexplained and unaccountable.

It is a common phenomenon, long studied and explained by social psychology that when individuals from our in-group or privileged individuals commit questionable acts, these acts are explained individually. When individuals from out-groups, or groups that are socially unpopular, commit questionable acts, these acts are explained as part of group membership, as categorical. The former are exceptions, the latter are representative. That is how racial and ethnic prejudice persist and how white privilege is preserved. One only has to imagine what media discourse would be, had the shooter been non-White, Latino or Muslim.

So, this timeline is one of white, domestic terrorism, fueled by seditious rhetoric from various media outlets and figures. The fact that the perpetrators are not part of a single organization does not change that fact. Social movements can exist without social movement organizations.

As for mental illness, it is the easy individual culprit, the one factor that, without further elaboration, explains everything. This is as if mental illness existed in a social and cultural vacuum, which it does not, of course. To invoke mental illness may explain outrageous behavior (i.e. behavior outside of the norms) but it does not explain the commission of specific acts (assassination attempt against a Democratic Congresswoman, that still remains to be explained). But to invoke mental illness provides some relief that we are not dealing with organized violence and that therefore, there is nothing socially and politically significant going on and no deep questioning to be had.

More at Global Sociology Blog, @socprof.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democratie in beweging

Verkeersbord 'curve left then right' (Wikimedia Commons/Epson291)

Tijdens de midterm elections vorige week hebben de Democraten het grootste verlies geleden sinds decennia. Alleen doordat de tegenstanders vaak gepatenteerde gekken waren hebben de Democraten in ieder geval nog de Senaat kunnen behouden. Volgens Frans Verhagen is de Tea Party slechts een opgewonden theekransje dat verder niet veel effect op de politiek zal hebben in Amerika. Maar is dat ook zo?

Lust in your heart
Als een vooraanstaand politicus als Harry Reid, die voorzitter van de Senaat is alleen maar kan winnen omdat zijn tegenstander Sharron Angle onervaren en een dwaas is, dan is er iets niet helemaal in orde. Hoe was het mogelijk dat mevrouw Angle door de Republikeinen als kandidaat werd gekozen? Is alles wel helemaal in orde in die grote democratie van het machtigste land van de wereld? Het zou niet moeilijk moeten zijn om te winnen van clowns die beweren dat de President heimelijk een moslim is, een socialist, of hem vergelijken met Hitler.

Bah, masturbatie (screenshot van Youtube/Rachel Maddow)Om nog maar niets te zeggen over de corrumperende werking van masturbatielust in your heart is committing adultery volgens Christine O’Donnell, Tea Party kandidaat voor de Senaatzetel van Delaware dankzij de steun van Sarah Palin. Dit heeft O’Donnell ooit verklaard zoals blijkt uit oude opnamen die Rachel Maddow uit archieven heeft weten op te diepen. In het screenshot is haar afschuw van seksualiteit goed te zien – bekijk ook de video.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Taliban of Tea Party?

De Nederlandse Amerikaan Ivo Daalder voert campagne voor een hernieuwde deelname van Nederland aan de strijd in Afghanistan in Den Haag. Het woord trainingmissie lijkt net zo’n verhulling als het woord opbouwmissie, maar dat is politieke mooipraat. De trainers zullen, net als de opbouwwerkers, scherfvesten en M-16’s moeten dragen, om een kans op overleven te hebben. En waarom zou de politie boeven moeten vangen, als je geen rechters hebt?

Maar doet Nederland mee of niet? Zelfs voor een ADHD kabinet is dat geen eenvoudige vraag. Om de Haagse politiek bij te staan, geef ik maar een redenering, zoals ik die zou volgen. De eerste regel is: je kunt wel een oorlog beginnen, maar wat wil je bereiken en hoe kun je hem stoppen? Als trouwe bondgenoot moet je daarvoor goed kijken naar de politieke bewegingen in Amerika, lees de recente verkiezingen en naar de militaire oordelen daarnaast.

Nederland was braaf lid van de “coalition of the willing”, toen het ging om Irak. Besloten werd dat een activiteit “hoger in het geweldsspectrum” nuttig was, al werd de deelname in Afghanistan later meer een opbouwmissie, om de PvdA over de streep te krijgen. Maar de “Dutch Approach” stelde wel iets voor: humanitaire inspanning heeft altijd zin. (zie mijn eerdere blogs over Afghanistan) Obama erfde twee oorlogen van Bush; hij beloofde een einde aan Irak, maar gaf onheldere en wisselende signalen over Afghanistan. Mijn interpretatie: de houwdegens in de USA moesten ook wat. Maar is er een helder oorlogsdoel? Generaal James Conway zegt: “we kunnen snel verliezen of langzaam winnen”. Voor een land dat zijn leven op grote voet met een snorrende dollarpers financiert, is dat geen vrolijke informatie. Maar nu zijn er ook nog verkiezingen geweest.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezingen VS (Deel 2): Democratie of plutocratie

Democratic donkey (Plaatje: Wikimedia Commons/Homas Nast)

Volgende week dinsdag 2 november worden de Midterm Elections gehouden, de tussentijdse verkiezingen waarbij alle zetels in het Huis van Afgevaardigden en 37 van de 100 Senatoren verkiesbaar zijn. De partij van de zittende President verliest bijna altijd zetels bij een tussentijdse verkiezing de vraag is alleen: hoeveel en kunnen ze hun meerderheid behouden? Wat hebben de Democraten in twee jaar bereikt en hebben ze dit verlies verdiend? En wat kunnen we verwachten van de Tea Party?

Dit is deel 2 van Verkiezingen VS. Deel 1 Moddergooien en handreiken verscheen gisteren.

Links is ondankbaar
De leiding van de Democraten denkt dat het belangrijk is om kiezers in het midden – de independent voters – er van te overtuigen dat Democraten niet te links zijn. Daarom wordt er druk uitgevoevend op linkse activisten om niet te veel te eisen. Zij beschuldigen de linker vleugel ondankbaar te zijn omdat zij onvoldoende oog heeft voor de behaalde resultaten. Zo meldde de woordvoerder van het Witte Huis Robert Gibbs onlangs dat de ‘Professional Left’ – linkse bloggers en activisten – maar niet wilde zien dat Obama al veel had bereikt. Maar wat heeft Obama eigenlijk bereikt? Ik noem een aantal zaken:

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende