door Prof.Dr. Bert van den Braak Nu het fysiek lastig is voor Kamerleden om samen te vergaderen en dat zelfs bijna wordt ontraden, komt de vraag op: moeten Kamerleden niet gewoon vanuit huis digitaal de presentielijst kunnen tekenen? Het voor plenaire vergaderingen grondwettelijk vereiste quorum (76 leden in de Tweede Kamer en 38 leden in de Eerste Kamer) is dan immers makkelijker te bereiken. Minstens zo belangrijk is echter de constitutionele regel dat er in het parlement geen stemoverdracht mag plaatsvinden, waarbij dus een Kamerlid een stem uitbrengt voor een ander (afwezig) lid. Het volstaat niet dat er een fictief aantal leden aanwezig is.
In beperking toont zich de meester, dat gezegde is niet van toepassing op La Monte Young, althans niet als je de lengte van z’n opus magnum in ogenschouw neemt: The Well-Tuned Piano duurt tot over de 5 uur. Maar afijn, het is zondag en mensen zijn vrij, dus als er een dag is waarop dit hier gepost kan worden dan is het wel vandaag. Gaat u er maar even voor zitten…
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
ANALYSE - Het seizoen is geopend. We gaan weer stempuzzelen in de Senaat! Al geruime tijd checkt Publiekrecht & Politiek of bepaalde voorstellen die volgens de Eerste Kamer zijn aangenomen ook wel echt op een meerderheid van stemmen gefundeerd zijn. Aan de andere zijde van het Binnenhof wordt namelijk met de constitutioneel aanvechtbare regel gewerkt dat bij een stemming alle senatoren van een fractie geacht worden aanwezig te zijn. Ook als zij eigenlijk ziek thuis zitten of zich aan het andere einde van de wereld bevinden. Dan worden er dus meer stemmen uitgebracht dan er aanwezigen zijn. Dat is zeker in een tijd waarin een meerderheid in de Eerste Kamer geenszins vanzelfsprekend is en daar voor iedere stem gevochten moet worden toch tamelijk kwalijk.
En op de eerste dag van het nieuwe jachtseizoen, afgelopen donderdag, schieten we meteen een exotische prooi. De Eerste Kamer zou wegens subsidiariteitsbezwaren een zogenaamde gele kaart hebben getrokken tegen een voorstel van de Europese Commissie tot oprichting van een Europees OM. Bij nadere beschouwing blijkt zij dat echter helemaal niet gedaan te hebben.
Afgaande op het stenogram waren er drie senatoren afwezig: twee van de VVD en één van de SP. Dat waren twee fracties die subsidiariteitsbezwaren hadden en dus vóór het voorstel tot het trekken van een gele kaart waren. De voorstanders konden daarmee niet meer dan 36 stemmen mobiliseren, net zoveel als de voltallig aanwezige tegenstanders. Kortom, daarmee staken de stemmen en houdt de Eerste Kamer de kaarten op zak. In een volgende vergadering moet er dan volgens het Reglement van Orde een herstemming plaatsvinden. Dat had pas op 29 oktober gekund, want aanstaande dinsdag zijn de senatoren met herfstreces. Maar dan kan de zaak toch gewoon op 29 oktober gerepareerd worden? Helaas. Een subsidiariteitstoets moet worden uitgevoerd binnen een termijn van acht weken. En laat die termijn nu net op 28 oktober eindigen… Geen gele kaart dus, behalve dan weer een gele kaart voor de Eerste Kamer vanwege stemgeklungel.
Een mooi verwijt van Pechtold aan Geert Wilders bij [url=http://www.geencommentaar.nl/index.php/2009/09/16/gc-cafe-algemene-politieke-beschouwingen]het debat over de miljoenennota[/url]: hij spreekt over zakkenvullers maar ondertussen strijken zijn eigen europarlementariers wel hun dagvergoedingen op. De PVV was bij de stemmingen afgelopen maandag niet aanwezig, aldus Pechtold.
Een terecht verwijt? Mwoa. In de eerste plaats blijkt uit de notulen van de stemming ([url=http://www.europarl.europa.eu/sed/doc/votingResult/P7_PV(2009)09-14(RCV)_en.pdf].pdf[/url]) dat één PVV’er, Van der Stoel, wel degelijk gestemd heeft (hij onthield zich). Of de afwezige PVV’ers daarbij hun dagvergoeding hebben aangevraagd valt nu niet te controleren. Overigens was van de drie D66’ers er óók één afwezig: Gerbrandy. Is dat ook een zakkenvuller?
Maar de belangrijkste reden waarom Pechtold een beetje flauw is, is omdat op maandag alleen over de dagorde van de week wordt gestemd, in dit geval de wijze waarop later die week de voorzitter van de Europese Commissie zou worden verkozen. Zo ontzettend wereldschokkend is dat nu ook weer niet. Al met al dus een amusante, maar wel enigszins goedkope poging de PVV in diskrediet te brengen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Mevrouw Okto wordt gillend gek van het gefriemel – kriebelende mieren rondsjeezend in botsautootjes, noemt ze het. De kleine Oktootjes daarentegen zijn er wild enthousiast over – niet in de laatste plaats vanwege het oordeel van mevrouw Okto. Dergelijke tegengestelde reakties zien we vaak als het om de heer Fripp gaat.
Robert Fripp geldt als gitaargodheid van de planeet. Behalve zich al sinds de jaren zestig bezig houdend met het opheffen en weer opnieuw oprichten van zijn band King Crimson, gaf hij in de jaren 80/90 ook nog gitaarklasjes. Deze resulteerden dan in platen onder de naam Robert Fripp & the League of Crafty Guitarists.
De afgelopen week hebben wij verschillende oppositiepartijen aan het woord gelaten om te vertellen wat zij het afgelopen jaar bereikt hebben. Helaas voor hen is het echter uiteindelijk zo dat niet zij bepalen of het goed is wat ze gedaan hebben, maar dat wij dat doen.
Daarom is het nu tijd voor jullie, representatieve GeenCommentaar lezers, om te bepalen wat de beste oppositiepartij van het afgelopen jaar was. De stemming duurt tot aanstaande maandagochtend 8.00h. Hier kan je nogmaals de hele serie terug zien en de afzonderlijke bijdragen van de SP, VVD, D66, Partij voor de Dieren en GroenLinks, alsmede het overzicht van de afwezigen kan je vinden door op de respectieve linken te klikken. Wij zullen maandag de winnaar bekend maken en in het zonnetje zetten.
Uiteraard zijn we niet alleen benieuwd naar je stem, maar ook je motivatie. Welke van de bereikte resultaten van de partijen vond jij doorslaggevend? Ook kan je stemmen wie naar jouw mening de oppositieleider is. Oproepen om vooral bepaalde niet te stemmen zijn ook welkom in de comments, maar hou het een beetje netjes. Dus stemmen maar!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.