Hans hield van de zon en trok zijn overhemd uit om in zijn blote bast te zonnebaden. En níemand op dat terras nam er aanstoot aan. Hans bleef beschaafd, ook zonder overhemd.
Els Borst haalde herinneringen op aan D66-partijgenoot Hans van Mierlo, gisteren tijdens de herdenkingsbijeenkomst in de Rode Hoed te Amsterdam. Lekker mondain terrasgedrag en ietsjes elitair. HAFMO wist natuurlijk ook wel, zonder daar uiteraard bij stil te hoeven staan, dat niet iedereen het zich (qua uitstraling, of alleen al uit het oogpunt van lichamelijke esthetiek) kon permitteren zijn bronstig gedrag na te bootsen. Typisch D66 ook wel.
Voormalig premier Ruud Lubbers, de enige spreker gisteren die niet van de partij was, vertelde altijd "vrinden" te zijn gebleven, ook al geloofde Van Mierlo volgens de CDA'er dat "de ondergang van de christen-democratie onderdeel van de vooruitgang was". Ben benieuwd hoe Van Mierlo de tijdelijkheid van Paars, het opkomende populisme, en de tig kabinetten Balkenende aan het einde van zijn leven beschouwde. Als tijdelijke hapering in de vooruitgang, als permanente achteruitgang, of zou zijn idealistische optimisme met het verstrijken van de tijd plaats hebben gemaakt voor een afstandelijker realisme (nog weer anders ja)?
