Richard Sennett links complacent solidarity to the 2008 financial crisis. The video (below) is about 90 minutes long. If you don’t want to get through the whole thing, here is the gist: Complacent solidarity is that of ritualized (bureaucratic) social interactions that are just enough to make deals, with the underlying beliefs that we will always be rich and we’ll have jobs for life (see: Venice, 17th century). Complacent solidarity characterized the elites who ruled the financial world in the past 15 years. It was also what neoliberalism was supposed to cure us of. For the elites, there should be less solidarity. Instead of security, anxiety should be the dominant emotion. This is what has been taught in business schools (and promulgated, I might add, by Alan Greenspan: more insecurity for workers).
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Vannacht bereikten de EU-ministers van financiën na een marathonzitting in Brussel een akkoord over een noodregeling van euro 500 mrd voor lidstaten in schuldcrisis. Ook de Europese Centrale Bank (ECB) en het IMF springen bij. Het IMF verleent steun ter waarde van euro 220 mrd en de ECB komt met maatregelen om de slechte werking van de aandelen- en obligatiemarkten aan te pakken. Deze ‘monstersteunregeling’ zal de financiële markten op korte termijn moeten stabiliseren en voorkomen dat de Griekse financiële crisis overslaat op andere eurolanden (Financieel Dagblad).
Tegelijkertijd publiceert treinkrant Metro vandaag een onderzoek waaruit blijkt dat een ruime meerderheid van de Nederlanders zich Europaan voelt. Jawel u leest het goed: het volk van het resolute “njet” in 2005: een ernstige kwestie die ook de Sargasso redactie verdeelde (klik voor scroll-lol), voelt zich desondanks Europeaan?! Tevens zou 45 procent bij het aanbod van een ‘leuke baan’ in een ander Europees land overwegen zijn/haar geluk elders te zoeken. Zijn wij niet allen gelukzoekers?
Wat een warm bad van Europese solidariteit! Alle Menschen werden Brüder op het mooiste continent op aarde waar we allemaal zo doordrongen zijn van de boodschap: Nie wieder Krieg en wat dies meer zij. Over drie dagen is het precies vijf jaar geleden dat Sargasso u vroeg een alternatieve EU vlag die onze gemeenschappelijke geschiedenis uitdrukt te ontwerpen. Dit unieke project bleek later net als bij de ontdekking van de boekdrukkunst omstreden om wie het het eerst had ontdekt: hoe Europees!
Stelen van de rijken is niet solidair.
“Haal het geld waar het zit,” is het devies van Agnes Kant. De fractievoorzitster van de Socialistische Partij vindt dat een “solidair” antwoord op de crisis. De breedste schouders dragen de zwaarste lasten, niet?
De SP verstaat rechtvaardigheid als gelijkheid. Het ideaalbeeld van de partij is een samenleving waarin geen enkel onderscheid bestaat; waarin mensen niet slechts gelijke kansen maar gelijke baten kennen.
Met het streven naar gelijkwaardigheid daarentegen is niets mis. Maar wat betekent die gelijkwaardigheid wanneer succes wordt afgestraft ten bate van de “zwakkeren in de samenleving”? Wat betekent succes wanneer de keerzijde ervan een kleingeestige mentaliteit is die van overheidswege wordt ondersteund?
Kant beklaagt zich erover dat “de bonuscarrousel alweer op volle toeren draait” in de bankenwereld. Buitensporige beloningen vertegenwoordigen inderdaad een probleem, in de eerste plaats voor het bedrijfsleven zelf, echter Kant gaat geheel voorbij aan de reden dat bonussen bestaan: omdat meerverdieners maar liefst de helft van hun reguliere inkomen subiet aan de fiscus mogen overmaken.
Mensen willen graag geld verdienen en daar is niets mis mee. Mensen die succes kennen willen dat graag erkend zien en ook daar is niets mis mee: een uitmuntende prestatie verdient een excessieve beloning wat anderen aanmoedigt naar hetzelfde te streven. “Gelijkheid in beloning,” daarentegen, “ontneemt individuen het morele recht op de vruchten van hun arbeid,” schrijft de Leidse econoom Auke Leen. “Als een individu het recht heeft op zijn eigen leven, heeft hij ook het recht dat in stand te houden: op de vruchten van zijn eigen arbeid.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het is goed dat de discussie over solidariteit in de zorg de op gang komt, want er zijn grenzen aan de solidariteit. We kunnen dit vraagstuk alleen juist niet aan de verzekeraars overlaten.
De kosten van de zorg stijgen en we moeten ze onder controle houden. De grote vraag is hoe we dat voor elkaar gaan krijgen. Dik Hermans de voorzitter van het College van Zorgverzekeraars vindt dat het tijd is om te praten over het niet meer volledig te verzekeren van mensen met een ongezonde leefstijl. Er zijn immers grenzen aan de solidariteit.
Dat eerste ben ik niet en dat laatste ben ik wel met hem eens. Het is inderdaad tijd voor het stellen van grenzen aan de solidariteit. Voor mij eindigt hier de solidariteit met de verzekeraars en het onzalige systeem van marktwerking. Het is om kosten te besparen tijd om dit liberale gedrocht weer af te schaffen. De resultaten tot nu toe spreken voor zich. Een enorme bureaucratie in de zorg. Ieder jaar stijgende premies voor kariger paketten en vanaf volgend jaar mag je ook je eigen medicijnen gaan voorschieten bij de apotheker als je toevallig bij Achmea verzekerd bent. We hebben het geprobeerd maar dit systeem leidt niet tot de voorspelde getemperde kosten, dus het is tijd voor grenzen aan de solidariteit met dit systeem en de verzekeraars. Tijd om het weer af te schaffen.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Hieronder volgt een gastbijdrage van Marieus over inspiratie- en visieloze politici, burgers en kiezers in schril contrast met vroeger.
Er was eens… vroeger. Vroeger, toen ging de koningin met haar Gouden Koets naar de Ridderzaal en sprak de Troonrede uit. En amper terug in haar paleis werden grote woorden gesproken. Door de oppositie, door de vakbonden. Over een “hete herfst” vol demonstraties en andere acties om toch dát voor elkaar te krijgen wat de regering niet wil. Woorden als “solidariteit”, ja zelfs “internationale solidariteit” en “opkomen voor de zwakkeren” kwamen uit de monden van gepassioneerde voorlieden die het beste wilden voor de “gewone man”.
Die gewone man was goed, sterk en hartstochtelijk vertegenwoordigd in het Haagse. De herfst kwam en het Malieveld, Museumplein of de Dam stond vol met tienduizenden mensen met spandoeken, die leuzen scandeerden: van onderwijzers en ambtenaren tot verplegend personeel en havenarbeiders. En ondertussen stond die gewone man eveneens klaar om zich solidair te verklaren met Solidarność in Polen, de Dwaze Moeders in Argentinië en vond het hele land wel iets van de wapenwedloop variërend van “Kruisraketten Nee” tot “liever een raket in de tuin, dan een Rus in de keuken”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het is officieel: zonnebanken en gezichtsbruiners zijn volgens het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek even kankerverwekkend als mosterdgas. Pardon? Ja echt waar, aldus Radio 1. Wie voor zijn 30ste geregeld een zonnesalon bezoekt, loopt 75% meer kans op een melanoom dan iemand die dat niet doet. Het IARC geeft zonnekanonnen het hoogst mogelijke risicoprofiel. Dit staat in The Lancet.
Even ter illustratie: volgens het onderzoek is regelmatig kunstmatig zonnebaden even carcinogeen als roken of blootgesteld worden aan asbest.
In Nederland krijgen nu ongeveer een op de zes mensen huidkanker, maar de verwachting is dat dit in de toekomst snel op zal lopen. Ter indicatie: de afgelopen dertig jaar is dit aantal in het Verenigd Koninkrijk al verviervoudigd, van 3.4 gevallen per 100,000 mensen in 1977 tot 14.7 per 100,000 in 2006.
Huidkanker lijkt op basis van deze cijfers hard op weg een van de belangrijkste welvaartsziekten te gaan worden. We bestrijden kanker als gevolg van roken en we hebben asbest als bouwmateriaal al verboden. Mosterdgas is een buitenbeentje, want mosterdgas is in tegenstelling tot asbest, sigaretten en zonnebanken bedoeld om te doden. Toch is het per 1925 verboden (Geneefse Protocol).
Een logische volgende stap lijkt inperking van kunstmatig zonnebaden. In Duitsland en de VS is al een leeftijdsbegrenzing opgenomen. Gertruud Krekels die woordvoerder is van de Nederlandse vereniging voor Dermatologie en Venereologie reageerde al verheugd op die maatregelen, en zou die ook graag in Nederland zien.