"...dit is niet, zoals in de jaren zestig en zeventig, een maakbaarheid gericht op emancipatie, vooruitgang en solidariteit, maar een die in het teken staat van surveillance, controle, misdaad- en terreurpreventie, bewaking, zero tolerance, spreidingsbeleid, inperking van privacy, kortweg: van herstel van een autoritaire, gesloten samenleving" Citaat uit het boek De Nieuwe Wanorde van René Boomkens, aangehaald in de column van Marc Chavannes over het onrealistisch en gevaarlijke streven naar een risicoloze en volledig veilige samenleving. Misschien maar eens lezen dat boek.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Maandagavond presenteerde Netwerk de resultaten van een Motivaction onderzoek naar de PVV-aanhang [.pdf]. De resultaten waren weinig verrassend: PVV-ers zijn angstige mensen die zich vastklampen aan hun Hollandse identiteit, ze leiden zelf een rustig en welvarend leven maar winden zich op over wat ze iedere dag in de Telegraaf lezen. Ze zijn zeer kritisch over anderen maar zelfreflectie is deze groep vreemd. Redelijke doorsnee burgers dus. Ter opleuking van deze droge feiten interviewde Netwerk vier freaky PVV-stemmers: een verkreukelde Rijkswaterstaat medewerker, een schonkige arbeidsongeschikte boerin, een brallerige makelaar in een golfkarretje en een pensionado met spuug in z’n mondhoeken. Van dergelijke journalistieke manipulatie moeten ze bij het fair & balanced GeenStijl uiteraard niks hebben, de portretten hadden nóg neutraler gemoeten.
Nog een opvallend resultaat van het Motivaction onderzoek: de achterban van Geert Wilders is zelf veel minder anti-islam dan hun grote leider. En dat geeft de burger moed. Want terwijl Wilders de islam in Nederland stelselmatig afschildert als het Grote Kwaad vindt deze demonisering blijkbaar geen voedingsbodem bij zijn achterban? 
Dergelijk positief nieuws over de PVV-aanhang neemt echter niet weg dat er wel degelijk mensen in Nederland zijn die consequent moslims dehumaniseren: Stap 3 in de ‘genocide lijst’ van Gregory Stanton: “One group denies the humanity of the other group. Members of it are equated with animals, vermin, insects or diseases” (The 8 Stages of Genocide). Lees de recente column Rat in de Keuken [mirror] op het extreemrechtsblog HetVrijeVolk maar eens… of denkt u dat met ‘rat’ een andere bevolkingsgroep wordt bedoeld?
Nederlanders zijn net als Britten en Russen dol op buffetten met veel ei, all-inclusive recreatie en discountreizen. Wat is er mooier dan tegen bodemprijzen vliegen naar een hotellenbaai in Turkije, Griekenland of Spanje? Geen clue waar we ons bevinden op de landkaart, als de zalmsalade met gevulde eieren en ananasschijven maar klaar staat. Wel even klagen als de trapleuning los zit. Toerisme, ik heb er toch zeker récht op. Ach, wat maakt het eigenlijk nog uit waar we naartoe gaan? Boek vandaag deze voordeelpakker, ‘slechts drie kwartier rijden’ van Disneyland Parijs. Waar dat precies mag zijn, is uw zaak niet. Dat bedenkt de buschauffeur ter plekke wel.
Ga voor een anonieme trip vol fabrieksmatig entertainment met het gezin naar Hotel No Name. Één ding ontrafelt de reisgigant vast: ‘De driepersoonskamers zijn geschikt voor een gezin van drie personen, maar niet voor drie volwassenen.’ Wij vermoeden een garagebox in een Parijse banlieu met rondslingerende, half leeggelopen luchtbedden. En dat voor 139 ronde euro’s. Inclusief twee dagen kokhalzen in een touringcar (onbeperkt gebruik van toilet en ventilatiesysteem). Graaien maar!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De Britse overheid zet in op een totale verklikkersmaatschappij, zo lijkt het. Aanschouw de nieuwe anti-terrorisme posters. Plaatst u alvast uw origineelste vergelijking met Mao, de Stasi en de jodenverklikkers, maar dan gesitueerd in een willekeurige straat in Amsterdam-Noord anno 2009, dan komen we er vandaag om 15.00 nog even op terug met een satirische variant uit de oude kliko doos.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
![[mirror]](2009/04/rat-in-de-keuken1.png){kind=link}