Staatssecretaris Eric Wiebes (VVD) misleidt de kiezer

De staatssecretaris doet net alsof hij het verschil tussen vraag en aanbod niet kent en probeert zo de onvrijwillige werkloosheid nog wat verder op te drijven. 'Wiebes bereid in te leveren op aantal extra banen in Belastingplan', kopte nu.nl gisteravond: In de zoektocht naar draagvlak voor het Belastingplan voor volgend jaar, is staatssecretaris Eric Wiebes (Financiën) bereid met minder banen genoegen te nemen dan het kabinet aanvankelijk voor ogen had. Groei van de werkgelegenheid blijft echter een randvoorwaarde, zei Wiebes woensdag tijdens een debat in de Tweede Kamer. [….] Het plan van de SGP om dat verschil te verkleinen ten koste van tweeverdieners, gaat Wiebes te ver. Het plan, ook ondertekend door ChristenUnie en SP, kost te veel banen, zei de staatssecretaris. "Het aantal banen is niet heilig, maar op nul uitkomen is niet te omarmen." Werkgelegenheid ≠ banen Nu is er inderdaad een berekening van het CPB die stelt dat de plannen van SGP, CU en SP tot minder werkgelegenheid leiden. Maar werkgelegenheid is niet per se hetzelfde als het aantal beschikbare banen. 'Werkgelegenheid' kan bijvoorbeeld ook worden begrepen als het totale aantal werkzame personen. Afhankelijk van de precieze definitie, kan de werkgelegenheid dus afnemen zonder dat het aantal beschikbare banen afneemt, bijvoorbeeld als mensen er vrijwillig voor kiezen om niet of minder te gaan werken.

Foto: World Economic Forum (cc)

Mandela, apartheid en de Tweede Kamer

ANALYSE - Nelson Mandela en het ANC werden door Nederlandse politici niet altijd even positief bekeken. Inmiddels lijkt de herinnering daaraan grotendeels verdwenen.

Bij het overlijden van Nelson Mandela durfden maar weinigen kritiek te hebben op de voormalige leider van het ANC en Zuid-Afrika. Dat was anders toen hij nog gevangen zat op Robbeneiland. Naar verluid duidde Margaret Thatcher hem aan als that grubby terrorist. Zeker is in ieder geval dat Thatcher, kenmerkend voor de Britse Conservatieven, het ANC a typical terrorist organisation vond.

Ronald Reagan, wiens beleid ten opzichte van Zuid-Afrika door Desmond Tutu werd omschreven als immoral, evil and totally un-Christian, plaatste het ANC op een lijst van terreurgroepen, een situatie welke tot 2008 zou voortduren.

Ook in Nederland werden Mandela en het ANC niet altijd in een positief licht gezien. Weliswaar werd op 21 juni 1983 een motie (pdf), ingediend door CDA’er Jan Nico Scholten, in de Tweede Kamer aangenomen waarin werd opgeroepen tot vrijlating van Nelson Mandela, maar met name tegen concrete maatregelen om de apartheid te bestrijden bleef veel verzet bestaan.

Klein rechts (SGP, GPV, RPF)

Op dezelfde dag dat de motie-Scholten werd aangenomen, werd, zoals blijkt uit het kamerverslag (pdf), tevens gedebatteerd over de vraag of Nederland eenzijdige economische sancties tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime zou moeten treffen. Vooral de houding van de kleine christelijke partijen SGP, GPV en RPF was daarbij opvallend.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

SGP-bobo: ‘Soms valt een seculiere dictator te verkiezen boven democratie’

Geert Kraaijeveld, bestuurslid van de Stichting Vormingsactiveiten Oost-Europa (SGP), vindt theocratie kennelijk alleen een goed idee als het een calvinistische theocratie betreft.

Moslims en Arabieren daarentegen weten duidelijk niet wat goed voor ze is, en hebben een verlicht despoot nodig om hen te behoeden voor zichzelf. De Arabische Lente bewijst het: zandnegertjes kunnen helemaal niet omgaan met democratie. Die lopen zodra ze de kans krijgen in de armen van de islamitische SGP: de Moslimbroederschap.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Herfstakkoord is uitbreiding coalitie

ANALYSE - Het is natuurlijk spannend hoe de Begrotingsafspraken 2014 door de wandelgangen gedoopt zullen worden. ‘Herfstakkoord’ is al bezet. ‘Fundatieakkoord’ verwart parlementaire arbeid met plaatselijk toerismebeleid. ‘Mannenbroedersakkoord’ is te geestig, en ‘Crematoriumakkoord’ zal de spin vanuit de voorstanders niet overleven. Maar belangrijker dan dat: wat is het precies? Het aanlijnen van drie nieuwe bedrijfspoedels of een gelegenheidsdeal, zoals het Woonakkoord was?

Het plaatje van de persconferentie wekte een weinig bescheiden indruk: Pechtold, Slob en Van der Staaij runnen nu de show. Samsom en Zijlstra stonden aan de zijkant klappen te incasseren. Hun begroting kon wel degelijk anders en beter. Meer banen, meer onderwijs, meer lastenverlichting – allemaal mogelijk voor wie even wil doorrekenen. Rutte en Dijsselbloem stonden er zo mogelijk nog bedremmelder bij. Voor de goede orde: Rutte is de minister-president van dit land. Dijsselbloem is de minister van Financiën en voorzitter van de Eurogroep. Van der Staaij runt een club met drie zetels en zat onlangs in Straatsburg te klagen dat zijn fundamentele mensenrecht op het weren van een skeelerende superwoman geschonden was.

Wat over de aard van de nieuwe constructie gecommuniceerd wordt, is veel minder snoevend. D66, SGP en CU benadrukken dat zij geen nieuwe gedogers zijn. Zij zullen dit kabinet nog op talloze onderwerpen te vuur en te zwaard bestrijden, zo luidt de belofte. Anderzijds is er de principiële voorkeur vanuit dit kabinet om ook volgende begrotingen met behulp van dezelfde zijwieltjes in het Staatsblad te krijgen. Het motorblok van het regeringsbeleid, het sociaal-economische deel, is het beleid van een supercoalitie geworden. Die kan hoogstens groter worden. Mogelijk krijgt het CDA het toch te kwaad met de gedachte dat zij tussen Wilders en Roemer de zijlijn bevolken. Heel erg geloofwaardig is het tenslotte niet om uit naam van het ‘radicale midden’ afstand te nemen van beleid dat verder gesteund wordt door alles wat zich in het politieke midden bevindt.

Foto: thesocialreporters (cc)

Dijkgraaf (SGP) wil dat ASN in Israëlische nederzetting investeert

OPINIE - Elbert Dijkgraaf (SGP) wil de nationalisatie van SNS Reaal gebruiken om ASN te dwingen projecten in Israëlische nederzettingen te steunen. 

Elbert Dijkgraaf, lid van de SGP-fractie,  heeft, volgens een bericht op de site van het CIDI een ‘lichtpuntje ontdekt’ in de affaire van de overname van de SNS Bank. Immers, de SNS die nu staatseigendom is geworden, is op haar beurt weer eigenaar van de ASN Bank. En die bank is – omdat het een bank is die strenge maatstaven aanlegt voor de sociale en milieu-aspecten van investeringen – een tegenstander van het investeren in en het zakendoen met ondernemingen die banden hebben met het Israëlische nederzettingenprogramma.

ASN verbrak bijvoorbeeld in 2006 de banden met het Franse Veolia, omdat dit bedrijf bezig was met de aanleg van de sneltram van West- naar Oost-Jeruzalem en omstreken. En dat is tegen de wens van de SGP. Want die partij is juist hardstikke vóór het nederzettingenbeleid  van Israel. ‘Judea en Samaria vormen,’ schrijft de SGP in haar programma,  ‘(..) de bakermat van de Joodse beschaving. Het is ongewenst dat vanuit Den Haag en Brussel wordt bepaald dat Joden zich niet in deze landstreken mogen vestigen. En wat doe je als SGP-er wanneer ASN ineens – indirect – staatseigendom is geworden? Dan dien je een motie in met de volgende inhoud.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Michiel2005 (cc)

Belemmeringen die de SGP mag opwerpen

ANALYSE - De SGP moet vrouwen het recht toekennen om zich kandidaat te stellen. Dat betekent niet dat de SGP elke vrouw die maar wil kandidaat moet stellen. Een gastbijdrage van juridisch onderzoeker Rob Kooijman.

‘Zou er binnenkort werkelijk een eind komen aan de weigering van de SGP om vrouwen die dat willen op de kieslijst te plaatsen?’ vroegen onlangs de voorzitters Mieke van der Burg van de Vereniging voor Vrouw en Recht, en Anniek de Ruijter van het Proefprocessenfonds Clara Wichmann zich af in het NRC.

De Nederlandse Staat moet ‘maatregelen nemen die er daadwerkelijk toe leiden dat de SGP vrouwen het passief kiesrecht toekent,’ oordeelde de rechter. Het passief kiesrecht is het recht om zich kandidaat te stellen voor onder meer het parlement.

Wat betekent dat voor de SGP? Betekent het dat de SGP vrouwen die dat willen kandidaat moet stellen, zoals de vraag van Van der Burg en De Ruijter impliceert? Natuurlijk niet. De SGP mag net als elke andere politieke partij belemmeringen opwerpen voor kandidaatstelling.

Andere gronden van onderscheid

De rechter oordeelde ‘dat de SGP niet wordt belet zelf te bepalen welke opvattingen de kandidaten uitdragen. De SGP zal ook na het toekennen van het passief kiesrecht aan vrouwen ten volle de mogelijkheid hebben om haar vrouwenstandpunt te verkondigen bij verkiezingen en in het parlement. Van de SGP wordt slechts gevergd dat de SGP zich niet naar die opvatting gedraagt. Voor het overige blijft de verenigingsvrijheid, waaronder de mogelijkheid om op andere gronden dan het onderscheid tussen man en vrouw te selecteren voor kandidaatstelling, onaangetast.’

Foto: Michiel2005 (cc)

Brief aan de SGP

BRIEF - Geachte heer Van Leeuwen,

Als partijvoorzitter van de SGP staat u voor een zware taak. Vrouwen moeten ook binnen uw partij de mogelijkheid krijgen een bestuursfunctie uit te oefenen. Nadat eerder de Hoge Raad en het Europees Hof van de Rechten voor de Mens zich hierover al duidelijk uitspraken, heeft u (toenmalig) minister Liesbeth Spies toegezegd uiterlijk begin 2013 met een oplossing te komen.

Die oplossing is in principe heel simpel: de bepaling dat het bestuursambt alleen is weggelegd voor mannen, moet verdwijnen uit de statuten. Het ingewikkelde deel is om die verandering door te voeren zonder al te veel gezichts- en identiteitsverlies te lijden. Dat gaat natuurlijk niet lukken en daarom is het grote draaien en kronkelen, begonnen.

U gaf een uitgebreid interview in het Reformatorisch Dagblad (niet bereikbaar op zondag) waarin u de bepalingen van de Hoge Raad en het EHRM betreurde. Hoewel de journalist van dienst nog tegenwierp dat Gods wet altijd voorrang heeft op die van de mens, stelde u gelukkig wel van plan te zijn de uitspraken ter harte te nemen. Het veranderen van de statuten betekent echter niet dat uw denkwijze mee verandert: ‘We doen volledig recht aan de uitspraak van de Hoge Raad als we onze opvatting behouden en als we formeel-juridische belemmeringen om vrouwen op lijsten te plaatsen, weghalen.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steile versus hiephiephoera christenen

DATA - Tot de verkiezingen presenteren we dagelijks een opmerkelijke, meestal niet al te serieuze electorale correlatie. Vandaag vechten christenen het onderling uit.

Urk moet wel de meest prettige plek van Nederland zijn om te wonen, want als God het met Urk niet goed voor heeft, dan zijn we allemaal verloren. De christelijke stem weegt zwaar. In 2010 haalde de SGP er bijna veertig procent van de stemmen en de ChristenUnie bijna twintig. Daarmee lijkt Urk de meest godvruchtige – of liever gezegd godvrezende – gemeente van Nederland.

Nu is het ene christen de andere niet (het zijn net moslims). Daar waar SGP’ers de bijbel van kaft tot kaft letterlijk nemen en denken dat verkrachting eigenlijk niet tot zwangerschap kan leiden, zijn de ChristenUnionisten van het vrolijker soort. Ik zie altijd die olijke André Rouvoet voor me, met een knapzak met boterhammen op pad in de boze buitenwereld om een sprankje hoop in deze cynische tijden te brengen. En ik zie hem in mijn geestesoog (al probeer ik dat te vermijden) ook vaak met zijn gitaar, vrolijke opwekkingsliederen zingend.

Ik heb de verkiezingsuitslagen van 2010 per gemeente van deze partijen eens met elkaar vergeleken. Het aardige is dat je goed kan zien hoe het christelijke territorium is verdeeld. Het is een wonderlijke verdeling want moeilijk te regionaliseren. Alles onder de trendlijn is op SGP-hand. Alles daarboven stemt meer ChristenUnie. Het kaartje is superdeluxe aanklikbaar, dus leef je uit.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Kees van der Staaij

Waarin Kees van der Staaij in zijn bed ligt te piekeren over wat er fout was gegaan die dag, als hij plotseling een stem hoort die hem aanspreekt en hem, na een lesje theologie, vertelt dat Jezus ook het product is van een verkrachting.

Kees van der Staaij lag op zijn rug. Het witte licht van een kerende auto bescheen door een kier van zijn gordijnen het plafond. Wat was er mis gegaan vandaag? Wat had hij fout gedaan? Hij had in het programma Wat Kiest Nederland tegenover Frits Wester gezeten. Wester vroeg iets over de Amerikaanse senator Todd Akin die had beweerd dat vrouwen niet zwanger konden worden door verkrachting. Was hij het eens met die bewering? Nee, daar was hij het niet mee eens. Maar het was een feit dat verkrachting zelden tot een zwangerschap leidde, had hij er aan toegevoegd. Had hij nooit moeten zeggen. Alsof dat ook maar iets met zijn standpunt te maken had.

Al zou elke verkrachting tot een zwangerschap leiden, dan nog had je niet het recht abortus te plegen. Er was iets gruwelijks gebeurd. Maar dat gruwelijke had wel tot nieuw leven geleid. En dat nieuwe leven was, zoals al het menselijk leven, heilig. Daar had God een plan mee. En dat plan moest ten uitvoer worden gebracht. Dat mocht niet vroegtijdig worden gedwarsboomd. Alleen God heeft het recht om de vrucht van een moeder weg te nemen. 

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Zwanger na verkrachting

SGP-voorman Kees van der Staaij deed even een Republikeintje. Nu de feiten.

Kees van der Staaij zal er vermoedelijk niet wakker van liggen. De storm die ongetwijfeld vandaag over hem heen zal walsen, is natuurlijk door god gegeven, dus daar ga je niet over miepen. Voor slachtoffers van verkrachting ligt zijn uitspraak – vrouwen zelden zwanger na verkrachting – wellicht wat gevoeliger.

Kees van der Staaij was bij RTL Nieuws te gast en het gesprek ging al snel over abortus. Dat de SGP faliekant tegen abortus is, mag niet verbazen. De mannenbroeders hebben dus ook weinig op met de slachtoffers die zwanger raken. Ook dan is abortus niet gewenst. Maar, zo tuttutte Van der Staaij, dat komt toch weinig voor.

Het ligt er natuurlijk aan wat je weinig en wat je veel noemt. Het ligt er ook aan in welk jaar je meet.

Het ministerie van Volksgezondheid noemt een cijfer van 7 procent van de vrouwen die na een verkrachting zwanger raken. De eerste vraag die dan op komt is, hoeveel gevallen van ‘zwanger na verkrachting’ vinden dan jaarlijks plaats? Dat is eenvoudig op te zoeken. Opvallend is dat het aantal verkrachtingen al jaren afneemt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende