Astronauts living and working in space rely on the International Space Station as their port of call. The iconic ISS is a modern engineering triumph, zipping around the Earth every 90 minutes at a height of 200 miles above the surface. Its construction required careful coordination between nearly a dozen countries working through five space agencies. Yet the history of space station design is littered with concepts - some elegant, some strange, and some remarkably cute - that were passed over for one reason or another. Take a look at some space station ideas that didn't quite make it off the drawing board.
VIRAL – Het TED concept misbruikt voor een promotie van de nieuwe science fiction film Promotheus. In deze viral wordt de link met de de film Alien (1979) duidelijk. In Alien zendt Weyland-Yutani het Nostromo schip de ruimte in, in Promotheus speelt Guy Pearce Peter Weyland. FILMPJE!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
John Elfreth Watkins was a civil engineer working for American railroads of the 19th century. After suffering a disabling accident in 1873, he became a clerk for the Pennsylvania Railroad, and in 1885 became a curator at the transport section of the Smithsonian. In 1900, he contributed an article to the Ladies’ Home Journal, entitled What May Happen in the Next Hundred Years.
It’s downright impressive how many of these predictions have actually come to pass in the 112 years since the column was written. It almost makes you wonder if the days of C, X, and Q being part of the English alphabet are numbered.
In december zond het Britse Channel4 een korte dramaserie uit: Black Mirror. Elke aflevering nam een specifiek aspect van technologie onder de loep en werkte de impact daarvan op ons leven uit door alles nét een beetje te vergroten. Dat leidde tot science fiction die voldoende dichtbij huis bleef dat alles akelig vertrouwd was maar tegelijkertijd doodeng werd. Daardoor slaagde de serie er uitmuntend in om haar toekomstbeeld menselijk te houden, en nooit pamflettistisch.
De eerste aflevering was briljant en zo pijnlijk. Een mooi prinsesje is ontvoerd; de boosdoener eist als losgeld dat de minister-president een uiterst gênante daad zal verrichten: hij moet – live op tv – een varken neuken. De regering bedenkt onder strikte geheimhouding hoe ze deze crisis het hoofd kan bieden en toch de kool en de geit kan sparen. Ze zoeken koortsachtig naar de juiste spin.
Dan blijkt dat de overheid geen enkele grip heeft op de berichtgeving: de ontvoerder heeft zijn eisenpakket immers allang op YouTube gezet. Lang voordat de regering erin slaagt het filmpje te verwijderen, is het overal gemirrord en heeft het nieuws zich via Twitter en blogs razendsnel verspreid.
Het nieuws is niet meer te onderdrukken. Het enige dat de regering rest, is samen met de spindoctors monitoren hoe er op het desastreuze nieuws wordt gereageerd en peilen wat de beste optie voor de minister-president is. En het volk – aanvankelijk op sensatie belust – hitst de publieke opinie dusdanig op dat de minister-president geen keuze meer rest dan in te stemmen met de eisen. Waarna iedereen in afgrijzen toekijkt naar wat ze samen hebben aangericht, en de minister-president doet wat hij doen moet om de prinses te redden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Filosofie van de Toekomst van Fred Keyzer is een interessante inleiding in de filosofische onderbouwing van science fiction. Het boek pleit ervoor om science fiction te gebruiken om filosofische ideeën uit te werken. Dat is geen raar idee: in dit genre kunnen we kijken naar andere levensvormen, de effecten van technologische vernieuwing op de samenleving en bijzondere fysische fenomenen als tijdreizen.
Boeken als the Physics of the Metaphysics of Star Trek gaan over de bijzondere fysische fenomenen: ruimtereizen, tijdreizen etc. etc. Vaak verzinnen schrijvers bepaalde fenomenen en dan is het aan natuurkundigen of filosofen om te kijken of het wel mogelijk is. Kan je sneller dan het licht reizen? Dematerialiseren en dan rematerialiseren?
Fred Keyzer is een filosofisch antropoloog en dus gaat zijn interesse naar fenomenen die ’the Human Experience’ veranderen. Of naar veranderingen in de aard van mensen zelf. Hij stelt dat het menselijke bestaan over tijd fundamenteel zal veranderen. Als je bedenkt waar leven ooit vandaan is gekomen (een-cellige wezens als eukartya, die als een grijzige massa ooit de hele wereld bedekte), dan zal de toekomst onvoorstelbaar zijn. Science fiction kan op een consequente manier zulke scenario’s uitwerken: worden we bijvoorbeeld opgenomen in een technologische singulariteit, een supercomputer?
De opera ‘u’ speelt vanavond tot en met 12 september in Zeebelt. Het is een werk van de Nederlander Floris Schönfeld. ‘U’ betekent ‘heelal’ in de taal der Klingons. Hier achtereenvolgens de aankondiging van het project op de sci-fi-conferentie FedCon 2010, en het versturen van een uitnodiging aan de Klingon-planeet Kronos via de radiosterrenwacht Dwingeloo. Tenslotte een video van wat naar ik aanneem een eerdere versie van de opera was, het eindexamenproject van Floris Schönfeld voor de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. End van de maand zijn er ook uitvoeringen in Duitsland, zie de site van ‘u’.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Van 14 tot en met 24 april vindt in de hoofdstad voor alweer de 26e keer het Amsterdam Fantastic Film Festival plaats, onder de naam Imagine. Voor degenen die het nog niet weten: het AFFF is al jaren het leukste filmfestival van Nederland. Het richt zich op fantastische films, horror, science fiction en animatie en heeft als stralend middelpunt de beruchte ‘Night of Terror’, die dit jaar in de nacht van 17 op 18 april zal plaatshebben. Dit jaar heeft het filmfestival weer een nieuwe locatie: het Kriterion filmtheater, waar het festival in 2000 en 2001 ook al eens te gast was. Net als afgelopen jaren zal uw trouwe GeenCommentaar verslaggever zich tussen het perscorps voegen en verslag doen van het festival. Vandaag een blik vooruit, wat heeft het 26e AFFF voor u in petto?
Een blik op de Imagine website laat in zien dat van de crisissfeer van vorig jaar geen sprake lijkt te zijn: Het themaprogramma Eastern Promises werpt de blik – zoals de naam al zegt – oostwaards. Niet helemaal naar Azie, waar afgelopen jaren zoveel goede horror, SF en animatie vandaan kwam, maar iets dichter bij huis in ons eigen Oost-Europa. Uit Rusland, Hongarije en Servië komt een vijftal – overwegend magisch-realistische – films. Zo is daar het Mermaid (Rusalka), een melodramatische, prijswinnende film over een jonge Moskovitische vrouw die met haar wilskracht wel erg veel voor elkaar krijgt. Aan de andere kant van het spectrum The Life and Death of a Porno Gang over een groepje acteurs die tegen het einde van Milosevic’ tijd door Servië trekken. Een blik op de geplaagde natie door de ogen van professionele outcasts.
Zaterdag 8 augustus jl. publiceerde Erik Puik, lector microsysteemtechnologie aan de Hogeschool Utrecht, in de Volkskrant een artikel in de rubriek Opinie. In dit artikel schetst hij een somber beeld van de samensmelting van hyperintelligente computers en de mensheid. Uiteindelijk zullen we volgens Puik zelfs ten prooi vallen aan de computer. Het is erop of eronder. Puik denkt dat als we niet alert zijn, ‘onze young professionals slaven zijn van een door ons gecreëerde meester.’ Kijk, dat wekt mijn nieuwsgierigheid.
Het artikel is een ingekorte versie van een essay dat Puik schreef in het kader van het debat over ‘de identiteit van de hbo-professional’, eind augustus. Puik bekijkt de technologische ontwikkelingen met argusogen. ‘Met de moderne communicatie, die ‘24/7’ doorgaat, vervaagt de grens tussen werk en privé. […] Dit is misschien nog even wennen voor mijn generatie maar is geheel vanzelfsprekend voor mijn studenten. Voor hen zijn ‘plaats’ en ‘tijd’ relatieve begrippen in een leven waarin alles door elkaar loopt. […] met enige bezorgdheid zie ik ook dat de snelheid waarmee de technologie voortschrijdt steeds hoger wordt. Is die straks voor mensen nog wel bij te benen of zullen we slaven worden van onze computers? Als politici en wetenschappers als ikzelf er niet bovenop zitten, vrees ik het laatste.’
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.