WW: Grenswetenschap zorgt voor goede televisie

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Dat science fiction, mysterie en ouderwetsch politiewerk voor boeiende televisie kunnen zorgen weten we natuurlijk al een tijdje. Wetenschap daarentegen werd tot voor kort altijd gemeden als de pest op televisie. Als het een beetje ingewikkeld wordt, zapt de goegemeente liever weg naar B-sterretjes die al musicalzingend op het ijs dansen. Maar er lijkt zich recentelijk een tweedeling voor te doen in het TV-landschap. Aan de ene kant meer debiliserende shows, aan de andere kant is er ruimte voor meer intelligentie op televisie. TV-programma's als CSI, Numb3rs en House laten zien dat wetenschap in de handen van politieagenten of norse doktoren wel degelijk tot spannende televisie kan leiden. En science fiction shows als X-Files en Lost hebben een hoop van hun populariteit te danken aan hun 'balancing act' op de rand tussen complete fictie en de grenzen van de wetenschap. De tijd was dus rijp voor een serie die nog explicieter leunt op deze fascinatie voor grenswetenschappen. In dit gat sprong wonderkind J.J. Abrams, de maker van TV-series Alias, Felicity en de eerder genoemde successerie Lost alsmede de films Mission Impossible 3, het geweldige Cloverfield en de aankomende Star Trek-film. De naam van de nieuwe serie is 'Fringe', slaande op het idee van 'Fringe Science', ofwel grenswetenschap.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Eindelijk een vliegende auto?

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Vliegende auto (Foto: Flickr/Sonal And Abe)

Het idee ligt zó voor de hand, dat een van de grootste concurrenten van de Wright Brothers er al één probeerde te bouwen en volgens de toekomstvoorspellers uit het verleden had ‘ie er al lang moeten zijn: de vliegende auto. Waarom rijden we nu dan nog steeds op en neer naar het vliegveld in onze standaard autootjes als we het luchtruim in willen?

Elke dag vragen miljoenen jongetjes wereldwijd zich af waarom er niet iemand die vliegende auto ontwerpt en wachten ze tot ze groot zijn zodat ze het dan maar zelf kunnen uitvinden. En pogingen daartoe worden zoals gezegd al sinds het begin van de vorige eeuw ondernomen. Zo was daar naast de Wright Brothers rivaal Glenn Curtis ook ene Henry Ford, geen kleintje in de autowereld, die een kleine vliegende auto, genaamd de “sky flivver” wilde bouwen. Na twee jaar en een omgekomen testpiloot hing hij zijn plan in de wilgen.

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog kwam met de opkomst van de science fiction, ook de ontwikkeling van een vliegende auto in een stroomversnelling maar alle uitvindingen kwamen niet voorbij de prototype-fase, niet in het laatste omdat ze gehinderd werden door de Amerikaanse luchtvaartautoriteiten. Zij vonden het vooruitzicht van files en opstoppingen in de lucht toch niet al te rooskleurig. Maar al die jongensdromen blijken moeilijk uit te roeien en vandaag de dag zijn er een meerdere serieuze projecten ter ontwikkeling van de vliegende auto.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige