Trots op Mars

Geluk bestaat uit momenten, zeggen mensen vaak. Nou zeggen mensen wel vaker dingen, en vaak raken ze kant noch wal, maar dat geluk zich maar moeilijk laat rekken over een langere periode, dat lijkt dan weer wel te stroken met de werkelijkheid. Echt oprecht gelukkig zijn, tot in de diepste poriën van je wezen, tot in de verste uithoek van je brein, ja, zelfs gloeien van geluk, nee, dat duurt doorgaans maar een minuutje of wat. Vaak nog korter. U wilt voorbeelden? U krijgt voorbeelden! Het moment waarop je ontdekt dat ze M.A.S.H. weer herhalen! De shufflefunctie op je iPod die niet twee, niet drie, nee vier goede nummers achter elkaar je oren inpompt! Of wat te denken van de caissière die je meer zomerzegels geeft dan waar je recht op hebt! Dát soort momenten.

Geniet er van, zou ik willen zeggen, want daarna gaat geluk onherroepelijk over in tevredenheid, om vervolgens tot de orde te worden geroepen door leed. Klein of groot, het leed komt vroeger of later. Zoveel is zeker. En in tegenstelling tot geluk, wil leed zich nog wel eens uitstrekken over dagen, weken, maanden of jaren. Leed heeft namelijk een verdomd lange adem, en is maar weinig barmhartig van aard. En hoe vaker een mens van het geluk heeft mogen proeven, hoe bitterder het leed smaakt.