Politici op Twitter

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertelt een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat moet de overheid met internet. Twitter, wat moet je er mee? Vertellen wat je gegeten hebt? Je beklag doen over de vertragingen in het openbaar vervoer? Iedereen een #goedemorgen wensen, voordat je richting #event, #school of #werk gaat? Elke twitteraar heeft zo zijn eigen motieven om steeds 140 tekens de wereld in te sturen, en van het overgrote deel merken wij als gewone mensen weinig. Totdat politici de mogelijkheden van het medium inzagen. Want Twitter blijkt een effectief instrument te zijn om mensen op de hoogte te houden van de activiteiten van een politicus en zijn/haar partij. Het biedt politici de gelegenheid om rechtstreeks in contact te komen met burgers en omgekeerd. Twitter geeft politici een gezicht buiten de reguliere media om, en een stem die ze in het politieke debat in de Kamers niet altijd kunnen laten horen. Representatie non-stop. Klinkt allemaal aardig, toch?

Door: Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022
Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

De (on)mogelijkheden van ‘user generated’ beleid

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

Overheden experimenteren met online medezeggenschap op beleid, maar de ervaringen zijn wisselend. Het wereldwijd meest bekende voorbeeld van cocreatie via het internet is de herziening van de IJslandse grondwet. Een commissie van 25 burgers heeft een nieuw ontwerp gemaakt en daarbij IJslandse burgers de gelegenheid gegeven via onder meer Facebook en Twitter voorstellen aan te dragen. Dit heeft geleid tot belangrijke voorgestelde wijzigingen, onder meer over het private eigendom op visgronden. De nieuwe grondwet moet echter nog door het Parlement worden aanvaard. Het referendum vindt daarover deze maand plaats, tegelijk met de presidentsverkiezingen.

De interactieve overheid, de term alleen al wekt de suggestie van daadkracht en bedrijvigheid. In het buitenland zijn er voorbeelden te over en ook in Nederland timmeren we hard aan de weg op dit vlak. Cocreatie van burger en overheid blijkt echter knap lastig in elkaar te steken. Hoe komt het dat de ervaringen zo wisselen? Wat zijn de lessons learned?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Online journalistiek hanteert eigen codes

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

De meeste traditionele massamedia werken binnen de ethische gedragscodes van het journalistieke bedrijf. Voorbeelden zijn het kenbaar maken van bronnen en het toepassen van hoor en wederhoor. Verstandige regels die hun nut in de afgelopen decennia hebben bewezen en die de bedrijfstak zichzelf heeft opgelegd. Ze stammen uit een tijd dat mediabedrijven een select clubje bedrijven vormden dat het gehele medialandschap beheerste. Met de regels konden de bedrijven laten zien dat ze ook het algemeen belang in het oog hielden. Verstandig beleid voor een zeer winstgevend oligopolie. Vrijwel alle spelers die er toe deden, accepteerden de regels en de Raad voor Journalistiek (RvJ) die op de toepassing toezag.

De afgelopen jaren is daar echter de klad in gekomen. Enkele kranten en tijdschriften hebben zich van de Raad afgewend. Zoals Elsevier, die door de RvJ op de vingers werd getikt toen een columnist Hero Brinkman in verband bracht met een Twitter knokploegje. De Raad voor Journalistiek vond dat hier wederhoor had moeten worden toegepast. Volgens Elsevier was de Raad alle contact met de realiteit kwijt.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Echo, cho, oo, o….

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat moet de overheid met internet.

Echokamers, je kunt ze op marktplaats voor niet al te veel geld aanschaffen, met ingebouwde microfoon en versterker. “Leuk voor karaoke of als speeltje.” Je kunt er ook liggend naar binnen gereden worden, in afwachting van een onderzoek. De eerste associaties met deze echokamers zijn vooral “leuk” en “spannend.” Op internet lijken echokamers vooral voor iets negatiefs te staan. Het zijn gesloten ruimtes waarbinnen mensen zonder dat ze het zelf door hebben steeds in aanraking komen met dezelfde informatie en dezelfde meningen.

Clay Shirky en Cass Sunstein hebben de term ‘Echokamer’ gemunt. Volgens Sunstein zorgt het internet voor een versterking van de zogeheten confirmation bias. Door de sturende werking van algoritmen krijgen we immers vooral informatie op ons scherm die overeenkomt met eerder zoekopdrachten of met nieuwe content afkomstig van mensen die we kennen. Het gevolg hiervan is een cumulatie van ogenschijnlijke pluriforme maar in werkelijkheid eenzijdige informatie en opvattingen. Informatie waarbij derden bovendien commerciële baat hebben.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Wob is ouderwets

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

In de eerste aflevering van de Britse comedy Yes Minister vertelt de jonge ambtenaar Woolley aan kabinetschef Sir Arnold dat hij graag gehoor geeft aan de wens van de minister om een open overheid te realiseren. Sir Arnold, door de wol geverfd, reageert hierop met de woorden: ‘Are you serious? …. My dear boy, it is a contradiction in terms: you can be open or you can have government.’ Voormalig minister Donner opperde hetzelfde idee, toen hij de Wet openbaar bestuur wilde inperken. Volgens hem zijn wetten als worstjes: je kunt maar beter niet weten hoe ze gemaakt worden. Het openbaar bestuur is niet de enige die de deuren van de worstenmakerij gesloten houdt, ook in depolitiek is weinig te merken van ‘open data’. De Tweede Kamer is niet te Wobben en het stemgedrag van onze volksvertegenwoordigers is niet direct inzichtelijk. Een conclusie zou kunnen luiden dat het maar beter is dat burgers niet altijd weten wat er zich achter de schermen afspeelt.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Net(niet)neutraliteit

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

De beslissing is genomen, het moment is daar, netneutraliteit is een feit in Nederland. We mogen ons in Europa tot de voorhoede rekenen wat betreft gelijke toegang tot het internet en de diverse diensten die je er kan krijgen. Op het eerste oog een ware winst voor de burger omdat deze niet langer belemmerd wordt in zijn recht tot vrije informatiegaring. Een nadere blik op de materie leert echter dat netneutraliteit voorlopig alleen nog in theorie goed klinkt.


De praktijk is dat bijvoorbeeld telecomaanbieders andere, ondoorzichtige en niet te reproduceren tariefmodellen ontwikkelen om onder netneutraliteit uit te komen. Berec, de Europese variant van de Nederlandse OPTA, meldde onlangs dat zo’n 20% van de mobiele bellers in Europa te maken krijgt met belemmeringen van mobiel breedband door de telecomaanbieders. Aanbieders van vast internet kampen met eenzelfde vraagstuk. We willen namelijk steeds meer via internet doen en verwachten kwaliteit: het uitblijven van storing, altijd bereikbaar via VOIP, soepele Video on Demand en loepzuivere HD-TV. De netwerken en protocollen die onze vraag naar downloads en over-the-top televisie moeten ondersteunen, worden daarmee echter ook zwaarder belast. Beeld je eens in wat een groot sportevenement kan betekenen voor de belasting van het netwerk, mobiel en vast. Vergeet niet dat er ook juridische aspecten aan netneutraliteit zitten, en dat het ook gevolgen heeft voor contentaanbieders. Zo zijn de NPO en diverse ISP’s het niet altijd eens over wat nog onder peering valt bij het aanleveren van video van sportevenementen. Als er meer videodata van de NPO bij de ISP’s binnenkomt dan zij kunnen doorgeven, dan gaat dit ten koste van de service aan andere gebruikers. Congestie in het netwerk treed op. ISP’s zien hier graag een verrekening voor tegemoet, de ministeries van OCW en EL&I denken daar anders over.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Ikke allochtoon

We moeten eens af van de termen allochtoon-autochtoon, schrijft de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling in een vandaag gepubliceerd advies. Het is inderdaad gek dat we zo lang vast houden aan dit rare onderscheid, want het verbloemt meer dan het verheldert.

Tien jaar geleden werd ik na een aantal sollicitatierondes en een assessment aangenomen als leerling journalist bij het Utrechts Nieuwsblad. Ik kwam in een trainee-groepje terecht van academici die van regionale dagbladuitgever Wegener een tweejarige opleiding kregen, in combinatie met een baan. Uiteraard kwam aan het begin van de training de CEO Jan Houwert langs om het nieuwe vlees te keuren. De HR-meneer liep handenwringend door het zaaltje. ,,Meneer Houwert,” piepte hij van genot, ,,het is ook deze keer gelukt een aantal allochtonen te vinden.” Blijkbaar had hij het over mij. Blij waren ze er maar mee. En ze kregen ook nog eens een bonus van het Rijk om achterstandsgroepen te helpen of zoiets.

Officieel ben ik allochtoon. Griekse vader – inmiddels Nederlands, Hollandse moeder. Ik eet wat vaker Grieks dan de gemiddelde Nederlander, maar daar houdt ’t wel zo’n beetje op. Zoals ik zijn er velen in Nederland. Een of twee ouders die in het buitenland geboren zijn. Een wat oppervlakkige relatie met het ‘land van herkomst’, waarbij vooral de goede dingen levend worden gehouden (eten, gastvrijheid, cultuur). Sommigen voelen zich op en top Nederlands (zoals ik). Anderen voelen zich minder Nederlands, maar wel weer Amsterdammer, Rotterdammer, of Maastrichtenaar. Het is allemaal te cliché om hier uitgebreid op verder te gaan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 19-10-2022

Jeugdzorg: graag ontzorgen

Omdat de samenleving niet langer een ‘neus’ heeft voor kwetsbaarheid, komt de opvoeding van kinderen steeds meer in handen van professionals. Dat kan anders, schrijven Dorien Graas en Dieneke de Ruiter van de Raad Maatschappelijke Ontwikkeling.

Op de kinderafdeling van een ziekenhuis staat op een poster aan de muur geschreven: ‘Let meer op uw kinderen dan op de monitor’. Hoewel het een oproep is aan ouders in een medische context, verbeeldt deze poster ook een trend in de jeugdhulpverlening. Het is een tendens om risico’s en opvoedproblemen vroegtijdig te signaleren en via gespecialiseerde zorg te volgen. Net als de toenemende neiging om het gewone gesprek van ouders met leerkrachten, huisartsen of CJG-medewerkers steeds meer te formaliseren en standaardiseren.

Het jeugdbeleid in de jaren tachtig heeft onbedoeld bijgedragen aan het verminderen van de steun die ouders elkaar onderling geven en heeft de steun uit voorzieningen in de nabije omgeving teruggedrongen. Gevolg: het beleid van meten, monitoren en beheersen heeft de lichtere vormen van ondersteuning vervangen door superspecialisatie en zware zorg.

Het effect nu is dat vanuit een gemedicaliseerde bril álle kinderen als potentiële risicogevallen worden aangemerkt, dat ouders weinig betrokken worden bij het oplossen van problemen, en dat professionals en beroepskrachten snel doorverwijzen naar gespecialiseerde hulp en zelf weinig ruimte hebben voor breed pedagogisch handelen. De jeugdzorg is daardoor explosief gegroeid en loopt tegen haar grenzen aan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.