Mama Verdonk stelt met haar beweging “Trots op Nederland” een verandering van het politieke stelsel voor waarbij de burger meer directe invloed op het politieke systeem moet krijgen. Los van juffrouw Verdonk zelf, haar achterban, haar politieke ideeën en het beschamende amateurisme waarmee haar Wiki is opgestart, heeft zij natuurlijk wel een punt. Echter, waarom stoppen waar Rita zegt? Waarom geen echte ommekeer van het politieke stelsel? Is er niet heel veel te zeggen voor een stelsel met een echte scheiding der machten, een echte representatieve vertegenwoordiging en een echte invloed van burgers op zowel het beleid als de uitvoering. Kijkend naar de problemen van het huidige stelsel, dan wordt duidelijk dat de gemiddelde politicus moeite heeft landsbelang (wat dat ook mag zijn), partijbelang en eigenbelang te scheiden. Gedreven door de ‘party whip’ durft de gemiddelde politieke apparatsjik, bang zijn toekomstige politieke en/of maatschappelijke carrière te verprutsen, geen eigen mening te verkondigen en zal hij of zij in 99,9% van de gevallen slaafs het afgesproken beleid verkondigen en verdedigen. Los van het feit of hij of zij voorafgaand aan verkiezingen achter dit beleid stond. Niets mag tenslotte de macht van het kabinet of de eigen carrière in de weg staan!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gisterenochtend een vermakelijk artikel in De Pers waarin Hillary Clinton tips kreeg van, uitgerekend, Rita Verdonk. Tips om toch nog te winnen van Obama. Rijkelijk laat, zeker gezien Hillary minder dan een dag had om het advies uit te voeren. De reporter noemt Rita in het artikel ‘de Hillary van de Lage Landen’. Tot vannacht ontging het me compleet waarop die vergelijking gebaseerd is.
In het stuk gaf Rita drie tips aan Hillary, waarmee ze het tij nog zou kunnen keren: “Doorgaan tot het bittere eind”, “Altijd uitstralen dat je een winnaar bent” en “Verras ons met een actie waarmee je Obama op het verkeerde been zet”.
Way to go, Rita! Een intelligente, diepgaande analyse van de situatie, die focust op de inhoud, en niet op uiterlijkheden. Maar het moet gezegd worden, het heeft blijkbaar geholpen. Clinton won en is nog volop in de race. En hier beginnen de mogelijke overeenkomsten tussen de twee toch wel duidelijk te worden.
Want ook met Rita gaat het niet meer zo goed. Ze krijgt steeds meer kritiek te verduren en ze is nog weinig in het nieuws. Daardoor kalft haar aanhang langzaam af. Kan ze dit, net als Clinton, nog ombuigen?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“Benieuwd hoeveel gewone burgers op Verdonks wikipolitics-forum zullen inloggen om hun mening te geven over ‘Cijfers Actal over administratieve lasten’, ‘Wijziging Wet toezicht accountantsorganisaties’, of ‘Wijziging Wet milieubeheer; luchtkwaliteitseisen’ – een paar onderwerpen die deze week in de Kamer werden behandeld. Dat worden lege lemma’s op de TON-site. En een rol als enthousiaste moderator om de discussie aan te zwengelen is de aanstaande partijleider niet op het lijf geschreven. Het aantal onderwerpen waarvoor Verdonk in de Kamer interesse heeft getoond sinds zij de VVD verliet, is op de vingers van één hand te tellen.”
Rita Verdonk gaat op de stoel van de rechter zitten en dat hoort niet. Als Kamerlid ben je immers medewetgever. Als je dan vindt dat iets niet goed is, moet je de wet aanpassen. Doe dat dan ook. Niet het vonnis kritiseren.
Aldus Alexander Pechtold over Verdonk´s uitspraak over de zaak Germaine C. Germaine C. reed een tasjesdief dood en werd vrijgesproken van doodslag.
