Twee maanden geleden gaven we hier al even aandacht aan de situatie in Indonesië op het punt van de invloed van de Islam op het land. We signaleerden toen een tendens naar de meer extreme kant van de Islam. Een recent onderzoek van het Indonesische Survey Circle geeft echter aan dat de gematigde Moslims nog ruim de overhand hebben. Een meerderheid van de Moslims is ook tegen het invoeren van Islamitische wetten. De extreme tak mag dan wel steeds meer zichtbaar en hoorbaar worden, de gematigden zijn nog in de meerderheid. Nu vraag ik me af hoe je hiermee moet omgaan als westers land. Je ziet de dreiging van terrorisme waarbij je constateert dat die het grootst is vanuit de extreem fundamentalistische Islamitische hoek. Is het dan niet slim om veel tijd, geld en energie te steken in het ondersteunen van de gematigde groep? Juist om ervoor te zorgen dat ze een zo groot mogelijke aanhang krijgen of houden zodat mensen geen reden zien naar de extreme kant af te glijden? Zal wel geen haalbare zaak zijn voor landen die een christelijke grondslag hebben. Het voelt toch als het financiëren van de vijand, ook al bestrijd je er de echte vijand mee.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
