Duitse rechter spreekt elke snelheidsovertreder vrij…
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Machtige Spaanse fascisten
, door
Onderzoeksrechter Gárzon is geschorst. Gárzon werd wereldberoemd door het aanklagen van internationale politici zoals de Chileense oud-dictator Pinochet. Voor zijn werk ontvangt hij vandaag in Frankrijk een belangrijke prijs voor ‘Vrijheid en Democratie’. De schorsing van Gárzon is te wijten aan een onderzoek dat hij wilde uitvoeren naar 113.000 ‘verdwenen’ personen tijden de Spaanse Burgeroorlog. Door een amnestiewet uit 1977 had Gárzon volgens de aanklagers nooit een onderzoek naar die misdaden mogen beginnen. Volgens Gárzon zijn de verdwijningen misdaden tegen de menselijkheid en vallen die misdaden onder geen enkele amnestiewet.
Wie beschuldigde Gárzon eigenlijk? De beschuldiging kwam van het adres van de ultraconservatieve organisatie Manos Limpias (Schone Handen) en de fascistische Falange. Hoe kregen deze kleine organisaties de schorsing van de superrechter voor elkaar? Het antwoord ligt in het onverwerkte Spaanse verleden: de historische, innige band tussen conservatieven en fascisten. De oorsprong van die band gaat terug tot de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939). De antidemocratische en oerconservatieve Franco maakte gretig gebruik van externe en interne fascistische steun. Dankzij de fascistische steun (en de intern verdeelde tegenstanders) kon hij de Spaanse Burgeroorlog winnen en tot aan zijn dood in 1975 als dictator aan de macht blijven.
Tijden zijn veranderd, maar de schimmige banden tussen conservatieven en fascisten in Spanje zijn gebleven. Nadat Gárzon een groot corruptieschandaal had blootgelegd tussen de conservatieve oppositiepartij PP en een Spaanse zakenman (Trama Gürtel) begonnen de problemen voor Gárzon. Het legt de achilleshiel bloot van de Spaanse democratie: de onbestrafte misdaden uit het Franco tijdperk. Gárzon is een onafhankelijke rechter die in het verleden misstanden van zowel ‘links’ als ‘rechts’ aan de kaak heeft gesteld. In een land waar fascisten hun voormalig leider in een mausoleum kunnen eren, schorst men een rechter omdat hij zijn werk doet.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Goed idee: inspraak bij strafeis?
, door
Justitie wil burgers, brancheverenigingen en maatschappelijke organisaties meer betrekken bij de strafeis. Het zal allemaal vast ingegeven zijn door de kritiek uit de maatschappij: rechters zijn te soft.
Op zich is er wel wat voor te zeggen. Rechtspraak valt of staat bij de notie dat er inderdaad recht wordt gesproken. En de samenleving bepaalt uiteindelijk zelf wat recht is, nietwaar? Een rechtelijke macht die niet of slecht in contact staat met de samenleving verliest haar draagvlak, en dat kan tot vele verschillende vormen van eigenrechting leiden. Een situatie die we moeten zien te voorkomen.
Aan de andere kant is het een heel eng idee. De roep om zwaardere straffen is vaak gebaseerd op enkele incidenten die breed worden uitgemeten in de pers. De kinderverkrachter die er met een taakstraf afkomt, of de moordenaar die maar een paar jaar krijgt, bijvoorbeeld. Het idee dat de gemiddelde Nederlander heeft van de rechtspraak is dus waarschijnlijk niet representatief. De adviesvonnissen van burgers zullen waarschijnlijk hoger liggen dan die van de rechters.
Brancheverenigingen en maatschappelijke organisaties om advies vragen lijkt me een erg onzalig plan. Zij zijn per definitie bevooroordeeld. Brancheverenigingen zullen in ieder geval voor hogere straffen gaan.
Ik ben dus sceptisch. Het zou kunnen werken, zoals een test al eens uitwees, maar het risico dat er een situatie ontstaat waarin rechters wel gedwongen worden mee te gaan in een soort volksgericht-light is gewoon te groot.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Quote du Jour | Recht spreken, krom denken
, door
“Op de eerste vraag: ja. Op de tweede vraag: ja.”
En zo eindigt alweer een proces wat helpt noch oplost, maar integendeel alles weer in vertwijfeling doet belanden. Els Clottemans heeft waarschijnlijk de parachute van een medeminnares van ene Marcel Somers gesaboteerd. Waarschijnlijk.
Zoals het waarschijnlijk hoort in deze emocratische tijden, zwalkt de publieke opinie heen en weer in haar oordeel. En alweer staat ‘de rol van de media’ in de schijnwerpers, vooral in die van de media. Het is een over elkaar heen buitelen om toch maar als verstandig, beheerst of vervuld van rede de zaak te becommentariëren – door de andere actoren als emotioneel, hysterisch of verblind te benoemen. Iets wat ik in een Esherperspectief natuurlijk ook weer op mijn beurt doe.
Die existentiële vertwijfeling zet zich venzelfsprekend ook door via klassieke kritiek op de assisenjury: hoe kunnen 12 volksmensen oordelen, en zeker als er geen rokende revolver te vinden is? Niemand van de brulkuddes der onlinekranten die toegeeft dat ze haar netzogoed schuldig zouden verklaren daar op de jurybank.
Feit blijft, en dat heb ik nog niet veel gelezen in de analyses, dat de belangrijkste persoon op het proces er nooit bij was. Zij die een drietal minuten heel emotioneel, hysterisch en verblind heeft geprobeerd om haar parachute open te krijgen.
Zou zij beseft hebben wie het gedaan heeft?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Teleac gebruikt feiten en meningen door elkaar
, door
Kijkt u eerst even naar deze uitzending van Teleac (voor maatschappijleer op HAVO/VWO, klassen 4 tot en met 6).
In deze uitzending zijn de uitspraken van onderzoekers en deskundigen (bv de Ruiter) gelijkgeschakeld aan de mening van een politicus (Eerdmans). Ze worden naast elkaar gezet alsof het twee even zware kanten zijn van een inhoudelijk debat door ze het stempeltje “oneens” en “eens” te geven. Terwijl de een zich baseert op onderzoek en de ander uiting wil geven aan gevoel.
Volgens mij kan je niet spreken van fatsoenlijk onderwijs wanneer je feiten en meningen niet uit elkaar houdt. Hopelijk vatten de leerlingen die dit zien de slotboodschap van Rob Wijnberg.
En als je dan toch voor een politicus kiest, waarom dan iemand die landelijk uitgeschakeld is? Namens wie spreekt hij?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
‘Nederland’ vindt dat rechters te licht straffen
, door
Zo’n vijfentachtig procent van de Nederlanders vindt dat rechters in Nederland ’te soft’ zijn. Ze zouden niet zwaar genoeg straffen. Dat wijst een opiniepeiling van de Raad voor de Rechtspraak uit.
Nu pleit ik al jaren voor een verplichte extra optie bij elke opiniepeiling, namelijk ‘ik heb niet voldoende verstand van zaken om deze vraag te beantwoorden’, maar ik betwijfel of die maatregel bij deze vraag had geholpen. Aangezien er emotie in het spel is vliegen mensen met de gewenste straffen al snel flink uit de bocht. Kinderverkrachter? De doodstraf! Tien jaar voor een moord? Belachelijk!
Interessant in dit opzicht is een onderzoek waarvan ruim een jaar geleden de resultaten bekend werden gemaakt, van diezelfde Raad van de Rechtspraak. Uit dat onderzoek bleek ook al dat burgers bij voorbaat hogere straffen op wilden leggen dan rechters.
Maar een experiment toonde aan dat dat niet altijd het geval was. Bij negen strafzaken die eerder behandelt waren kregen twee panels van drie burgers dezelfde informatie die de rechters hadden bij de strafzaak. En wat bleek? In deze situatie straften de rechters-voor-een-dag ongeveer net zo zwaar als de rechters in de originele strafzaak. Er was wel een verschil, en dat was dat de echte rechters iets sneller over gingen tot vrijspraak.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De keerzijde van het real-time web
, door
Eergisteren stond er een interessant artikel in, jawel, het Amerikaanse blog TechCrunch. De Amerikaanse redacteur, Paul Carr, maakt zich zorgen over het ‘real-time web’. Het real-time web is sinds vorige week een stuk dichterbij gekomen nu zowel Google als Microsoft hebben besloten de berichtjes op Twitter real-time op te nemen in de zoekresultaten. Dat betekent dat zoekmachines nu bij een ramp potentieel eerder resultaten over die ramp kunnen gaan geven dan dat de ramp algemeen bekend is. Als meerdere mensen tegelijkertijd een tweet plaatsen over een crash dan concluderen de zoekmachines in de toekomst waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, en zullen de resultaten van bepaalde zoekopdrachten daarop aanpassen. En dat alles voordat er artikelen in de (online) kranten zijn verschenen.
En Carr maakt zich hier zorgen over. Niet om het beschikbaar zijn en komen van de informatie op zich, maar over het effect dat dit op mensen zal hebben. Nu al constateert hij dat jongeren (en in mindere mate ook ouderen) bijvoorbeeld bij concerten al voor een groot deel met een mobieltje in de lucht het concert verslaan, in plaats van van de muziek te genieten. Volgens hem zal dat alleen maar erger worden. Het gaat er niet meer om dat je er geweest bent, maar dat je kan laten zien dat je er geweest bent. En dat dat stoer, vet, cool of whatever was.
Nu is die houding bij concerten nog relatief onschuldig, maar het is in de VS al voorgekomen dat juryleden in de Amerikaanse rechtszaal ’teasers’ over de uitslag van de zaak aan het twitteren waren, of soms domweg het juryoordeel al de wereld in slingerden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bedreigen agent: Geen dubbele straf?
, door
De rechter is niet meegegaan met een dubbele strafeis van het OM tegen mensen die politieagenten hadden bedreigd. Volgens de rechter moet een agent kunnen omgaan met agressie en geweld van burgers.
Een vreemd vonnis, dat uit lijkt te gaan van het leed dat het slachtoffer, hier dus de agent, is overkomen. Op zich niets mis mee, maar een agent zou dus volgens de rechter beter voorbereid moeten zijn op dit soort situaties dan een gewone burger. Hij heeft uiteraard gelijk, en agenten trainen hier dan ook op. Alleen… Had hij, slachtoffergeoriënteerd als hij is, dan niet een lagere straf moeten geven aan de bedreiger? Het slachtoffer is immers getraind om hiermee om te gaan, dus het zal hoogstwaarschijnlijk minder ingrijpend zijn dan voor de gemiddelde Nederlander.
Natuurlijk niet. De reden om geen hogere straf te geven slaat wat mij betreft nergens op. Tegelijkertijd gaf de rechter de verdachte toch een anderhalf keer hogere taakstraf omdat hij ambtenaren in functie bedreigde. Dat is dan wel weer anders dan het bedreigen van een normale burger, blijkbaar.
Zestig uur schoffelen werd het dus, in plaats van de gebruikelijke veertig uur.
Persoonlijk zie ik wel wat in hogere straffen voor mensen die een brandweerman of agent bedreigen of op een andere manier het werk onmogelijk maken. Een agent is uiteraard ook gewoon een mens, en zal hij door zijn opleiding en beroep beter bestand zijn tegen dreigementen dan een gewone burger. Maar daar staat wél tegenover dat ze vaker in zulke situaties terecht komen, en dat ze – over het algemeen – een bijdrage leveren aan het leefbaar houden van Nederland. Die mensen bewust aanvallen gaat daarom wat mij betreft weer een stapje verder dan zo maar iemand een klap op zijn bek geven omdat je ruzie hebt.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.