Altijd leuk, zo'n zitting van de Raad voor de Journalistiek. Vooral als Panorama hoofdredacteur en kettingroker Frans Lomans in de beklaagdenbank zit. Lomans is duidelijk zenuwachtig. "Hoe langer de zitting duurt, hoe langer ik zonder sigaret moet", probeert hij het ijs te breken. De voorzitter snapt het niet, en legt hem uit dat hij binnen niet mag roken. Dat snapt Lomans ook wel. Anders had hij met trillende handen allang een sjekkie opgestoken. Lomans zit hier voor een artikel dat één van zijn redacteuren, Koen Scharrenberg, heeft geschreven. Het artikel, getiteld Vermoorde of moordende onschuld, is van een kwaliteit die de titel al doet vermoeden. Maar daar gaat de Raad niet over. Scharrenberg wijdt in het artikel uit over huurmoordenaar Mohammed R. en noemt hem daarbij bij zijn volle naam. En dat mag niet zomaar. Panorama plaatste bovendien naast het artikel een compositietekening van Mohammed R. Volgens de jurist die Mohammed R. vertegenwoordigt is het niet eens een tekening van zijn cliënt, maar van een willekeurige andere verdachte. Lomans schaamt zich diep. "Ik geef mezelf een dikke drie min voor dit artikel." Hij is al zes keer voor de Raad verschenen. In februari had hij de Raad beloofd zijn beleid over het noemen van namen te veranderen. Dat heeft zij naar zijn zeggen ook gedaan. De jurist: "Ik merk niets van die verandering in het beleid van Panorama. Mijn cliënt wordt zes keer bij naam genoemd in het artikel en zijn bijnaam wordt genoemd."
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In het Westen van Brazilië hebben Enawene Nawe indianen dit weekeinde de bouw van een stuwdam stilgelegd en bouwmaterieel vernietigd. Deze dam (foto bron: Survival International) maakt onderdeel uit van een serie van 77 dammen die gepland staan in de Juruena rivier in de deelstaat Mato Grosso. De Enawene Nawe is een kleine indianenstam van amper 500 leden die voor hun bestaan volledig afhankelijk zijn van visvangst in de rivier. In de afgelopen jaren hebben ze echter hun leefgebied vernietigd zien worden door de soja en katoenindustrie. Sojabaron Blairo Maggi, die tevens gouverneur is van Mato Grosso, dringt aan op de bouw van de stuwdammen die de expansieve landbouwsector van water moeten gaan voorzien.
Onlangs liepen de Enawe Nawe weg uit een overleg met de autoriteiten toen ze ontdekten dat de bouwplannen veel omvangrijker waren dan ze tot dusver was verteld. De spanningen zijn daarna hoog opgelopen toen de Enawe Nawe de bouwlocatie hebben bezet, cementwagens en woonblokken in brand hebben gestoken en de bouwvakkers zijn gevlucht. Hier vindt u exclusieve beelden: [fotos.doc]. Gezien de indrukwekkende schade die de indianen hebben aangericht moet gevreesd worden voor de reactie van de autoriteiten.
Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Guido van de Luitgaarden: docent / onderzoeker aan de faculteit Sociale Studies van de Hogeschool Zuyd en promovendus aan de University of Salford (VK). Hij hoopt komend jaar te promoveren op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming door kinderbeschermers in geval van vermoedens van kindermishandeling.
Met de heropening van de strafzaak tegen Lucia de B. staat behalve de geloofwaardigheid van de rechterlijke macht, ook het gebruik van de statistiek ter discussie. Een aantal decennia geleden schatten actuarissen vooral voor verzekeringsmaatschappijen de kans op schademeldingen in. Tegenwoordig wordt de statistiek ook gebruikt om in te schatten hoe groot de kans is dat je als ex-gedetineerde zult terugvallen in de criminaliteit, of je als ouder je kinderen zult mishandelen en blijkbaar ook of je levenslang opgesloten moet worden omdat het volgens een statisticus geen toeval kan zijn dat je altijd dienst had wanneer er patiënten overleden.
Los van de vraag of Lucia de B. schuldig of onschuldig is, laat de discussie over dit onderwerp zien dat de statistiek geen harde wetenschap is. Het verband tussen het overlijden van patiënten en de aanwezigheid van een personeelslid kan op verschillende manieren verklaard worden. Behalve dat becijferde kansen het gevaar van schijnzekerheden in zich dragen, moeten de uitkomsten van statistisch onderzoek dus altijd geïnterpreteerd worden en dat is per definitie mensenwerk. We kunnen en mogen ons daarom met name bij de bepaling van schuld en mogelijk toekomstig gevaar niet uitsluitend of overwegend op de statistiek baseren. Mensen kunnen immers tot op zekere hoogte hun gedrag zelf bepalen. Hoewel bijvoorbeeld de statistische kans dat je je kinderen mishandelt groter is wanneer je een laag inkomen hebt en een alleenstaande ouder bent, wil dat niet zeggen dat arme alleenstaanden kindermishandelaars zijn. Wat dat betreft heeft de statistiek vaak weinig meerwaarde in het beoordelen van individuele gevallen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Is de opkomst van de internetgeneratie daadwerkelijk een bedreiging voor de juryrechtspraak zoals gebruikt in het VK en de VS en sommigen ook voor NL propageren?
De recente waanlink naar een artikel van onze buren over een zekere site die een dubbele moraal zou hebben, deed me denken aan een eerdere discussie hier en een halve toezegging daarin.
Een deel van de discussie draaide om de veroordeling van Ertan en de vermeende gelijkenis met andere sites die daar (nog) niet veroordeeld voor werden. Probleem bij die discussie was dat de gerechtelijke uitspraak nog niet openbaar was en er dus op basis van veronderstellingen gesproken werd.
Die uitspraak is er inmiddels wel en kan dus door iedereen alsnog gelezen worden. Ik vrees alleen dat daarmee de discussie opnieuw start. De uitspraak is namelijk dubbel, hij is schuldig bevonden op onder meer:
“het in het openbaar en bij geschrift aanzetten tot haat tegen en discriminatie van mensen en gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun homoseksuele gerichtheid ”
Hij is dus zowel voor aanzet tot haat en discriminatie veroordeeld, als voor aanzet tot geweld. Deze zaken worden niet los getrokken. Aan u om te bepalen wat de exacte impact is van deze uitspraak. Ik moet de discussie nog even op mijn gemak terug lezen en de uitspraak ook nog vier keer zodat ik hem vat. Duiding van juridisch specialisten wordt op prijs gesteld.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
