Martijn Bevelander wenst selectief vergeten te worden

Sargasso heeft eerder al de nodige aandacht besteed aan het 'recht om vergeten te worden', het besluit van het Europese Hof van Justitie dat bepaalde dat zoekmachines kunnen worden verplicht om bepaalde zoekresultaten over particuliere personen niet langer weer te geven (zie bijvoorbeeld hier en hier). En nu kregen we er zelf mee te maken. We ontvingen namelijk een keurig mailtje van Google: Vanwege een verzoek op basis van de Europese wetgeving over gegevensbescherming kunnen we een of meer pagina's van uw site niet langer weergeven in onze zoekresultaten voor bepaalde zoekopdrachten naar namen of andere termen die specifieke personen identificeren. Dit geldt alleen voor resultaten in Europese versies van Google. U hoeft verder niets te doen. Deze pagina's zijn niet volledig uit onze zoekresultaten geblokkeerd. Ze worden nog steeds weergegeven voor andere zoekopdrachten dan de zoekopdrachten zoals opgegeven door individuele personen in de verzoeken om Europese gegevensbeschermingswetgeving die we hebben gehonoreerd. Uit individuele privacyoverwegingen kunnen we niet bekendmaken om welke zoekopdrachten het gaat. Het hoeft niet altijd zo te zijn dat iemands naam prominent op de pagina wordt genoemd voor de betreffende zoekresultaten. Het kan bijvoorbeeld zijn dat de naam alleen in het gedeelte met reacties wordt genoemd. Deze actie heeft effect op de volgende URL's: https://sargasso.nl/martijn-bevelander-spamt-zich-weer-het-apelazarus/ Een simpel testje liet zien dat ene Martijn Bevelander liever niet aan zijn verleden als grootschalige spammer wordt herinnerd. Vergelijk immers de resultaten van deze zoekopdracht (screenshot) met deze (screenshot).

Door: Foto: AJ Cann (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Google spreekt recht

, door

ACHTERGROND - Een discutabel vonnis van het Europese Hof in uitvoering.

Ze hebben er zelf niet om gevraagd bij Google. Maar een uitspraak van het Europese Hof van Justitie dwingt hen alle verzoeken van mensen die een een zwarte bladzijde uit hun verleden willen wegmoffelen individueel af te handelen. Meer dan 90.000 verzoeken zijn inmiddels ingediend, waarvan 5.500 uit Nederland. Tot nu toe heeft Google meer dan de helft van de verzoeken ingewilligd. Dat betekent overigens niet dat de gewraakte in informatie is verwijderd. Het Hof heeft alleen bepaald dat bij een zoekactie op de naam van iemand resultaten met achterhaalde en voor de persoon schadelijke informatie onzichtbaar moeten worden gemaakt. Het gaat dus om delisting en niet om deleting. De oorspronkelijke informatie, bijvoorbeeld een krantenpagina, blijft via andere wegen nog wel toegankelijk. Verder gaat het alleen om zoekacties met Google naar pagina’s binnen het domein van EU-lidstaten (inclusief de EFTA-landen die de betreffende richtlijnen ook hebben aanvaard).

Google heeft aan de Article 29 Working Party, een adviesgroep van de Europese Commissie over de uitvoering van de Europese privacyrichtlijn inzicht gegeven in de stand van zaken en hun werkwijze bij de uitvoering van het vonnis van het Europese Hof. In september is op basis van de verstrekte informatie een advies van WP29 te verwachten.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Waan van de dag

Europees Hof: zoekmachines soms verplicht privacyschendende zoekresultaten te verwijderen

, door

Aldus nu.nl:

Op Google was een krantenartikel uit 1998 te vinden, waaruit bleek dat de man destijds in de schulden zat. Volgens de man is deze informatie nu niet meer relevant en schaadt dit zijn reputatie.

Het Hof oordeelt dinsdag (pdf) dat de krantenpublicatie op zich rechtmatig is, maar dat Google toch kan worden gedwongen de informatie uit zijn zoekresultaten te schrappen. Volgens de rechtbank brengen zoekmachines informatie in kaart die normaal gesproken zeer lastig met elkaar in verband te brengen valt. […]

Het is voor het eerst dat een Europese rechtbank een principieel ‘recht om vergeten te worden’ erkent. Het Hof stelt ook dat zelfs een aanvankelijk rechtmatige verwerking door zoekmachines na verloop van tijd niet meer rechtmatig kan zijn, als de informatie niet meer relevant is.

Het is wel mogelijk dat informatie vindbaar moet blijven als dit in het publieke belang is. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als het gaat om personen met een belangrijke rol in het openbare leven, zoals politici.

Foto: Carlos Luna (cc)

Google en het recht om vergeten te worden

, door

ACHTERGROND - Er bestaan veel misverstanden over wat ‘het recht om vergeten te worden’ in de praktijk inhoudt.

Afgelopen mei oordeelde het Europees Hof van Justitie dat dataverwerkers, zoals Google en andere zoekmachines, onjuiste, irrelevante of achterhaalde informatie over privépersonen niet langer in hun zoekresultaten mogen opnemen indien de betreffende persoon daar om verzoekt.

Naar aanleiding van deze beslissing ontving Google tienduizenden verzoeken om zoekresultaten op te schonen. Afgelopen week werden de eerste gevolgen daarvan merkbaar.

BBC-redacteur Robert Peston schreef in een veel ophef veroorzakende blogpost dat een eerder artikel van hem over Merrill Lynch-topman Stan O’Neal daardoor effectief uit het collectieve geheugen was gewist:

[…] a blog I wrote in 2007 will no longer be findable when searching on Google in Europe.

Which means that to all intents and purposes the article has been removed from the public record, given that Google is the route to information and stories for most people.

So why has Google killed this example of my journalism?

De reacties op dit nieuws waren voorspelbaar: er werd moord en brand geschreeuwd dat een publiek figuur – Stan O’Neal – er klaarblijkelijk in was geslaagd achteraf zijn online reputatie wit te wassen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.