Charlie and the Chocolate Factory

Beter bekend als HHGTTG en ik zal hem om mezelf de moeite te besparen ook vanaf nu zo noemen. Ik heb heel erg uitgekeken naar deze film (als een grote fan van de vijfdelige trilogie), maar vreesde dat de humor misschien niet zo goed zou vertalen naar beeld. En hoewel het nog steeds een goede en grappige film was, werd die vrees wel gerechtvaardigd en bracht de film mij niet de lachstuipen van de boeken.

Voor degene die het verhaal niet kennen zal ik het in het kort weergeven (ik hoop dat het lukt). Arthur Dent (Martin Freeman) is net wakker als hij tot zijn schrik erachter komt dat zijn huis gesloopt gaat worden. Jammer genoeg is dat slechts het begin van de problemen als even later ook zijn planeet gesloopt blijkt te gaan worden door de bureaucratische Vogons om ruimte te maken voor een hyperspatiale express route. â??Gelukkigâ?? blijkt zijn beste vriend Ford Prefect (Mos Def) een alien te zijn en weet die een lift te krijgen, seconden voor de aarde ontploft. Ford Prefect is een schrijver voor de HHGTTG, het meest praktische boek in het heelal, maar hij kwam 15 jaar geleden vast te zitten op de aarde. Gelukkig voor Arthur heeft Ford een kopie van de HHGTTG bij zich, want zonder de uitleg daarvan had Arthur er nog minder van begrepen. Maar goed, terug naar het schip van de Vogons. Arthur en Ford worden daar al snel ontdekt en de luchtsluis uitgeknikkert. Op een hoogst onwaarschijnlijk manier worden ze dan gered, maar dat is dan weer heel logisch want ze worden gered door de Heart of Gold, het enige schip met onwaarschijnlijkheidsaandrijving. Dit schip blijkt gestolen door Zaphod Beeblebrox (Sam Rockwell), de president van het heelal en een vriend van Ford. Hij is ook degene die Tricia McMillan (Zooey Deschanel) op een feestje op aarde van Arthur weggelokt heeft met zijn klassieke â??wil je mijn ruimteschip zienâ?? lijn. De rest van de film is een hoogste onwaarschijnlijke aaneenschakeling van bezoeken aan planeten, achtervolgingen en ontsnappingen. Dit alles in een poging de legendarische planeet Margrathea waar de vraag gevonden zou moeten worden. Oh, dat moet ik misschien ook even uitleggen, enkele miljoenen jaren geleden bouwde een verloren beschaving Deep Thought, de beste computer in het heelal, die na zeven en een half miljoen jaar denken het antwoord op de vraag van het leven, het heelal en de rest heeft uitgerekend. Dat blijkt 42 te zijn (ja, daar gaan al die grappen over), wat natuurlijk niet erg nuttig is. Maar goed, op Margrathea zou dus de vraag te krijgen moeten zijn en daar zijn ze naar op zoek (wow, dat is nog best aardig gelukt).

Ik heb natuurlijk van het boek en het hoorspel gehoord, maar veel meer weet ik eigenlijk niet van de originelen. Hoewel het idee van een verfilming mij erg leuk leek, hield ik mijn hart vast bij het horen van de namen Steven Spielberg en Tom Cruise. Helaas bleek mijn vrees gegrond.

Het verhaal valt in feite vrij kort weer te geven. Ray Ferrier (Tom Cruise) gaat een normaal weekend tegemoed. Zijn ex-vrouw (Miranda Otto) brengt hem zijn kinderen Robbie (Justin Chatwin) en Rachel (Dakota Fanning), die een hekel aan hem hebben. Op eens steekt er een onweerstorm op en slaat de bliksem meer dan twintig keer in op dezelfde plek, zonder dat er een donder te horen valt. Na de bliksem werkt opeens niks electrisch meer en als Ray bij de inslagplaats gaat kijken begint opeens de grond te bewegen en duikt er een immense machine uit de grond op. Die machine begint vrijwel gelijk om zich heen te schieten en de rest van de film probeert Ray zijn kinderen bij hun moeder in Boston te krijgen en niet dood te gaan.

En dat brengt me bij Punt 1 van mijn commentaar. Waarom wil hij de kinderen naar Boston brengen? Ok, Rachel zeurt om haar moeder maar een grote stad is nog wel het minst veilig.

Eindelijk weer een film waar ik naar uitgekeken heb. Het risico met naar dingen uitkijken is dat ze kunnen teleurstellen, maar gelukkig deed Sin City dat niet. Het is â??mooiâ?? gefilmd, heeft veel vaart, de dialogen zijn goed (waarschijnlijk heeft co-regisseur Quentin Tarantino daar wat mee te maken) en last but not least: ongelofelijk veel mooie meiden in strakke en kleine kledingstukken! Het enige wat ik een beetje tegen vond vallen was het verhaal, dat was magertjes en leek er niet echt veel toe te doen.

De film speelt zich af in Sin City, een corrupte, vuile, donkere stad vol hoertjes, maffia, corrupte politie en politici, gebaseerd op de gelijknamige comic van Frank Miller. De film heeft in feite drie verhalen die aan elkaar gerelateerd zijn door de locaties en doordat sommige karakters die een hoofdrol spelen in het ene verhaal even voorbijkomen in het andere verhaal. Het eerste verhaal gaat over rechercheur Hartigan (Bruce Willis) die achter een serie-verkrachter aanzit. Eigenlijk weet iedereen dat de verkrachter Roarke Junior (Nick Stahl) is, zoon van senator Roarke en neef van de bischop van Sin City die in feite de stad runt. Hartigan durft als enige wat tegen Junoir te doen en moet dat bezuren. Het tweede verhaal draait om Marv (Mickey Rourke) die van het hoertje Goldie (Jaime King) de nacht van zijn leven krijgt. Hij wordt echter naast haar dode lichaam wakker, net op het moment dat de politie het gebouw binnenvalt. Woedend vecht hij zich een weg naar buiten en zweert de werkelijke moordenaar te vinden, terwijl hij uit handen moet proberen te blijven van de corrupte politie. Het laatste verhaal draait om Jackie Boy (Benicio del Toro) en Dwight (Clive Owen). Dwight is bij zijn vriendin Shellie (Brittany Murphy) als haar ex-vriendje Jackie Boy langskomt en haar meteen alle hoeken van de kamer laat zien. Als Jackie Boy wordt weggejaagd door Dwight gaat hij zijn gerief zoeken in Old City, maar ook daar kan hij zijn handjes niet thuishouden. De hoertjes beschermen echter zichzelf en al snel zit hij in veel problemen.

Nou moet ik jullie een geheimpje vertellen: Iâ??m a sucker for a love story. Ik ben dol op de standaard romantische films van Pretty Woman tot Maid in Manhattan (ja, zelfs die). Ik zal proberen zo objectief mogelijk te zijn, maar je bent gewaarschuwd!

Met het verhaal kun je natuurlijk niet zo heel veel kanten op. Je moet toch de standaard â??we vinden elkaar leuk, maar jij hebt net een vriendje en ik ben verloofd, hoe moet dat nu?â?? verhaallijn volgen (dat hoort er nou eenmaal bij). Maar de paar dingen die je nog voor het uitkiezen hebt, hebben ze in deze film wel aardig gedaan. Het begint bijvoorbeeld met de verlegen Oliver (Ashton Kutcher, die van Punkâ??d en Dude, Whereâ??s My Car?) ziet stoer meisje Emily (Amanda Peel speelde ook in The Whole Nine Yards en Somethingâ??s Gotta Give) op vliegveld en in vliegtuig, meisje valt zijn toilet binnen in het vliegtuig en zonder een woord te zeggen maakt ze hem lid van de mile high club. Dat vond ik dan wel leuk, sex in het begin van de film al gehad en eens een vrouw die het voortouw neemt.

Een ander ding wat wel leuk aan de film was dat het niet achter elkaar doorgaat maar is uitgesmeerd over een aantal jaar. Eén keer in de zoveel tijd nemen ze contact op, op de een of andere manier werkt het niet en verliezen ze elkaar weer uit het oog. Dit heeft ook het leuke effect dat Oliver en Emily er gedurende de hele film steeds anders uitzien (ander kapsel, klerenstijl e.d.). Op zich heel leuk, maar na de zesde keer â??Een jaar laterâ?? begint dat toch een beetje te vervelen.

Nou weet ik dat ik mijn mening enigzins onderbouwd moet brengen, maar daar heb ik nu geen zin in: dit is een SLECHTE FILM! Goedkope schrikeffecten, ongelofelijk standaard verhaal, acteurs die bijrollen speelden in Dawsonâ??s Creek of Gilmore Girls en nu niks anders meer kunnen krijgen en vreemd genoeg Christina Ricci (wat is er toch met haar aan de hand?). Heb je een idee in je hoofd hoe slecht het is? Ok, NOG slechter dan dat. Denk Scream 174, het is ten slotte ook van one-trick director Wes Craven. Gelukkig is de film ook flink geflopt en godzijdank heb ik niet betaald. Meer woorden ga ik er niet aan vuil maken.

â??Van de makers van Ice Ageâ?? is voor mij persoonlijk geen goed begin. Ik vond Ice Age namelijk nogal suf, zelden grappig en slaapverwekkend. Gelukkig blijkt Twentieth Century Fox het wel te kunnen want Robots is erg leuk! Het verhaal stelt geen drol voor, maar alles ziet er ontzettend goed uit en er zitten veel grappen in.

De jonge robot Rodney Copperbottom (Ewan McGregor) is zijn hele leven bezeten van uitvinden, dankzij zijn grote voorbeeld Bigweld (Mel Brooks) die in zijn fabriek voor alle robots reserve onderdelen maakt. Als hij eindelijk volwassen is besluit hij naar Robot City te gaan om voor Bigweld Industries te gaan werken. Bij zijn binnenkomst in de stad ontmoet hij Fender (Robbie Williams) die hem wat wegwijs maakt en hem naar de fabriek brengt. Daar aangekomen blijkt de fabriek net over genomen te zijn door Ratchet (Greg Kinnear) en die heeft heel andere plannen met het bedrijf. Hij wil namelijk alleen dure upgrades maken en iedereen die het niet kan betalen moet maar omgesmolten worden. Rodney wordt dus de deur gewezen en komt wederom terecht bij Fender en zijn groep arme robots die voortdurend op zoek zijn naar onderdelen. Gelukkig voor hun is Rodney een uitvinder en kan hij ze dus maken zonder onderdelen! Wat volgt is een gevecht van de kleine zelfstandige tegen het grote, slechte bedrijf.