Alleen evacuatie kan ramp op Lesbos voorkomen

Ruim twee weken geleden was er de eerste coronabesmetting op het Griekse eiland Lesbos. Als de vluchtelingen uit het daar gelegen kamp Moria niet snel geëvacueerd worden, ligt er een drama in het verschiet. De Nederlandse regering is vooralsnog gekant tegen hervestiging. De Europese Commissie is vooral machteloos. n het voormalig detentiecentrum kamp Moria op Lesbos – gebouwd voor 3000 gedetineerden – verblijven ongeveer 22 duizend vluchtelingen, voornamelijk afkomstig uit Syrië en Afghanistan. De toch al abominabele gezondheidssituatie in het kamp dreigt volkomen uit de hand te lopen. In het Engelse dagblad The Guardian zei de Griekse minister van Migratie Notis Mitarachis onlangs nog dat het ‘slechts een kwestie van tijd is voordat het virus de kampen bereikt’. Wanhoop en ellende troef Gynaecoloog Sanne van der Kooij werkte dit jaar en vorig jaar enkele weken als vrijwilliger op Lesbos. In kamp Moria, met een bevolking van 26 duizend veruit het grootste vluchtelingenkamp op de Griekse eilanden.

Foto: ChiralJon (cc)

Alleen elkaar

COLUMN - Abraham kwam uit Ethiopië en woonde lang in Amsterdam. Daar begon hij een restaurant: Ibssa. Het liep goed, maar de maaltijden waren zo spotgoedkoop dat Abraham alle zeilen moest bijzetten. Zijn broer Ephraïm en diens vrouw Maureen, die ook in Amsterdam woonden, hielpen vaak een handje in het restaurant, al zat Maureen vaak in Oeganda om daar ontwikkelingswerk te doen.

Stuk voor stuk zijn ze buitengewoon gastvrij. Arne, een collega van me, die in Oeganda goed bevriend was geraakt met Maureen, kreeg direct hun zolderkamer toen hij na zijn verblijf in Oeganda terugkwam en zonder woonruimte zat. Uiteindelijk heeft Arne acht maanden bij hen op de zolder gewoond. En natuurlijk at hij geregeld in Ibssa.

Abraham kon het steeds moeilijker bolwerken. Bovendien miste hij zijn vrouw, die in Londen werkte, en hun kind. In 2016 verkocht hij de zaak. Restaurant Ibssa kreeg een nieuwe naam – het heet nu Taytu, naar een Ethiopische keizerin – en Abraham vertrok naar Engeland. Met zijn vrouw Turufat en hun inmiddels vijfjarige zoon Abem bouwde hij een nieuw leven op in Londen. Het ging ze goed. Bovenal: ze waren eindelijk weer bij elkaar.

Tot die vroege ochtend, nu bijna een week geleden, waarin hun flat in mum van tijd in een vuurzee veranderde.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Verlies

COLUMN - Nieuws komt op vele manieren binnen. Het nieuws over de MH17 kwam met een telefoontje van de buurman, of we even op zijn kinderen wilden passen. Hij was bij de ouders van zijn allerbeste vriendin. Zij, haar man en hun drie kinderen zaten in het vliegtuig, op weg naar Indonesië om vakantie te gaan vieren. Na het ophangen werd het even zwart. Wat een verlies, wat een verdriet, wat een onzinnig, onnodig, stompzinnig ongeluk. Tot dat moment besefte ik de ernst wel van het ongeluk, maar was het nog niet persoonlijk. Ik kon de afstand nog bewaren. Na dit telefoontje niet meer. Ik wist direct om wie het ging.

Ik kwam haar en haar zoontje bijna iedere dag tegen op het schoolplein en af en toe zag ik haar bij een borrel. Een kennis, zoals je er zo veel hebt. We deelden de liefde voor het Corverbos hier in Hilversum. Ik loop daar bijna dagelijks en kwam haar regelmatig tegen, met één, soms twee enorme honden. We maakten wel eens een praatje, veel vaker bleef het bij een hallo en soms liepen we een kort stukje samen. 

Na het telefoontje kon ik alleen maar huilen. Ik dacht aan haar, aan haar gezin, de vrienden en familie die nu achterblijven. Het verlies van een persoon kan al te veel zijn, laat staan een heel gezin. Ik kreeg tijdens het telefoontje nog de vraag om een telefoonnummer. Ik had het niet, maar anderen misschien wel. Wat een ellendig verzoek moet je dan doen. De reden van je vraag duidelijk maken, anderen laten weten wat er met het gezin is gebeurd en dan om iets praktisch vragen. Afschuwelijk. De reacties waren zoals verwacht heftig en emotioneel. De olievlek van slecht nieuws verspreidde zich en al snel hadden we met een groepje van school contact en deelden we de schok en de afschuw. Nu nog steeds klinkt af en toe het belletje van mijn telefoon met een app’je en dat zal nog wel even duren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vervuilden betalen

De inwoners van het waterschap Brabantse Delta krijgen volgend jaar waarschijnlijk eenmalig te maken met een tariefsverhoging om de kosten van de brand bij Chemie-Pack te betalen. Het gaat om een bedrag van 7 tot 15 euro per huishouden en gemiddeld 400 euro per bedrijf. Dat heeft dijkgraaf Joseph Vos heeft dat vrijdagmiddag gezegd in reactie op een rijksbijdrage aan de schoonmaakkosten, meldt dagblad BN De Stem.
Het dagblad zegt bijna 200 furieuze reactie ontvangen te hebben. Bijna 130 werden gemodereerd, de rest is werd niet gepubliceerd wegens taalgebruik of andere redenen. De Brabantse reaguurders zijn unaniem van oordeel dat ze niet wensen op te draaien voor de rekening.

De burgemeester van Moerdijk en een gedeputeerde van de provincie Brabant proberen wat rust in de regio te brengen en stellen dat de belastingen in de gemeente Moerdijk en in de provincie niet direct zullen worden verhoogd als gevolg van de brand.
Niet direct. Het persbericht op de website van waterschap Brabantse Delta formuleert het net iets anders. Het waterschap is blij met de eenmalige toezegging die minister Opstelten heeft gedaan. Maar de 5,25 miljoen euro is niet genoeg. “We stellen samen met de partners nog steeds alles in het werk om alle kosten vergoed te krijgen”, schrijft dijkgraaf Vos. En wat verder in het persbericht: “Een verhoging van de belastingtarieven is niet zeker, maar helaas ook niet uitgesloten”.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende