Günter Wallraff die vijfentwintig jaar geleden in de huid van de Turkse gastarbeider Ali kroop herhaalde dit jaar zijn maatschappijkritische stunt als Somaliër. Zwart geschminkt met een pruik op en een Afrikaanse blouse aan trok 'Kwami Ogonno' deze zomer door Duitsland vergezeld van twee onopvallende blanke collega's met een verborgen camera. Ogonno wil gewone dingen doen die alle Duitsers doen: een appartement huren, lid worden van de hondenvereniging en met bejaarden bramen plukken in het park. De film "Schwarz auf Weiß" (trailer) ging deze week in première, maar het is nog maar de vraag of Wallraff's recente poging even effectief discriminatie en wantoestanden zal aantonen als dat hij deed met 'Ik, Ali'? (eerder stond hier 'Ich, Ali') Natuurlijk komt hij als Kwami Ogonno onversneden racisme tegen als hij door een campinghouder wordt geweigerd vanwege zijn huidskleur. Ook het appartement huren lukt niet omdat men geen zwarte huurders wil en ja de ontmoeting met dronken Duitse hooligans in een trein is bepaald niet bemoedigend: "Du Schwarze ich bin dein Meister!". Maar er is ook kritiek op de provocatieve houding van Wallraff als Afrikaan in Duitsland. Welt Online kopt: Schwarzer Wallraff ist geschmacklos und perfide. Als hij in een bar een vrouw alleen direct vraagt of zij met hem wil dansen, zich in het park opdringt aan een groepje bejaarden of als hij ostentatief interesse toont in het gouden horloge van zijn gesprekspartner. Iedere wantrouwige blik, alles wat ook maar lijkt op een afwijzing wordt haarscherp vastgelegd door de verborgen camera. Zijn al deze mensen die onvrijwillig een gastrol in Wallraff's nieuwe film spelen soms racisten?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“De zigeuners hebben het er zelf naar gemaakt. Ze zijn crimineel en een bedreiging voor ons, de meerderheid. Ze krijgen meer kinderen en nemen ons over”. (bron: pampieren NRCnext)
Tamás Polgár alias Tomcat de man achter het populairste weblog van Hongarije: Bombagyar (‘Bommenfabriek’) draagt zijn steentje bij aan het opjagen van de eeuwenoude Oosteuropese pogrom barometer. Naast bloggen tegen de Roma verdient hij zijn geld met het drukken van T-shirts o.a. voor extreem-rechts. Zijn laatste order is een stapel zwarte shirts voor de Hongaarse Garde: een paramilitaire organisatie die steeds vaker door Roma wijken marcheert. Sinds juli vorig jaar zijn er zes moorden gepleegd op Roma, zeer waarschijnlijk met racistische motieven. De Roma ervaren de situatie als een oorlog en organiseren zich in burgerwachten. De door extreem-rechts bedreigde Hongaarse europarlementariër Viktória Mohácsi ondersteunt dit en concludeert de enige keuze is: een leger organiseren of vluchten.
Zondagavond, Zomergasten. Ja, daarover is nu al veel gezegd aan de koffietafel, in het Facebook- en blog-universum. Maar mogen we dan toch even? Gast Prem Radhakishun deed in het slot van de televisie-uitzending een merkwaardige uitspraak: dat televisiepresentatoren op hun kwaliteiten moeten worden beoordeeld, niet op hun huidskleur. Volgens Prem komen te vaak ‘excuusallochtonen’ opdraven. Prem gebruikte de term ‘stereotypecasting’. Wat volgde: een korte compilatie van tv-programma’s met daarin de door Prem bewonderde, jawel, gekleurde presentatoren. Zoals Sylvana Simons (een fragment met Seki uit De Bus!) Gerda Havertong, Umberto Tan, John Williams en anderen.
Maar Prem, moeten we nu wel of niet deze mensen als ‘gekleurde’ presentatoren beschouwen? What’s the point? Dat kijkers van het RTL-programma Een dubbeltje op zijn kant John Williams niet moeten beschouwen als Swart Gevaar?
Prem stelde in Zomergasten dat presentatoren een soort voorbeeldfunctie hebben. Maar ik mag hopen vanwege ambities of talenten, niet vanwege hun huidskleur. Mij kan het niets schelen of een gekleurde Sylvana Simons een programma met Char presenteert; ik blijf het een rotprogramma vinden (en dat maakt me geen racist).
Prem zet, dankzij zijn getoonde compilatie de presentatoren neer als exoten. (Zelfs door blogger en columnist Bert Brussen werden de fragmenten ineens tot multiculturele programma’s (?) gedoopt. Onderhoudend en heel erg Prem. Dat mag, ook dát is Zomergasten. Ik begrijp de intentie, maar eh, ultrakorte fragmenten van De Bus of Studio Sport, wel even wat anders dan talkshow Massiv van Guilly Koster, nietwaar).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een goed teken dat Dimitri Verhulst de Libris Literatuurprijs 2009 heeft gewonnen met Godverdomse dagen op een godverdomse bol. Dan beperken we ons weer tot waar het om gaat: letters op papier die beroering brengen. De man of vrouw die er achter schuilt komt op de tweede plaats. Misschien dat deze benoeming de storm laat overwaaien die ontstaan is rond die andere, meer besproken Libris-genomineerde. Cabaretier / programmamaakster Anousha Nzumé trekt zich de inhoud van Robert Vuijsjes debuut Alleen maar nette mensen aan. Volgens Nzumé zet Vuijsje met zijn boek de zwarte vrouw in een verkeerd daglicht. Als reactie hierop schreef ze een nogal verwarrende brief op poten in de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Daarin doet ze opmerkelijke uitspraken, waarvan de zin: ‘Zijn seksistische roman ontkent mijn bestaan’ de romankunst niet alleen te veel macht toekent, maar zelfs beledigt.
Maandagavond kreeg Nzumé’s tirade een staartje met haar optreden in De Wereld Draait Door. Het werd de cabaretier bijna te veel. Ze viel hierbij zelfs presentator Matthijs van Nieuwkerk aan, omdat hij volgens haar in een eerdere uitzending te jolig en grof had meegepraat over zwarte vrouwen met schrijver Vuijsje. (Ze moest eens weten. Een paar minuten later zou men in een gesprek met Vuijsje op het andere net in de aankondiging van Netwerk net zo kolderiek reppen over de billen van negerinnen). Vriendinnen van Nzumé zaten ook in de zaal. Één van hen gaf aan het boek ‘abject’ te vinden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.