Van de week kreeg ik een petitie in mijn mailbox. Het ging om een zeventienjarig Oezbeeks meisje – Margarita Alexandrova – uit Kampen. Ze woont zeven jaar in Nederland en moet ingevolge het Nederlandse vreemdelingenbeleid terug naar Oezbekistan. Voor mij was de zaak daarmee al meteen duidelijk. Je laat niemand eerst zeven jaar opgroeien in Nederland om daarna in volle ernst te besluiten dat ze weer terug moet. Het is van tweeën één: óf je hebt geen verstand en besluit direct dat ze mag blijven, óf je hebt geen hart en besluit dat ze meteen terug moet, maar én geen verstand én geen hart, dat gaat mij wat ver. Dus ik had de petitie al getekend voordat ik me verder in de kwestie verdiept had. Aan de email was wat achtergrondinformatie toegevoegd, iets over een Russisch-Orthodoxe familie die protestants-christelijk geworden was en daarom niet terug kon naar Oezbekistan. Voor mij was dat allemaal niet belangrijk, temeer omdat enig googelen al snel leerde dat je in Oezbekistan maar beter helemáál niks kunt zijn. Toch was mijn nieuwsgierigheid gewekt, want op de één of andere manier was die overgang van de ene naar de andere christelijke denominatie door de overheid getoetst. Dat leek me onbestaanbaar, dus voerde ik de zoektermen “asiel geloof overgang” in. Er ging een wereld voor me open:
Op zich vind ik een wet waarin bewijslast wordt omgekeerd best wel ingrijpend en een toetsing door de Raad van State zeer op zijn plaats.
Het is alleen wel ongeloofwaardig van een kabinet dat zich vrijwel niets aantrekt van adviezen van de Raad van State op wetsgebieden die het “beste kabinet sinds de oorlog” niet uitkomen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
NIEUWS - Hoe doe je dat, aantonen dat een document dat je niet mag zien onjuistheden bevat? Het is een lastige opgave waarvoor John Vosmeer, voormalig uitbater van coffeeshop Carpe Diem in Helmond zich gesteld ziet.
Dat bleek vandaag bij de Raad van State, waar Vosmeer de sluiting van zijn coffeeshop probeerde aan te vechten. Het document waar het allemaal om draait: de ‘dreigingsanalyse’, de set informatie waaruit zou blijken dat Vosmeer, de coffeeshop én burgemeester Fons Jacobs werden bedreigd. Die dreigingsanalyse was voor burgemeester Jacobs de reden om Carpe Diem te sluiten, wegens gevaar voor de openbare orde. Maar wie werd er precies bedreigd? Door wie? En om welke reden? De enige partij die daar antwoord op kan geven is het Openbaar Ministerie in Den Bosch. En die wil niks vertellen.
Dreigingsanalyse van de politie
Voor een goed begrip van deze kwestie, waar Sargasso in ‘dossier Fons Jacobs’ al veel over heeft gepubliceerd, even terug in de tijd. Medio 2010 opent Carpe Diem de deuren, als tweede coffeeshop in Helmond. Vlak vóór de opening rijdt een terreinwagen de zaak binnen, en ná de opening worden er twee granaten naar binnen gegooid. Toenmalig burgemeester Jacobs laat Carpe Diem sluiten, eerst voor enkele maanden, uiteindelijk definitief: begin 2011 trekt hij de door hem verleende vergunning weer in.
NIEUWS - Wie kaatst, kan de bal verwachten. En wie zich op het criminele vlak begeeft, loopt het risico zelf te worden neergestoken of beroofd.
Dat lijkt logisch, maar twee criminelen die zich onlangs tot de Raad van State wendden, denken daar kennelijk anders over. Beide heren vonden dat ze recht hebben op een schadevergoeding uit het Schadefonds Geweldsmisdrijven nadat ze bij hun criminele zaakjes zelf de pineut waren geworden. De Raad van State maakt er korte metten mee: het Schadefonds Geweldsmisdrijven is niet een soort verzekeringspolis voor schurken.
De eerste zaak betreft een man in de regio Den Haag die op 20 augustus 2010 werd neergestoken. Het schadefonds wees een claim van de man af omdat voldoende aannemelijk was dat onenigheid over een partij heroïne de aanleiding was voor het geweld. Volgens het schadefonds was de man gelieerd aan drugshandel en ‘is het een feit van algemene bekendheid dat bij die handel regelmatig geweld wordt gebruikt’. Het reglement van het schadefonds bepaalt dat een vergoeding achterwege kan blijven als het slachtoffer zichzelf onnodig in een situatie heeft gebracht waar hij geweld kon of moest verwachten. Volgens het slachtoffer kloppen de verklaringen van de Regionale Criminele Inlichtingen Eenheid (CRIE) over zijn connecties met de drugswereld niet, maar hij kon dit niet onderbouwen omdat hij geen inzage wilde geven in zijn strafdossier. De Raad van State wees zijn claim vandaag af.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
NIEUWS - Weet u wat een peur is? Een gebbe? Een aalhoekwant? Aaldogger? Aalzegen? Kruisnet? Of een ankerkuil, een aaskuil of een spieringtuig? Bij staand net, aalfuik of aalkistje begint er misschien wat te dagen. Pas als we visfuik, hengel, electrovisapparaat of kreeftenkorf erin gooien, dringt door dat het gaat om vistuigen: technieken om vis of schaaldieren te vangen.
En wie het rijtje even op zich in laat werken beseft hoe (over-)gereguleerd ons landje soms is. Want bovenstaande scrabble-lijst komt uit een recente uitspraak van de Raad van State over kreeftenvangst in het kanaal door Zuid-Beveland.
Onderwerp van het geschil: welke beperkingen mogen worden gesteld aan deze vangst? Een Zeeuwse kreeftenvisser was het er niet mee eens dat hij niet onbeperkt met kreeftenkorven mag vissen. Aanvankelijk kreeg de visser geen toestemming voor inzet van dit werktuig. Later mocht het wel, maar tot een maximum van 180 korven en slechts tussen 1 april en 15 juli. Wéér later en een volgende bezwaarprocedure verder werd ook de beperking van 180 korven ingetrokken. Maar de tijdslimiet bleef in stand: volgens de staatssecretaris van Economische Zaken is die grens nodig om de kreeftenstand te beschermen.
Volgens de visser is de beperking onnodig. Hij is de enige huurder van het visrecht in het betreffende kanaal. De ‘visrechthebbende’ is de ambachtsheer van de ambachtsheerlijkheid Wemeldinge – klinkt tamelijk middeleeuws maar hij bestaat kennelijk echt. Bovendien, zo betoogt de ondernemer, heeft hij er belang bij om ook kreeften te mogen vangen in periodes dat de prijzen hoog zijn.
NIEUWS - De provincie Limburg moet gaan optreden tegen het bedrijf ENCI dat zonder de juiste vergunning een kalkgroeve exploiteert op de Sint Pietersberg bij Maastricht. Dat heeft de Raad van State vorige week beslist.
De Stichting Stop ENCI (SES) vraagt al sinds begin 2008 vergeefs aan het college van Gedeputeerde Staten van Limburg om ter plekke de Natuurbeschermingswet 1998 te handhaven. Volgens SES hebben de werkzaamheden van ENCI gevolgen voor de nabijgelegen Natura-2000-natuurgebieden Sint Pietersberg en Jekerdal en zijn ze daarom vergunningplichtig. Het provinciebestuur heeft eerst bestreden dat er een vergunningplicht was, erkent dat inmiddels wel maar voert sindsdien aan dat er uitzonderingsgronden gelden. Ook op dat punt is GS nu teruggefloten.
Daarmee is een volgende stap gezet in een al jaren durende juridische milieustrijd rond de ENCI-groeve. Ook de Raad van State mengde zich al tweemaal eerder in het geschil, dat ook nu nog steeds niet is beslecht.
Op de Sint Pietersberg wordt kalk afgegraven en vervolgens gebruikt in een klinker- en cementfabriek. Daarbij wordt zwavel en stikstof uitgestoten waardoor de omgeving verzuurt. Hoewel ENCI geen vergunning heeft, trad GS hier niet tegen op. Een bezwaar van SES werd al in 2011 gegrond verklaard, maar GS verzuimde om daarna alsnog een besluit te nemen over wél handhaven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een interessant gevecht in Den Bosch tussen (onderdak voor) daklozen versus (onderdak voor) vleermuizen. En de daklozen winnen.
De gemeente Den Bosch heeft vergunning verleend voor de bouw van een hostel voor dak- en thuislozen. Dit woon/zorgcomplex, dat wordt beheerd door twee instellingen voor verslavingszorg en geestelijke gezondheidszorg, bestaat uit dertig appartementen met bijbehorende gezamenlijke ruimtes.
Enkele omwonenden en een nabijgelegen accountantskantoor hebben alles uit de kast gehaald om de bouw langs juridische weg tegen te houden. Zo voerden ze, eerst bij de rechtbank en later bij de Raad van State, aan dat het hoofddoel ‘bewoning’ is en niet ‘zorg’, hetgeen in strijd is met het bestemmingsplan. Verder betoogden de bezwaarmakers dat de extra toerit naar een doorgaande weg onveilige situaties zou opleveren. Al die bezwaren werden door rechtbank en Raad van State van tafel geveegd.
Maar de klagers hadden nóg een troef. De gemeente had volgens hen geen omgevingsvergunning mogen verstrekken omdat onvoldoende is onderbouwd dat er geen bedreigde (dier-)soorten aanwezig zijn waardoor een ontheffing onder de Flora- en Faunawet (Ffw) nodig zou zijn. En daarmee scoorden de bezwaarmakers een punt: op het bouwterrein staat een paardenkastanje met holtes, waarin mogelijk vleermuizen nestelen. De boom blijft weliswaar staan, maar de bouwactiviteiten kunnen de vleermuizen verstoren en hun leefgebied aantasten, was de redenering. De rechtbank stelde al vast dat nader onderzoek nodig was, en dat was nog niet verricht toen de bouwvergunning werd verleend.
NIEUWS - Dierenactivisten opgelet! Vanaf heden zijn gegevens over de jachtvelden op de Veluwe openbaar. De Raad van State heeft hardnekkige pogingen van de provincie Gelderland om die informatie geheim te houden namelijk gedwarsboomd.
Het betreft gedigitaliseerde kaarten met de indeling van de jachtvelden en werkgebieden van de Stichting Fauna Beheer Eenheid Veluwe. Die waren begin 2011, met een beroep op de Wob (Wet openbaarheid van bestuur) door de Stichting De Faunabescherming in Amstelveen opgevraagd bij het college van Gedeputeerde Staten (GS) van Gelderland. GS wilde ze niet verstrekken omdat hieruit, in combinatie met andere gegevens uit onder meer het Kadaster, valt af te leiden welke grondeigenaren en jachthouders betrokken zijn bij ‘actief faunabeheer’ ofwel de jacht. Openbaarmaking is dus geweigerd met het formele argument van ‘bescherming persoonlijke levenssfeer’. Volgens het provinciebestuur zal het vrijgeven van de precieze gegevens acties van dierenactivisten tegen de jacht vergemakkelijken.
De rechtbank Arnhem maakte al op 22 december 2011 korte metten met deze redenering, vooral omdat op de kaarten zelf geen namen of adresgegevens staan. Daarop stapten GS naar de Raad van State.
Daar werden nieuwe troeven uit de mouw gehaald. Het college van GS overlegde bij de hoogste bestuursrechter een ‘side letter’, met het verzoek die geheim te houden. In die ‘side letter’ wordt uitgelegd hoe openbaarmaking van de kaarten, in combinatie met andere reeds openbare bronnen, kan leiden tot het achterhalen van namen en adresgegevens. De geheimhoudingskamer van de Raad van State veegde het verzoek om geheimhouding echter van tafel, waarna GS de ‘side letter’ weer introkken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
ACHTERGROND - Het kabinet wilde via een truc aan geld komen voor twee ministers zonder portefeuille die in het vorige kabinet -toen de begrotingen gemaakt werden- nog niet bestonden. Maar werd door de Raad van State op de vingers getikt.
Geen eigen portefeuille en ook geen eigen geld. Het kabinet had erg te doen met de ministers Blok en Ploumen, respectievelijk voor Wonen en Rijksdienst en voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Omdat deze bewindslieden, net als de rest van het kabinet-Rutte II, pas werden benoemd toen de algemene begrotingswetsvoorstellen allang bij de Tweede Kamer waren ingediend, dreigden zij niet over een eigen begroting te kunnen beschikken voor 2013. Het vorige kabinet kende immers geen ministers voor Wonen en Rijksdienst en voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, met als gevolg dat Blok en Ploumen hun centjes uit de ‘gewone’ begrotingen van Binnen- en Buitenlandse Zaken hadden moeten halen.
De regering verzon echter een list: zij maakte nota’s van wijziging en splitste daarmee delen van de begrotingen van Binnen- en Buitenlandse Zaken af tot afzonderlijke begrotingen van Wonen en Rijksdienst en van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Tot aparte begrotingswetsvoorstellen wel te verstaan. Kennelijk was de regering er niet helemaal zeker van of je wel met een nota van wijziging een nieuw wetsvoorstel kunt creëren. Zij vroeg de Raad van State om advies (je moet tenslotte boven een wetsvoorstel “de Afdeling advisering van de Raad van State gehoord” kunnen zetten) en die keurde de constructie terecht af.
OPINIE - Wie documenten wil krijgen van de overheid, moet bereid zijn om daarvoor te knokken. De Wet openbaarheid van bestuur (Wob) werkt niet in de praktijk, maar de Raad van State ziet geen enkel probleem.
De Raad van State vindt het onnodig dat de Wob (Wet openbaarheid van bestuur) volledig op de schop gaat. De problemen die er zijn rond de Wob hebben te maken met de uitvoering van de wet, niet met de aard ervan, vindt het adviescollege in een deze week uitgebracht advies.
Een zeer discutabel standpunt. ‘Wobben’ is onder de huidige wetgeving een uitermate frustrerende bezigheid. Sargasso heeft tal van Wob-procedures lopen. De – bewust opgeworpen – hindernissen die daarbij opdoemen zijn eindeloos en soms hemeltergend. Een korte bloemlezing uit de Wob-praktijk anno 2012.
In een kleine gemeente in het noorden des lands heeft Sargasso documenten opgevraagd rond het ontslag van enkele ambtenaren en schimmige zaken rond de gemeentelijke begroting. Het gaat om besluitenlijsten van B&W, notulen, adviezen van accountants, brieven en dergelijke. Voor het zoeken in het gemeentelijke archief brengt de gemeente legeskosten in rekening: 18,60 euro per kwartier. En dat loopt op: Sargasso krijgt drie nota’s van in totaal €2752,80. Om die aan te vechten moet apart worden geprocedeerd.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.