Hoor wie klopt daar…

Er ligt een wetsvoorstel in de Kamer waarmee ambtenaren zich toegang kunnen verschaffen tot het huis van een ieder die een vorm van uitkering krijgt, van AOW, WAO, studiefinanciering, kinderbijslag, etc. Het voorstel is overbodig, want handhaven achter de voordeur is populair en gebeurt al lang, vooral door gemeenten. In Den Haag is sinds 2005 de Haagse Pandbrigade actief. De brigades zijn 'tijdelijke integrale handhavingteams' die huisbezoeken afleggen op zoek naar, nou ja, iets. Maar hoe effectief zijn dit soort teams? Uit de cijfers blijkt dat de huisbezoeken een schot hagel zijn, waarbij af en toe daadwerkelijk iets wordt geraakt. Wie in de Haagse wijken Rustenburg/Oostbroek, Regentesse-/Valkenboskwartier of in het Laakkwartier woont, staat in een apart systeem, het zogenoemde Gegevens Verwerkingssysteem Handhavingsteams. Dit systeem koppelt allerlei gemeentelijke databanken op adresniveau en poept risicoscores uit per adres. Inmiddels gaat dit geheel geautomatiseerd, tenminste als het goed is, want de gemeente heeft uiteraard de nodige problemen gehad om de ICT goed werkend te krijgen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dan maar klein verzet

, door

Geen vingerafdruk, geen burger,,Ik zal het over drie weken zonder identiteitsbewijs moeten stellen omdat ik weiger mijn vingerafdrukken af te geven voor een centrale database’’. Daniël, een 20-jarige student, stuurde me eind november een e-mail waarin hij zijn verzet aankondigde. Er is echter maar zoveel dat je kunt doen. Dan maar klein verzet.

Daniël staat voor een moeilijke keuze, schrijft hij.  ,,Ik word gedwongen ofwel mijn lichamelijke integriteit en het recht op privacy te laten schenden op onduidelijke en wellicht onrechtmatige gronden. Of ik kan niet voldoen aan de officieuze identificatieplicht in Nederland. Want waar kan de burger terecht zonder ID? Ik kan dan bijvoorbeeld mijn studie niet voortzetten, geen verzekeringen en/of leningen afsluiten en niet de grens over. Of ik moet mijn lichaam te verminken door mij te ontdoen van mijn vingerafdrukken.’’

Daniël besluit om die laatste stap maar niet te nemen en een bezwaarschrift in te dienen. ,,Gisterochtend ben ik bij het gemeentehuis langs geweest. Men had dit nog niet eerder meegemaakt. Bij de receptie werd mij gevraagd waarom ik toch geen pasfoto had meegenomen (alsof ik die nu nodig had), en bij de betreffende balie moest er iemand bijgehaald worden om de procedure te bevestigen.

,,Ze worden nu nog niet landelijk opgeslagen hoor, alleen in de gemeente.’’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid eist toegang to woning

, door

Dat het huidige kabinet graag een kijkje achter de voordeur neemt is weinig nieuws. Dat het miljoenen Nederlanders aan controlebezoeken wil onderschikken is dat wel. Volgens een wetsvoorstel dat in behandeling is bij de Tweede Kamer moeten uitkeringstrekkers ambtenaren voortaan de woning binnenlaten, zelfs wanneer zij niet van fraude of enig misdrijf worden verdacht.

De regeling gaat niet slechts op voor bijstandsgerechtigden; ook weduwen en weduwnaren, wezen, arbeidsongeschikten en gepensioneerden vallen onder de wet alsmede de kinderbijslag. Wordt de ambtenaar toegang geweigerd dan mag de kinderbijslag zonder slag of stoot worden ingehouden. De overige uitkeringen worden in zo een geval nog slechts voor de helft uitgekeerd. Gemeenten, de Sociale Verzekeringsbank en het UWV mogen zelf bepalen wanneer zij toegang tot iemands woning wensen. Er komt geen gerechtelijke instantie aan te pas.

Het kabinet acht de wet noodzakelijk om “het draagvlak van sociale voorzieningen” onder de samenleving te behouden. Er moet een “preventieve werking” van uitgaan. De regering verwacht dan ook niet meer fraudeurs op te sporen. Immers, in geval van verdenking mogen ambtenaren reeds over de vloer komen.

Vanzelfsprekend zou een wet als deze een grove inbreuk betekenen op het huisrecht en de privacy van burgers om maar te zwijgen van het totalitaire karakter van enige regelgeving die burgers bij voorbaat als verdachten behandeld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Securitylobby vrij spel

, door

Iedereen die wel eens een krant leest of naar een serieus programma kijkt, weet dat beleid niet alleen rust op Dat Wat Juist Is. Beleid wordt gevormd door beïnvloeding van verschillende belanghebbenden. Politieke partijen kijken ook naar politieke winst. Maatschappelijke organisaties behartigen de belangen van hun achterban. Burgers, die van zichzelf. En het bedrijfsleven probeert natuurlijk ook goed voor zichzelf te zorgen. Dit proces van beïnvloeding noemen we lobbyen en daar is op zich niet zo heel veel mis mee, zolang het maar transparant gebeurt.

Daarom is het jammer dat de media zo tekortschieten in de berichtgeving over Brussel, de lobbyhoofdstad van de wereld. Onder de publieke radar wordt daar namelijk hard gewerkt aan het uitvouwen van een security industrial complex. En dat zijn niet mijn woorden, maar die van de industrie zelf.

Onlangs werd een rapport vrijgegeven door de European Organisation for Security, waar alle grote techniek-, defensie-, ICT- en securitybedrijven lid van zijn (vertegenwoordigen bedrijven met in totaal 2 miljoen werknemers). Het is een position paper, waarmee de lobby het Europese beleid op het gebied van veiligheid wil beïnvloeden.


Enkele hoofdpunten zijn:

“Security is a relatively new market sector which needs stronger support through the definition and development of a comprehensive and sustainable European model for security with a specific industrial policy which will help to make security a strategic sector for Europe. A ‘security industrial policy’ would differ from a ‘defence industrial policy’ on several aspects, including different market structure and dynamics, different market maturity, customer fragmentation, acceptability of industries addressing only the civilian market etc. Yet, these two policies also have several elements in common, like dual technologies, confidentiality issues etc.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom is een aanslag niet te voorkomen

, door

Dit is een gastbijdrage van Dimitri Tokmetzis. Het is ook te lezen op zijn eigen blog.

President Obama was vorige week boos. De veiligheidsdiensten hadden gefaald om de bomonderbroekterrorist tegen te houden voordat hij in het vliegtuig kon komen. Er lag genoeg informatie verspreid over verschillende overheidsdiensten, maar niemand kon die samensmelten tot bruikbare kennis waarop gehandeld kon worden.



Connecting the dots, blijkt telkens weer het probleem te zijn: 9/11, Van Gogh en nu weer. Maar kunnen we de ‘puntjes’ wel ‘verbinden’? Nee. Er vinden altijd fouten of ongelukken plaats op systemisch niveau. En geconfronteerd met een enorme hoeveelheid variabelen is de toekomst niet meer te voorspellen, hoe goed je voorspellende modellen ook zijn.

Volgens de regels van de Normal Accident Theory zijn grote en kleine ongelukken niet te voorkomen. Sterker nog, ze zijn onvermijdelijk. De Amerikaanse organisatiedeskundige Charles Perrow onderzocht het bijna-catastrofale ongeluk in de nucleaire reactor van Three Mile Island, in 1979 in Pennsylvania, Verenigde Staten. De nucleaire kern raakte oververhit toen het koelwater plotseling wegstroomde. Het defect bleek een kapotte leiding te zijn. Hoewel de veiligheidsvoorschriften duidelijk waren en het personeel kundig was, trad er een cascade aan fouten op die tot de bijna-ramp leidde. Zo werd het personeel overspoeld met – vaak tegenstrijdige – informatie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende