Kamerdebat kentekenregistratie Antwoord kamervragen brievenbusfirma's Dit wetsvoorstel vormt naar mijn mening een verantwoorde uitkomst van een belangenafweging waarbij een evenwichtige balans is gevonden tussen de privacybescherming van burgers en een effectieve opsporing. De keuze voor een besloten register waarborgt de privacy van betrokkenen. In het debat over het vier weken lang mogen vastleggen van alle kentekenregistraties, was de privacy van de burger ondergeschikt aan het opsporingsbelang. Ook al kan de effectiviteit en proportionaliteit van kentekenregistratie niet worden aangetoond. Lees het verslag en zoek op 'privacy' voor de volledige newspeak. In het antwoord op Kamervragen over de transparantie van het aandeelhoudersregister daarentegen, blijkt de privacy van de personen, of beter gezegd, de bedrijven zwaarwegend.
Gemeentelijke cameradrones worden – zoals voorspeld – werkelijkheid:
Een grote meerderheid van de Tweede Kamer heeft gisteren ingestemd met een wetsvoorstel dat gemeenten meer bevoegdheden geeft op het gebied van cameratoezicht. Gemeenten kunnen voortaan ook drones inzetten.
Wat zullen we binnenkort veilig zijn!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
COLUMN - Ik zou zo verschrikkelijk graag eens iets aardigs willen schrijven over het – zoals ik me werkelijk kan herinneren – ooit prachtige voormalige rijksspoorwegbedrijf. Soms gaan op de rails de zaken namelijk nog altijd gewoon goed en ik heb ook wel eens iets aardigs kunnen vertellen. Als zich een gelegenheid voordoet, zal ik dat zeker nog eens doen, bijvoorbeeld als in de nieuwe dubbeldektreinstellen inderdaad een duidelijk onderscheid komt tussen werkplekken en gezelligheidsplekken.
Even leek het erop dat ik vandaag al iets leuks zou kunnen melden. Ik moest gisteren namelijk in Rotterdam zijn en verheugde me op het nieuwe station, dat ik in de afgelopen jaren heb zien veranderen. Het leek mooi te worden.
Het bleek ook mooi te zijn. Het gebouw is licht en ruim. De natuursteen op de grond heeft een zachte kleur en lijkt nauwelijks geluid te weerkaatsen. Er hangt een echt fijne sfeer. Ik liep er met een goed humeur doorheen, drentelde nog wat rond en constateerde met een glimlach dat op het eerste perron niet minder dan vier conducteurs zich verdrongen om een opvallend mooie vrouw te helpen: die kerels voelden zich op hun gemak en de dame leek het niet erg te vinden. Er is een ‘stationshuiskamer’ die weliswaar is bedoeld om je laptop neer te zetten en te werken, maar die me herinnerde aan de oude stationsrestauraties.
VERSLAG - Maandagochtend, Den Haag. Ik kom aan bij de media-ingang van de Nuclear Security Summit (NSS). Een paar weken van tevoren had ik me al geregistreerd. Dat betekent: naam, adres, etcetera. Maar ook een brief van je hoofdredacteur, een scan van je perskaart, paspoort en een pasfoto. Allemaal -superhandig- alleen in png of jpg aan te leveren (ook die brief van je hoofdredacteur).
Maar goed, maandagochtend dus. Ik haal m’n perskaart op, en loop richting de security check. Daar moet ik vanaf een blauwe lijn richting een bewaker met camera lopen, die mijn gezicht registreert en matcht met de foto waaronder ik geregistreerd sta. Dan weten ze precies wie er in de veilige zone rondloopt, zeg maar. Het wil bij mij alleen niet zo lukken. Met bril geprobeerd, zonder bril (en dat was lastig, want dan zie ik die hele camera niet en weet ik niet waar ik heen moet kijken), langzaam lopen, sneller lopen. Niets hielp, dus rechtsomkeert en een nieuwe foto laten maken. Na poging 12 lukt het eindelijk herkend te worden door de camera, en mag ik naar binnen.
Ik had natuurlijk niet de illusie dat mijn privacy iets zou betekenen tijdens de NSS. Maar dat je zo opzichtig geregistreerd wordt zodra je de poortjes doorloopt, was toch wel even slikken. Ik wilde uit privacy-overwegingen de officiële app niet op m’n telefoon zetten, maar zonder kon ik niet op de hoogte blijven van programma-updates en -wijzigingen. Het is namelijk niet zo dat je vanuit de persruimtes zomaar even het World Forum in wandelt. Je moet je (op papier) registreren voor briefings of bilaterale overleggen, waarna je wel (of niet) ingedeeld wordt. Dan verzamel je je in de press gathering area, en wordt je onder begeleiding van een of meerdere medewerkers langs de controleposten van politie/leger naar een zaaltje in het World Forum gebracht. Waar je plaats mag nemen, je vragen stelt, om vervolgens weer onder begeleiding weggebracht te worden. De organisatie weet zo ongeveer ten allen tijde waar je bent.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Shawn Buckles neemt het heft in eigen handen. In plaats van dat hij ING aan zijn data laat verdienen, biedt hij zelf z’n eigen data te koop aan. De hoogste bieder ontvangt onder andere zijn emails, locatiegeschiedenis, agenda en browse geschiedenis over één jaar vanaf koop. De veiling sluit op 12 april 2014.
NIEUWS - De gemeente Utrecht produceerde ‘gevelscans’ om huishoudens over hun energiegebruik te informeren, maar hield daarbij geen rekening met de Wet Bescherming Persoonsgegevens.
Het eerste wat ik dacht toen ik naar de gevelscan van mijn huis staarde, was: ‘Jemig, wat hebben mijn buren hun verwarming hoog staan.’
Zo’n zestigduizend inwoners van Utrecht hebben afgelopen weken een brief gekregen van milieuwethouder Mirjam de Rijk. Met een foto, een gevelscan, waarop zichtbaar is hoeveel warmte het huis uitstraalt. De thermostaattap is jongste poging van overheden om ongevraagd in het privéleven van burgers te snuffelen. Dit keer is het doel niet veiligheid, maar duurzaamheid.
De scans van zestigduizend Utrechtse woningen zijn in het vroege voorjaar van 2012 gemaakt, zo meldt een perswoordvoerder van de gemeente Utrecht. Oorspronkelijk was het idee de resultaten van de scans op aanvraag aan inwoners van Utrecht te verstrekken. De belangstelling viel echter tegen. Daarom besloot de gemeente vorig jaar alle woningen die waren gescand een brief te sturen met een bijgevoegde afdruk van de gevelscan. Die brieven zijn de afgelopen weken verstuurd. Het was de bedoeling dat bewoners alleen de scan van hun eigen woning kregen, maar dat is om technische redenen niet gelukt. Ook straling van de buurtjes is zichtbaar.
Dat gemeenten, of ‘bestuursorganen’ in brede zin, de Wob (Wet openbaarheid van bestuur) vaak aan hun laars lappen, dat wisten we al. We hebben er hier al vaak over geschreven. Hier bijvoorbeeld en hier.
Wobben in Nederland is vaak een gebed zonder eind, een hemeltergend ‘spel’ van tijdrekken, tegenwerken, traineren, afhouden, ontmoedigen. De rij voorbeelden is onafzienbaar. Maar de gemeente Leudal wint nu echt de hoofdprijs. Wat deze Limburgse gemeente Wob-technisch gezien klaarspeelt grenst aan het ongelofelijke. En, geachte Leudallers: maak uw borst maar nat want dit gaan we uitvechten! Tot aan de Hoge Raad!
Als gastdocent Wob geef ik les aan studenten over dit op papier zo mooie middel. En ik begeleid de studenten bij het indienen van hun eerste Wob-verzoek. Die verzoeken worden vervolgens omgezet in ‘echte’ nieuwsartikelen – geen loze exercitie dus, er gebeurt ook echt wat met de (journalistieke) informatie die boven water komt.
Een studente aan de Fontys Hogeschool voor Journalistiek in Tilburg wilde in dit verband inzage in het ‘dossier Gijsbert Ruiter’. Het internet barst van de verhalen over deze kwestie, hier is er eentje; hier een tweede.
Héél kort samengevat: man wordt geterroriseerd door woonwagenbewoners in zijn straat, bouwt een hek rond zijn huis en gaat door het lint als gemeente plus politie met veel machtsvertoon dat hek willen weghalen. Die kwestie dus. De studente vraagt om alle relevante documenten die er bij de gemeente over liggen. En ze vraagt om digitale aanlevering. Met als achterliggend idee: dat scheelt iedereen kopieerkosten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In een kort filmpje kiest de JOVD ondubbelzinnig voor een betere bescherming van de privacy van burgers en parodieert daarmee het campagnefilmpje van de VVD.
Vrijheid is weten dat je dochter onbespied kan shoppen. Vrijheid is e-mailen zonder een overheid die meeleest. Vrijheid is bellen zonder afgeluisterd te worden. Vrijheid is zonder je legitimatie over straat mogen. Vrijheid is leven in een samenleving waarin de overheid je vertrouwt.
De JOVD staat voor een vrijer Nederland, waar privacy een grondrecht is. De JOVD staat voor een overheid die mensen niet wantrouwt, maar vertrouwt.
De jonge liberalen willen met deze actie moederpartij VVD herinneren aan het belang van privacy.
OPINIE - De afgelopen week vond de week van het geld plaats, een voorlichtingsweek voor basisschoolleerlingen over verstandig omgaan met geld. Maar wat hebben we in deze periode nog meer kunnen leren over geld? Allereerst dat openbaarheid en privacy geen prioriteiten zijn voor de grote mensen in de financiële wereld.
Zo kreeg de Volkskrant afgelopen week geen gelijk in een Wob-zaak tegen De Nederlandse Bank. De krant had twee verslagen willen zien over het handelen van DNB bij de nationalisatie van de ABNAmro bank en Fortis Nederland. Volgens de rechter is hier de Wet op het financieel toezicht van toepassing. Die wet bepaalt ‘strikte geheimhouding’ van gegevens die gaan over financieel toezicht. Met andere woorden, hoe De Nederlandse Bank toezicht houdt op een miljardendeal, mag op geen enkele wijze naar buiten komen. Is dat toezicht dan uiteindelijk geen algemeen belang. Namens ons, burgers?
Staatssecretaris Fred Teeven kwam de afgelopen week in het nauw door onthullingen over een miljoenendeal die hij in 2000 als vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie had gesloten met een crimineel, drugshandelaar Cees H. In ruil voor een bescheiden bedrag zorgde de Staat der Nederlanden voor het witwassen van miljoenen ten bate van de crimineel. De Belastingdienst was bewust niet geïnformeerd en liep dus inkomsten mis.
Ondanks deze dubieuze transactie, hield Teeven het vertrouwen van regeringspartijen VVD en PvdA. Zijn baas, minister Opstelten, leverde een buitengewoon knullige verdediging van de deal. Hij kon veel vragen van de oppositie niet goed beantwoorden, zodat onze volksvertegenwoordigers hun controletaak in feite niet goed hebben kunnen uitoefenen. Of er ooit nog klaarheid komt in deze zaak is de vraag. In elk geval niet op korte termijn, want de regeringscoalitie wil vlak voor de verkiezingen natuurlijk geen gedonder.
ING kwam met het plan om de financiële handel en wandel van haar klanten vrijwillig te vertalen naar mooie aanbiedingen om extra geld aan uit te geven. Los van de privacydiscussie, is deze benadering van ING een gemiste kans.
Laten we eerst even beginnen met waartoe banken op aarde zijn. Vanuit mijn perspectief als consument, bestaan banken om mijn geld veilig en een beetje waardevast te kunnen bewaren. Als ik diezelfde bank vervolgens ook nog kan gebruiken om geld van en naar andere mensen en bedrijven te kunnen verplaatsen, zonder het eerst in cash om te moeten zetten, is het helemaal top.
Daar valt eigenlijk verder niet echt op te concurreren. En misschien is een markt ook niet zo’n goed idee voor wat in essentie een nutsfunctie is. Maar goed, het is toch een markt. Dus waar kunnen de diverse banken zich dan op onderscheiden? Op drie vlakken:
Eigenlijk komt het er allemaal neer op dat ik zoveel mogelijk de juiste dingen kan doen met mijn geld, tegen zo min mogelijke kosten. En het ontvangen van advertenties op basis van mijn betaalgedrag past daar dus niet in. Want die zijn alleen maar bedoeld om meer geld uit te geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.