Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | Husney’s
, door
Voordat Prince debuteerde met For You (1978), nam hij als 19-jarige al een aantal instrumentele jazz- en funksessies op in het kantoor van zijn eerste manager, Owen Husney.
Het jaar was 1977. Prince Rogers Nelson valt hier te horen op de toetsen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | Nothing Compares 2U (Prince)
, door
Het was natuurlijk Sineád O’ Connor die het nummer in 1990 wereldberoemd maakte, maar het werd midden jaren tachtig geschreven door Prince, en uitgebracht door The Family, waar Prince de nummers voor schreef en produceerde.
In bovenstaande versie heeft het veel weg van een kerklied. Wel toepasselijk op den zondag.
Closing Time | When doves cry
, door
Prince kennen we allemaal en The Be Good Tanya’s kwamen hier ook al eens voorbij, maar bovenstaande cover is te mooi om te laten lopen.
Closing Times | Crying guitars
, door
In ons redactielokaal is de zomervakantie merkbaar en sluiten we tot eind augustus doordeweeks vroeger dan normaal. De reactievelden en het SG-café blijven open.
Voor de kijkers rechts achter Tom Petty ziet u Dhani Harrison, die samen met nog wat grootheden de ‘huilende gitaar’ van zijn vader uitvoeren. Maar het gaat uiteindelijk om de jankende gitaar die op 3 min. 30” loos gaat.
De kenners hadden bij een vorige Closing Time natuurlijk door dat de daar genoemde gitaaruitvoering van het Amerikaanse volkslied op Woodstock een van de meest legendarische gitaarsolo’s is, gespeeld door de even legendarische Jimi Hendrix.
Closing Time | Prince
, door
Het leuke van graven in je muziekgeheugen is het grote “o ja!-gehalte”. Dat geheugen is groot, na pak ‘m beet 40 jaar en het is zeker in het verre verleden soms wel even zoeken. Tijdens die trip down memory lane probeerde ik mijn tienerkamer voor de geest te halen, met de posters die ik had hangen. Zelfs dat is moeilijk terug te halen. Ik herinner me gigantische posters van de Dolly Dots, Kim Wilde (vooral vanwege dat gave haar geloof ik) maar de rest werd zo vaak vervangen dat ze in de vergetelheid zijn geraakt. Behalve een kleine zelfgemaakte tekening. Die erg goed gelukt was mag ik wel zeggen, maar dat was omdat ik gewoon iets had overgetrokken. Ik ben nogal een beroerde tekenaar. Maar de overtrek van de cover van Kiss was erg goed gelukt, ik was er helemaal trots op.
Closing Time | Larry King vs. Prince
, door
Prince Rogers Nelson maakt alweer drie dagen geen muziek meer, en wij van Sargasso hebben daar nog geen aandacht aan besteed.
Ernstig, dat moet dus onmiddellijk worden rechtgezet.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.