Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Closing Time | Düsseldorf
, door
Het zijn Engelsen. Die stijve harken van Teleman met dat leuke liedje. En ik was dus op het verkeerde been gezet door de bandnaam en de song: ik dacht dus dat het een Duitse band was. Dat kun je toch ook wel zien. Ik ben zelf 1 keer in Düsseldorf geweest. En daarvan kan ik mij nog de leuke havenbuurt herinneren met moderne architectuur en het museum waar M. dwars door een kunstwerk van Joseph Beuys liep en daarop een berisping kreeg van de suppoost.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Closing Time | Echoes
, door
Hippe vlotte pop, met jonge mensen van nu, met een surfgitaar muziekje, strak en romantisch in beeld gebracht – wie denkt er dan aan Israël? Nee, sorry, ik ook niet gelijk. Maar wat een heerlijke clip hebben ze bij dit nummer gemaakt. Ik dacht eerst dat ze de zangeres en de gitarist digitaal gedubbeld hadden, van elk zes stuks. Ieder eender gekleed en gekapt en eender bewegend. Maar bij nadere bestudering bleek het wat ingewikkelder…
Closing Time | Desert Trash
, door
In de categorie niets-aan-de-hand-pop: Mija met de song Desert Trash. Als ik thuis ben, dan luister ik meestal naar Pinguin Radio. Ik hou wel van gitaarmuziek, indie en vlotte pop, vandaar. In het begin van dit jaar hoorde ik Desert Trash van een voor mij onbekende Mija. Daarna zocht ik op youtube naar de clip. En het is nu november en het liedje en clip pakken mij nog steeds. En waarom is dat? Is dat vanwege dat ontwapende zangeresje met haar veel te grote colbertjasje? Is dat vanwege haar Charlie Chaplin-achtige motoriek en pasjes? Is het dat ze zo haar tekst precies passend declameert/zingt? Is dat vanwege de verbluffende simpele doeltreffendheid van de clip: meisje loopt op zandweg achter camera. Punt. Is het die tekst: ‘Life is a movie directed by people you know’?
Closing Time | Prisencolinensinainciusol
, door
Als meisje in de lagere school-leeftijd deed ik samen met mijn zus mee aan een danswedstrijd tijdens een evenement in ons dorpshuis. Tot mijn verrassing wonnen we een derde prijs. Omdat ik vond dat anderen beter dansten, heb ik nog gedacht dat we die prijs te danken hadden aan een oom in de jury.
De prijs bestond uit ieder een singeltje. Ik was jaloers op mijn zus die Down By The Lazy River van The Osmonds kreeg. Ik moest het doen met de mij onbekende Adriano Celentano. Het vreemde Prisencolinensinainciusol bleek een plaat die ik in de loop van de tijd toch nog heb leren waarderen, terwijl de Osmonds helemaal uit mijn beeld verdwenen. Alsnog blij dus.
Closing Time | Charity Board
, door
Een Engels muziektijdschrift refereerde ooit aan hen als ‘Sodastream, not your average rock blokes.’ En ik kon het daar wel mee eens zijn: hoor hun lichte stemmen, hun verzorgde producties. Ze zullen niet gauw een gitaar aan gort slaan op het podium. Ik heb een paar cd’s van Sodastream, maar wel van lang geleden. Maar als ik die nu beluister pakken ze mij niet zo. Tot ik hen opzocht op youtube. En daar stond werk dat ik niet kende. En niet zo ingetogen voorzichtig en in mineur als vroeger, maar met opgewekt pingelende piano en met heerlijke trompet.
Closing Time | Keep The Change
, door
Krachtig. Dat is het woord dat je te binnen schiet bij de stem, de muziek en de performance van Mattiel. Niet zuiver of mooi, maar krachtig. Ze komt daarmee wat meer tot haar recht op een groot podium met een luidruchtig publiek, dan in een tiny-desk-achtige setting. Krachtig dus. En retro. Dat ook.
Closing Time | I Wanna Be Adored
, door
Het is 1990 en dan staat je bandje met het debuutalbum en single op nummer 1 in the charts. Je hebt het in je om net zo groot te worden als Oasis. Je maakt precies die muziek voor toen die tijd. Je had de looks, het talent, het momentum. Je kwam uit de juiste stad: Manchester. Wat ging er mis? De onervarenheid, de drank, de drugs, de ego’s, de media, de ruzies, rechtszaken, de platenmaatschappij? De band viel uit elkaar. Gelukkig hebben we de plaat nog.
Closing Time | I think You’re Great
, door
Een liedje dat je gelijk vrolijk maakt, is dat dan een criterium, een kwaliteit? Dan komt er ineens een liedje voorbij, gewoon, een popliedje, doet geen gooi naar eindejaarslijjstjes of naar de eeuwigheid, maar wil gewoon vluchtig, vrolijk en aanstekelijk zijn. Gewoon een wegwerppopliedje, volgend jaar ben je het alweer vergeten, maar dat maakt niet uit. En van de uitvoerende artieste had je ook nog nooit gehoord. Maar het liedje pakt je gelijk. Als je het hoort doe je de radio of je telefoon altijd harder. En je voeten willen bewegen. En ligt dat nou aan die lichte drums? Dat de zangeres je buurvrouw had kunnen zijn? Het nummer heeft niks in de mouwen, whatyouheariswhatyouhear.
Closing Time I Cold Pillows
, door
Ik maakte voor het eerst kennis met de stem (en de verschijning) van Shannon Shaw toen ik ergens op internet het clipje The Boy van Shannon & the Clams zag. Ik heb die cd gekocht en dat werd daarna de plaat die ik in 2018 het meest gedraaid heb. Dus toen ik las dat Shannon een soloplaat, In Nashville, had gemaakt, weer dat historiserende geluid: retro, sixties, fifties, Phil Spector, Motown, country, romantiek, kitsch – alles zit erin, was ik erg benieuwd. Misschien is het niet waar, maar de moeder van Shannon schijnt haar auto verkocht te hebben om deze plaat van haar dochter te financieren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.