pop Archives - Pagina 3 van 10

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Everything I Have

12 september 2021 , 20:00 , door M&M

Waar ken ik die band Siskiyou ook alweer van? In een vpro-radio boekenprogramma van een aantal jaren terug, was er af en toe een break, tussen de voorlezende schrijvers en dichters door, of tussen de interviews. Dan werd er weer een liedje van een obscuur bandje aangekondigd waar ik nog nooit van gehoord had. Daar ken ik dus Sikiyou van. Een Canadese band met een eigenzinnig geluid. Met een eigen kijk op hoe percussie moet klinken. En hoe blazers moeten klinken. Iets tussen folk, country en pop in. Geen rockband in ieder geval. Je vraagt je wel af hoe zoiets live zou klinken: zouden ze al die lui in de zaal die, met een drankje in de hand, met elkaar luidkeels de week doornemen, kunnen overstemmen?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | Complainte Pour Ste. Catherine

17 augustus 2021 , 21:00 , door M&M

Je vraagt je toch af hoe er destijds (1976) over ‘beeld’ werd gedacht, je programma heet tenslotte toch TOPPOP, nietwaar? Daar krijg je toch de associatie van de bovenste beste van, lijkt mij, in beeld en geluid. Maar wat ik zie zijn twee wat stijve, niet echt vrolijke zangeressen (de zussen McGarrigle, er kan geen glimlachje af) en een voor de rest statisch decor waarin alleen een bloemstukje op de piano met daarin een paar zieltogende tulpen.

Closing Time | The Way Young Lovers Do

22 juli 2021 , 21:00 , door M&M

Een staande bas, een cello, violen, een saxofoon, een trompet, een vleugel, een percussionist, een losjes drummende drummer en een scattende zanger die zich als André Hazes gekleed heeft– daar word ik nou helemaal astraal en week van.

Nou had ik begrepen dat Van Morrison niet altijd het zonnetje in huis is, maar wat een song die blaakt van optimisme, blijheid en lichtheid heeft hij dan gemaakt met The Way That Young Lovers Do. En wat wordt die prachtig uitgevoerd veertig jaar nadat het nummer op de plaat werd gezet. Daar wordt een monumentje neergezet. Daar zou een zich achter de laptop bevindend sargasso-schrijvertje haast een traan van in zijn ogen krijgen. Haast dan hè, niet echt natuurlijk,

Closing Times | Dreams

27 juni 2021 , 20:00 , door M&M

De laatste keer dat ik in Parijs was, en met mijn lief flaneerde langs die metalen toren van Gustav Eiffel, die grote letter A, die met moeren in mekaar zit, patrouilleerden daar militairen in volle uitrusting met automatische geweren. En je kon daar niet met je Peugeot of je Renault onder die vier poten van de toren doorrijden. Het was nu voetgangersgebied. En er werd op je gelet. Geen gekke dingen doen.

Closing Time | Nantes

25 juni 2021 , 21:00 , door M&M

Jij was toch die Beirut-fan van het eerste uur? Jij had toch gelijk die eerste cd’s van die Amerikaan Zach Condon?
-Ja, ik hield er gelijk van, was toen gelijk verkocht.
Waarom, weet je dat nog?
-Het geluid dat die band maakte, riep altijd gelijk zo’n gevoel van nostalgie op.
Dat was het?
-En die blazers natuurlijk, dat koperwerk, dat exotische geluid waardoor je je de ene keer in de Balkan waande, en dan weer in New Orleans en dan weer ergens in Oost-Europa. Er zat ook een accordeon bij, alsof je tussen de Roma of de Sinti zat. Beetje Klezmer heeft het ook wel. En soms ook wel wat polka.
Heb je een favoriet nummer van hem?
-Oei, nou vraag je wel iets heel specifieks, want ik heb bij Beirut toch altijd het idee dat het meer om het totaalgeluid gaat, om het concept, en niet om de individuele nummers. Je dompelt je onder in de sfeer van die band.
Maar je hebt gekozen voor Nantes?
-In de song Nantes is zo’n leuke, letterlijke, break te horen: dan hoor je glas sneuvelen. En wat Frans geklets uit een film. En dat geeft net dat rare extra aan dat nummer. En ik heb ooit op een camping gestaan bij Nantes. Mijn buurman daar was een Fransoos, een straatartiest, die elke dag met zijn draaiorgeltje de hort op ging om zijn geld voor die dag te verdienen. Ik zag hem elke ochtend gebogen over de kaart van de streek; welk dorp had hij nog niet gehad?

Closing Time | Signed Curtain

24 juni 2021 , 21:00 , door M&M

Met gestegen verbazing en bewondering zit ik naar die tekst van Signed Curtain van Robert Wyatt te kijken. Dit is meta-tekst, dit is meta to the max. Hij zingt wat hij zingt. Geniaal. Hij begint de song en beschrijft waar hij is. Je moet er maar opkomen, je moet het maar durven. En dat doet hij, met zijn wat ijle en klaaglijke stem.

Dit is het eerste couplet. En nu het tweede. Maar. Het zou ook wel ‘ns het laatste couplet kunnen zijn. En dit is het refrein, of wacht, misschien is het gewoon een ander gedeelte van het liedje dat ik aan het zingen ben. Misschien wel het slotvers. Of is het een andere toonsoort nu?

https://www.youtube.com/watch?v=MXXFp-9zsCQ

Closing Time | O Caroline

23 juni 2021 , 21:00 , door M&M

Je heet Robert Wyatt, bent muzikant, je drumt, zingt (je hebt wel een aparte stem, maar je zingt toch), je schrijft teksten en je speelt de mellotron. Je wilt een liedje schrijven, een liedje over een liefde die voorbij is. Je componeert samen met David Sinclair O Caroline.

Een liefdesliedje hoeft niet groot uit te pakken. Er hoeven geen violen, pauken, cimbalen, harpen en bazuinen uit de magazijnen gehaald te worden. Ik snap die aandrang wel. Het hart loopt over, de druk, de pijn, de smart moet uit het ventiel naar buiten, de wereld in. Maar doe dat niet. Hou het klein. Er is niet veel nodig. Hou het eenvoudig, pak niet uit. Luister naar hoe Robert Wyatt het deed. Kijk toch hoe voorzichtig en kwetsbaar die tekst is. Lief, klein, kinderlijk soms, breekbaar en licht. Tekst en muziek steunen elkaar, houden elkaar overeind. EN DAT IS VAN EEN VERPLETTERENDE ONTROERING1!&*$%#1!

Closing Time | Wonderful Life

15 juni 2021 , 21:00 , door M&M

De rubriek Closing Time is vast niet bedoeld om populaire liedjes die je overal en altijd kunt horen een podium te bieden. Daar hebben we Skyradio al voor en de Top 2000, waar het jeugdsentiment op het feest der herkenning de ene kneiter na de andere gouwe ouwe aan elkaar rijgt: The Horror! The Horror!

Maar sargasso-schrijvers zijn ook maar mensen, voorzien van een softspot. En die van mij is Wonderful Life van Black. Ik heb mij altijd laten inpakken door dat nummer. Toen en nu. En tussentijds. Maar nooit iets gelezen over de achtergrond van dat liedje. Dat deed ik vandaag dus wel, en toen stuitte ik op een citaat dat me even naar adem deed happen. Die Black, Colin Vearncombe dus, zegt dus: ‘Ja, die song, die tekst had ik ironisch bedoeld.’

Closing Time | Delivery

8 juni 2021 , 21:00 , door M&M

Dit is onmiskenbaar Engels, jaren zestig?
Nee, het komt uit 2007.
Ik dacht toch echt the Kinks te horen, maar wacht, zijn het the Libertines?
Nee.
Is het dan wel Pete Doherty?
Ja.
Dan zijn het the Babyshambles.
Klopt.
Mooi, maar het lijkt wel overal op.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.