Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Niets misdaan, toch gestraft
Principes zijn kostbaar. Maar soms is de prijs wel erg hoog.
Op deze plaats hebben we al regelmatig protest aangetekend tegen het centraal opslaan van vingerafdrukken die afgenomen worden voor paspoorten en id-kaarten. Maar protesteren is lekker vrijblijvend.
Geen nieuw paspoort of id-kaart aanvragen omdat je principieel tegen de opslag bent, is al veel sterker. Maar dan kom je er pas achter hoe Kafkaïaans dit land in elkaar zit. Want wat blijkt, zonder paspoort of id-kaart mag je namelijk geen gewone baan of uitkering hebben. Je mag geen bankrekening openen (niet dat je daar dan nog wat aan hebt) of naar een voetbalwedstrijd. En als je dan ook nog eens geen rijbewijs hebt, mag je zelfs niet meer over straat. En als straks je paspoort meer dan 5 jaar verlopen is, mag je ook al niet meer zelf stemmen bij de verkiezingen. Je kan dan dus niet eens meer je democratisch grondrecht gebruiken om de partijen die je in deze situatie hebben gebracht, weg te stemmen.
Wat rest je dan nog? De illegaliteit? Het verzet?
U denkt misschien, leuk zo’n fictief stukje. Was het maar zo. Vorige week sprak ik iemand die in deze situatie zit. Hij is mijn held.
Is centrale database echt van de baan?
Een gastbijdrage van Het Nieuwe Rijk dat zich tegen de centrale opslag van vingerafdrukken verzet.
Het Nieuwe Rijk rammelt: vandaag is dan eindelijk een Kamermeerderheid tegen de opslag van vingerafdrukken bereikt. ,,Een meerderheid van de Tweede Kamer keert zich tegen de centrale opslag van vingerafdrukken. Het kabinet wil biometrische gegevens van alle Nederlanders verzamelen in een database, maar de VVD, de PvdA en de ChristenUnie hebben hun standpunt van ‘voor’ veranderd in ’tegen’’’, aldus de Volkskrant.
Het Nieuwe Rijk is uiteraard opgetogen met dit voortschrijdend inzicht. Toch is opvallend dat in deze discussie en alle berichtgeving in de media de opslag van vingerafdrukken één op één wordt gekoppeld aan de nog aan te leggen centrale database. Immers uw vingerafdrukken worden vanaf 21 september 2009 al opgeslagen als u een nieuw paspoort of nieuwe identiteitskaart aanvraagt.
Centraal, decentraal, vier of twee vingerafdrukken, op de chip van het paspoort of ook in een database? En moet het nou van Europa of niet? De discussie is vanaf het begin af aan troebel geweest. Het kabinet goochelde met de terminologie en verschool zich onterecht achter Europa. Ten tijde van de invoering van de Gewijzigde Paspoortwet in september 2009 werd een officiële overheidsfolder huis- en huis verspreid om alle burgers hierover te informeren. Hierin werd de suggestie gewekt dat deze wetswijziging volledig voortvloeide uit de Europese verordening van 2004, wat simpelweg niet waar is. Ook werd er met geen woord gesproken over de plannen om de vingerafdrukken voor opsporing te gaan gebruiken.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Utrechtse burgemeester krabbelt terug: vingerafdrukken zijn toch persoonsgebonden
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Hier een nieuwe bijdrage van Robin Caron mbt het vastleggen van biometrische gegevens. Hij voerde in 2009 samen met vereniging Vrijbit de juridische strijd tegen de verplichte opslag van biometrische gegevens in paspoort, ID-kaart en digitale overheidsregisters.
Vingerafdrukken zijn wel degelijk persoonsgebonden, dat geeft de Utrechtse burgemeester Wolfsen nu ook toe. Eerder had hij ze in de pers ‘niet persoonlijk’ genoemd. Half december krabbelde Aleid Wolfsen terug in zijn antwoord op schriftelijke raadsvragen van de Utrechtse D66-fractie. Maar de opslag van biometrische gegevens in chip en gemeentelijke databank draait Wolfsen niet terug. Daarmee blijven gemeenten het Europees Verdrag voor de Mensenrechten schenden.
Zei hij eerder in een interview met het Utrechtse stadsblad dat vingerafdrukken ‘niet persoonlijk’ zouden zijn, nu herroept Wolfsen weer zijn opzienbarende uitspraak.
De PvdA-burgemeester geeft in antwoord op schriftelijke vragen van raadslid Klaas Verschuure toe dat ze wel degelijk ‘persoonsgebonden’ zijn.
De burgemeester weigert echter voor bezwaarmakers de opname van vingerafdrukken in het paspoort te staken. En hij zet ook de opname van deze hoogstpersoonlijke gegevens in de gemeentelijke database ‘gewoon’ voort. Wolfsen handhaaft bovendien z’n stelling dat vingerafdrukken niets over iemands persoonlijkheid zouden zeggen. Is deze bagatellisering correct en überhaupt relevant?
Bijzondere persoonsgegevens
Nee, vingerafdrukken zijn juist zeer persoonlijke, bijzondere persoonsgegevens. Dat bleek tijdens het recente proces tegen de Paspoortwet in Den Haag.
Vingerafdrukken moeten worden aangemerkt als bijzondere gegevens, omdat daaruit informatie over de gezondheid kan worden afgeleid, voerde Stichting Privacy First aan. Vingerafdrukken zijn bijzondere persoonsgegevens, omdat ze namelijk in verband kunnen worden gebracht met iemands gezondheid. Diverse aandoeningen kun je detecteren aan de hand van iemands vingerafdrukken: het syndroom van Down, syndroom van Hunter (ontbrekend X-chromosoom), syndroom van Klinefelter (extra X-chromosoom), aangeboren verstoppingen van het maag-darmkanaal, aangeboren rodehond, aanleg voor borstkanker en aanleg voor een hartinfarct.”
Dergelijke gezondsheidsgegevens mogen alleen worden verwerkt door partijen als hulpverleners, verzekeraars en scholen. “Bestuursorganen mogen deze gegevens alleen verwerken voor zover dat noodzakelijk is voor een goede uitvoering van wettelijke voorschriften. In dit geval is dus geen sprake van uitzonderingssituaties en mogen deze bijzondere persoonsgegevens niet worden verwerkt”, aldus advocaat Christiaan Alberdingk Thijm in zijn pleitnota.
Ik ben geregistreerd, dus besta
Dit is een gastbijdrage van Tijmen Wisman, promovendus aan de VU. Hij doet onderzoek naar privacykwesties rondom het Internet der Dingen.
“51 miljoen kinderen in de hele wereld leeft zonder geboortecertificaat, dus zonder identiteit en dat houdt in dat deze kinderen rechteloos zijn en meestal ook geen scholing hebben. Jongens worden vaak kindsoldaat en meisjes verhandeld.” Met deze grammaticaal incorrecte zin opent Twan Huys Nieuwsuur (fragment hieronder), alleen is er naast het gebruik van ‘leeft’ in enkelvoud, op de inhoud ook het één en ander aan te merken. Want volgens deze redenering impliceert het niet leven met een geboortecertificaat een leven zonder identiteit en dat feit rechtvaardigt kennelijk de conclusie dat deze kinderen rechteloos zijn, waardoor zij makkelijker kunnen worden verhandeld of gerekruteerd als kindsoldaat. Hiermee wordt onder andere de suggestie gewekt dat het bezit van een paspoort een adequaat middel is om je te verzetten tegen opname in een kinderleger. Ik zie al een sergeant naar zijn leidinggevende lopen. “Luitenant ik heb slecht nieuws. We dachten even dat we in dit dorp nieuwe soldaten konden rekruteren voor onze kleuterdivisie, maar helaas zijn al deze rotzakjes in het bezit van een geboortecertificaat.” “Verdraaid! Op naar het volgende dorp.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Paspoortwet: handen af van mijn lichaam!
Op Sargasso bieden we regelmatig ruime voor gastbijdragen. Hier een uitgebreide analyse van de problematiek rondom het vastleggen van biometrische gegevens en privacy door mr Robin Caron. Hij voerde in 2009 samen met vereniging Vrijbit de juridische strijd tegen de door de Paspoortwet verplichte opslag van biometrische gegevens in paspoort, ID-kaart en digitale overheidsregisters.
Maandag 29 november start in Den Haag het proces van Stichting Privacy First en 22 mede-eisers tegen de Paspoortwet. De omstreden opslag van biometrische gegevens in Nederland dient om principiële en om veiligheidsredenen te worden stopgezet wegens strijd met hogere verdragen.
Het is de hoogste tijd dat, afgezien van de juridische slag tegen wet, alsnog een werkelijke maatschappelijke discussie gevoerd wordt over de wenselijkheid van opslag en toepassing van biometrie.
De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa wordt dringend verzocht om Nederland snel ter verantwoording te roepen op grond van art. 52 EVRM.
In afwachting daarvan is een oproep aan alle Nederlandse gemeenten op z’n plaats om de huidige opslag per direct te schorsen.
Bescherming van de privacy is vanouds een afweerrecht tegen aantasting van de persoonlijke levenssfeer en met name de lichamelijke integriteit. Door de jaren heen beperkte dit zich tot onze fysieke leefwereld, zoals ons huis dat niet zomaar betreden mag worden en ons briefgeheim. Met het voortschrijden van de techniek (camera’s en computers) werd de bescherming ook tot buiten onze fysieke omgeving vergroot. Zónder onze toestemming is publicatie van foto’s en digitale opslag en verwerking van persoonsgegevens ongewenst en wettelijk niet toegestaan.
Met het opslaan van gedigitaliseerde lichaamskenmerken in RFID-chips en databanken is een nieuwe fase ingetreden en is de cirkel rond. We zijn weer terug bij het begin: de bescherming van het lichaam. De verplichte afgifte van biometrische gegevens, zoals de Paspoortwet vereist, en de opslag hiervan in documenten en databases is de ultieme aantasting van de lichamelijke integriteit van de burgers.
Dit is ernstig in strijd met hun fundamentele rechten die zijn vastgelegd in regelgeving van een hogere orde dan de Paspoortwet.
De ongelukkige geschiedenis van de paspoortwet
Maandag 29 november begint het proces van Privacy First tegen de Staat der Nederlanden over het nieuwe paspoort. Dankzij de Utrechtse burgemeester Wolfsen is de discussie over dit onderwerp gelukkig weer opgelaaid. Het biometrisch paspoort en het in de wet vastgelegde mogelijke gebruik voor opsporingsdoeleinden is een nieuwe paspoortaffaire waard. Met parlementaire enquete en aftredende ministers. Belangrijk voorwerk vinden we in een vorige maand gepubliceerd rapport van de WRR: Happy Landings? Het biometrische paspoort als zwarte doos. In dit rapport beschrijft Vincent Böhre hoe we aan het biometrische paspoort en de paspoortwet gekomen zijn. Het lijkt een aaneenschakeling van missers in de politiek en doordrammende ambtenaren.
Een van de belangrijkste conclusies van Böhre is de verschuiving in het doel van de wetgeving. Aanvankelijk was er alleen sprake van verificatie van het reisdocument door middel van een gemeentelijke database met foto’s en vingerafdrukken. In de wet die er uiteindelijk in 2009 gekomen is wordt de basis gelegd voor identificatie van personen door middel van een nationale database die voor meerdere doeleinden, waaronder opsporing, bruikbaar zou moeten zijn. Dat de terrorismebestrijding en de eisen vanuit de VS (middels aangescherpte visumbepalingen) hierbij een rol hebben gespeeld is duidelijk. Het sprookje dat wordt verteld is dat het allemaal moest van de EU. De EU schrijft de vingerafdruk voor, maar niet de centrale database. In Duitsland is de gedigitaliseerde vingerafdruk alleen opgeslagen op de chip in het paspoort. Die mogelijkheid is in Nederland nooit serieus besproken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.