45 jaar Occupy Palestine

Deze maand is het 45 jaar geleden dat de Zesdaagse Oorlog plaatsvond. Die oorlog leidde tot de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem, de Gazastrook en de Golan Hoogvlakte door Israël. Een overzicht van actuele berichten over de gevolgen van de bezetting op het leven van de Palestijnen. Deze week gaf Israël voor het eerst toe dat het tussen 1967 en 1994, toen de Palestijnse Autoriteit opgericht werd, aan een kwart miljoen Palestijnen hun burgerrechten ontnomen heeft. De Israëlische mensenrechtenorganisatie Hamoked deed vorig jaar een beroep op de Freedom of Information Act en kreeg deze week eindelijk antwoord: tussen 1967 en 1994 werd 108.878 Palestijnen het burgerschap ontnomen. Eerder wees een vergelijkbaar informatieverzoek al uit dat het leger op de Westelijke Jordaanoever het burgerschap van 140.000 Palestijnen introk. Hetzelfde geldt voor 14.000 inwoners van Oost-Jeruzalem. Alles bij elkaar een kwart miljoen Palestijnen.

Door: Foto: Riccardof (cc)
Foto: Riccardof (cc)

Voor Israël en de VS is alles in flux

, door

Tot een jaar of twee geleden werd vaak verkondigd dat als het Palestijnse probleem maar zou zijn opgelost, vrede in het Midden-Oosten nabij was. Dat uitgangspunt is volkomen achterhaald. De oplossing voor vrede in het Midden-Oosten is verder weg dan ooit. Met grote internationale consequenties van dien.

Ten eerste lijkt de noodzaak om tot een vergelijk te komen met de Palestijnen niet zo groot. De vredesbesprekingen zitten muurvast. Premier Netanyahu heeft met de nodige moeite zijn greep op de Knesset versterkt en met een barrage van ondemocratische wetgeving smoort hij de binnenlandse kritiek. Vorige maand had The New York Review of Books een lang achtergrondverhaal waar de rillingen van over je rug lopen. De enige vraag die je na lezing nog hebt is: hoezo de enige democratie in het Midden-Oosten? 

Ondertussen heeft Bibi zich ook van de nodige steun verzekerd. Het is uiteraard altijd afwachten wat Obama na de verkiezingen doet, maar tot die tijd zal Netanyahu uit Amerikaanse hoek weinig te vrezen hebben. En dat vervelende Europa, met zijn gemekker over mensenrechten en afspraken naleven, daar heeft hij onze eigen Uri Rosenthal zitten die nooit verlegen is om ieder kritisch geluid te smoren.

Maar belangrijker nog zijn de scherpe regionale veranderingen. Hamas raakt met de dag meer verzwakt naarmate het conflict in Syrië voort  sleept. Voor Israël komt het conflict als geroepen. De val van Assad en zijn medestanders, zou de leverage van Iran ernstig verzwakken. Volgens Foreign Policy is Israël doodsbang voor de combinatie Damascus-Teheran. Tot nu toe, zegt Foreign Policy, is Israël heer en meester. Het kan haar leger inzetten naar believen, want het weet dat de afschrikking van zijn nucleair arsenaal al te moeilijke problemen op afstand houdt. Als Iran een geloofwaardige dreiging vormt, valt die afschrikking ook deels weg. Syrië kan vervolgens problemen gaan schoppen via Libanon, de Golan-Hoogte en Gaza. Geen fijn vooruitzicht. Netanyahu probeert de VS dan ook te bewegen om in interveniëren in het conflict: indirect gebeurt dat al middels wapenleveranties.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

De nieuwe erfzonde

, door

Er was eens een geschiedenis die geen geschiedenis werd. Ik heb het over de nieuwe erfzonde die antisemitisme heet en de historische gruwel die eraan kleeft.

Laten we bij het begin beginnen.

De oudste wortel van de Europese boom die antisemitisme heet, schiet min of meer met de kruisiging van Jezus Christus, zo’n 2000 jaar geleden, de grond in. Het is een magisch moment, waarop de ene erfzonde ongezien overgaat op de andere, ijverig gevoed door de Katholieke Kerk om aan het christenvolk te laten zien dat wie niet aan Christus gelooft een ellendig lot beschoren is.
Eind 19e eeuw beginnen in Europa nieuwe antisemitische wortels te groeien. De ene heet nationalisme, dat joden uitsluit vanwege hun anders-zijn; de andere is de rassentheorie van enkele pseudowetenschappers die zogenaamd wetenschappelijke wegen zoeken om joden op basis van erfelijke kenmerken tot minderwaardige wezens te degraderen. Voor de Europeanen is dan duidelijk waarom joden eeuwenlang onder erbarmelijke omstandigheden leven: ze zijn inferieur, de rassentheorie zegt het.

Niet lang na het aantreden van Hitler als president van Duitsland in 1933, worden tal van anti-joodse maatregelen genomen. Met de Neurenbergerwetten uit 1935 verliezen ze al hun burgerrechten, Duitsland moet volledig worden ‘ontjood’. En dan schiet een joodse jongen, waarschijnlijk uit woede en wanhoop over het nieuws dat zijn in Duitsland woonachtige familie naar Polen wordt gedeporteerd, een Duitse diplomaat neer. Het gebeurt op klaarlichte dag, 7 november 1938, te Parijs. En vormt de opmaat naar de grootste pogrom uit de wereldgeschiedenis. Naziminister Goebbels verspreidt de leuze dat niet een enkel individu voor de moord op de diplomaat verantwoordelijk is, maar het gehele Jodendom. Twee dagen later breekt in Berlijnse straten de hel los. Joden worden in elkaar geslagen en hun winkels vernield. Hitler laat in een toespraak weten dat het ‘Joodse ras’ in de komende oorlog vernietigd zal worden. Dat gebeurt bijna.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Israelische universiteiten bieden studies in propaganda

, door

Een van mijn favoriete Israëlische bloggers, Yossi Gurvitz, komt met het nieuws dat er nu twee universiteiten in Israël zijn die in hun pakket studieprogramma’s hebben opgenomen voor hasbara. Ik vind dat behoorlijk sensationeel en verontrustend. Hasbara is de Israëlische vorm van propaganda. De eigenlijke betekenis van het woord is ‘verklaring, verduidelijking’, en hasbara was oorspronkelijk ook niet meer dan voorlichting in de hoop dat zaken die omstreden waren wel duidelijk zouden worden als de feiten maar bekend werden gemaakt. In de loop van de jaren heeft hasbara echter de reputatie verworven van een machine die de feiten verdraait, desnoods door het distribueren van vervalst materiaal, en die erop uit is critici van Israel zo zwart en verdacht mogelijk te maken.

Tot een paar jaar geleden was hasbara vooral in de handen van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, dat een speciale afdeling hasbara en media had. Onder premier Ehud Olmert werd dat flink uitgebreid. En onder Netanyahu is er zelfs een speciaal ministerie van Hasbara en zaken betreffende de Diaspora gekomen (onder minister Yuli Edelstein). Dit ministerie heeft een situation room die in vijf talen naar buiten komt en volgens de eigen Hebreeuwse webpagina 100.000 vrijwilligers kan bedienen die  actief zijn in de sociale media, evenals een niet genoemd aantal bloggers (ik ontleen dit aan een eerder stuk van een andere Israelische blogger, Noam Sheizaf)

Verder heeft het bureau van de minister-president een hasbara afdeling, heeft het leger een internationale hasbara-arm die zich niet beperkt tot het geven van voorlichting geven over leger-activiteiten, speelt de Jewish Agency (een organisatie die vanouds de contacten tussen Israël en Joodse gemeenschappen elders onderhield) zich bezig met hasbara en doen ad hoc ook de ministeries van Cultuur en van Toerisme eraan.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-10-2022

In Gaza: Nederlandse media met een zak zout

, door

In Nederland nemen we de woorden van de politici met een korrel zout. En mededelingen van de NS met een hele zak. Maar waar het op de media -en vooral onze vertrouwde NOS aankomt, gaan we er vaak vanuit dat wat we te zien en te horen krijgen, min of meer klopt. Onze media zijn immers onafhankelijk. Toch?

Hoe meer ik de verslaggeving van de Nederlandse media (online) lees met betrekking tot gebeurtenissen die ik van dichtbij meemaak in de Gazastrook, des te meer ik mij afvraag of de betreffende correspondenten ooit een school heeft afgemaakt. Het laatste voorbeeld heeft betrekking op de geweldsuitbarsting van de laatste kleine 24 uur in de Gazastrook.

Rond 16.00u gisterenmiddag zat ik met vrienden in een taxi op weg naar huis, na wat uren uitwaaien op het strand. Wanneer we mijn huis op vijf minuten na genaderd zijn, wordt de weg geblokkeerd door een massale samenloop van mensen, uitsluitend mannen en jongens. De geur van verbrand rubber hangt in de lucht. Wanneer ik de taxichauffeur vraag wat er gebeurd is, antwoord hij met een bedrukt gezicht ‘qasf’, wat zoveel als bom(bardement).

Midden in de dichtbevolkte wijk Tel al Hawa, op een steenworp afstand van een ziekenhuis, had Israël daar een auto bestookt. De twee inzittenden waren op slag dood: Zuhair Qaisa (Secretaris-Generaal van het Popular Resistance Committee) en Mahmoud Ahmad Hunein (een man uit Nablus, Westelijke Jordaanoever, die in oktober was vrijgekomen uit Israëlisch gevangenschap, als onderdeel van de uitwisseling tegen soldaat Gilad Shalit). Enkele voorbijgangers raakten gewond, van wie één ernstig. De kinderen om de autowrak heen stonden, vertelden me hoe ze kort voor de explosie de drones (verkennings-en bombarderingsvliegtuigjes) al in de lucht hadden zien zweven.

Foto: Enric Borràs (cc)

‘Palestina is geen Jordanië’

, door

Zou iemand Wilders al gewaarschuwd hebben? Eén van zijn goede politieke vrienden, niemand minder dan de ideologisch zo aan hem verwante racistische Israelische minister van buitenlandse zaken Avigdor Lieberman, heeft een uitspraak gedaan die hem (en zijn compaan PVV-kamerlid Kortenoeven die zich graag presenteert als ‘Midden-Oostenexpert’) lelijk in verlegenheid zou moeten brengen. Het gaat over Jordanië. Jordanië als Palestijnse staat om precies te zijn. Weliswaar is Wilders niet snel in verlegenheid te brengen. In het hermetisch gesloten systeem van zijn door hemzelf geconstrueerde beeld van de islam, en van de wereld in het algemeen, is nu eenmaal weinig ruimte voor de realiteit, zo lijkt het. Maar toch.

Lees even mee: Hier is om te beginnen het verkiezingsprogramma van de PVV bij de laatste verkiezingen:

 Sinds 1946 bestaat er een onafhankelijke Palestijnse staat, daarom noemt de Nederlandse regering ‘Jordanië’ voortaan gewoon ‘Palestina’.

Of  Wilders in een speech voor het ultra-rechtse Hatikva-partijtje op 5 december 2010 in Tel Aviv:

But as long as the West refuses to understand how the Palestinians are used as a weapon against Israel, it will not be able to see who is truly to blame; it will not be able to see that it is not Israel’s duty to provide a Palestinian state – for the simple reason that there already is a Palestinian state and that state is Jordan.
Indeed, my friends, Jordan is Palestine.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Enric Borràs (cc)

EU handelt met Palestijnse staat

, door

Minister Rosenthal frustreerde de EU met zijn weigering in te stemmen met een moeizaam verkregen compromis over een gezamenlijke verklaring in de VN Commissie voor de Mensenrechten.  Hij verwijdert zich daarmee van de broze consensus die er in Europa bestaat over Palestina, zoals die ook gisteren opnieuw tot uitdrukking kwam in een resolutie van het Europese Parlement in Straatsburg. Het parlement dringt aan op eensgezindheid rond de positie van Palestina en vraagt om steun voor de aanvrage van het volledige lidmaatschap van de Verenigde Naties.

Sommigen verklaren het ingrijpen van Rosenthal uit de gedoogpositie van de PVV, fel tegenstander van enige concessie aan de Palestijnen. Der Spiegel vermeldde ook nog dat Rosenthal zelf jood is en dat zijn vrouw uit Israël komt. Of het allemaal zo eenvoudig ligt is de vraag. Het zou mij niet verbazen als er ook Amerikaanse diplomatieke druk ten grondslag ligt aan de actie van onze minister van Buitenlandse Zaken. Dat Rosenthal de verklaring ‘onevenwichtig’ noemde past helemaal bij de Amerikaanse behoefte om op geen enkele wijze de indruk te wekken dat één van beide partijen in het conflict wordt voorgetrokken. Een verlammende positie die al jaren lang een oplossing in de weg staat. Het is de Amerikaanse regering er veel aan gelegen de EU wat dat betreft aan zijn kant te houden. Want de rest van de wereld staat inmiddels achter de Palestijnen. Dus is het niet vreemd als de Amerikaanse diplomaten hun stinkende best doen om waar mogelijk te verhinderen dat alle EU-landen eensgezind met een eigen geluid komen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

VS en Europa moeten Palestijnse wens steunen

, door

Een ander geluid dan Abu Pessoptimist: de VS en Europa moeten de Palestijnse wens juist steunen, betoogt Clara Marina O’Donnell.

For months, the US and the EU have tried to discourage the Palestinians from asking the UN to recognise the state of Palestine. On both sides of the Atlantic, governments are concerned that the UN bid will exacerbate the conflict with Israel. But so far, American and European efforts have failed. Instead Washington and its EU counterparts should exploit the Palestinian initiative. If framed constructively, UN recognition could actually strengthen the prospects for peace.

Since spring, Palestinian President Mahmoud Abbas has been planning to ask the UN to recognise a state of Palestine based on the 1967 borders, and grant it UN membership in September. Abbas is portraying the initiative as part of a campaign of non-violent protests against Israel, designed to make headway towards a two-state solution at a time when peace talks have stalled.

The UN bid is very popular amongst the Palestinian population and it has gained support from numerous countries, including those in the Arab League. But the US and several EU governments worry that UN recognition would only make peace harder to achieve. Israel is already threatening to sever all assistance and contact with the Palestinian authorities out of concern that they will use recognition to pursue claims against Israel at the International Court of Justice. Furthermore, emboldened Palestinian grass roots movements and Israeli settlers might try to reclaim land from each other in the West Bank, triggering unrest and potentially violence.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Enric Borràs (cc)

Erkenning staatje op de Westoever is geen goed idee

, door

De Palestijnse Autoriteit (PA) is volop bezig met een campagne voor erkenning door de Verenigde Naties van een Palestijnse staat. Een keur van landen heeft al toegezegd vóór te gaan stemmen. Tenslotte erkennen meer dan 100 landen Palestina nu al (de Palestijnse staat was namelijk al uitgeroepen op een bijeenkomst van de Palestijnse Nationaal Raad, het PLO-parlement, in 1988 in Algiers). Zoals het er uitziet komt het voorstel van de PA op 20 september aan de orde in de Algemene Vergadering van de VN en zal het daar worden aangenomen. Daarna moet het bekrachtigd worden in de VN-Veiligheidsraad. En daar –  dat staat zo goed als vast – zullen de Verenigde Staten een veto uitspreken.

Is de erkenning door de Algemene Vergadering van de VN nu goed of slecht voor de Palestijnen, c.q. voor Israel, c.q. voor het streven naar vrede? De meningen daarover zijn verdeeld. Een deel van de Palestijnen ziet er een erkenning van de Palestijnse aspiraties in, een groot aantal anderen, zeker buiten de bezette gebieden, is echter tegen. Ook de Israelische regering is tegen. Israelische- en Joodse vredesorganisaties als Gush Shalom, Jewish Voice for Preace (JVP) of in Nederland Een Ander Joods Geluid (EAJG) zijn echter vóór. Het is de moeite waar de motivatie van JVPof die van EAJG na te lezen.

Vorige Volgende