Bezuinigen met boete

Repressie repressie. Zwartrijden is stout. Stout stout stout, volgens dit roodbruine kabinet. Boetes omhoog dus. Want dat zal wel helpen, toch? Dit kabinet ligt goed op dreef met het doorvoeren van een boetecultuur. En niet zonder resultaat. Door invoeren van onder andere de fraudewet, waarmee vooral goedwillende burgers keihard gepakt worden en de echte fraudeurs de dans ontspringen, is het aantal Nederlanders met problematische schulden inmiddels opgelopen tot een recordhoogte: meer dan 700.000 mensen, en groeiende. Zoveel mogelijk mensen in de schulden, dat lijkt het doel te zijn. Dit zogenaamde bezuinigingskabinet maakt zo ondertussen vooral schulden voor de toekomst. Want denk maar niet dat die mensen met schulden de staat en andere burgers niets kosten.

Door: Foto: E. Dronkert (cc)
Foto: E. Dronkert (cc)

Overal zanikt bagger

, door

COLUMN - Oké. Zo gaat het dus niet langer. Ik heb sinds een paar dagen een nieuwe OV-chipkaart. De vaste lezers weten hoe ik de vorige ben kwijtgeraakt. Inmiddels ben ik voorzien van een nieuwe kaart, à raison van elf euro. (In geld omgerekend is dat vijfentwintig gulden.) Ik ben er een paar keer mee op reis geweest en maakte vandaag de rit van Amsterdam naar Nijmegen.

Vanavond moest ik verder naar Zutphen. En toen deed de kaart het dus niet. Ik ben langs al die gele palen gewandeld maar steeds gaf die kaart geen sjoege. Dood. Ik zal een week gebruik van het ding hebben kunnen maken. Een week.

In de stationshal is een informatiebalie maar om negen uur ’s avonds is die gesloten. Een bordje verwees met naar de “T&S” of de collega’s op de perrons. T&S? Geen idee.

Ik ontdekte het gelukkig al snel, want terwijl ik op zoek was naar het personeel, passeerde ik de “Tickets en service” en begreep ik wat de afkorting had betekend. Alleen was de T&S gesloten. Er stond wel iemand, maar die gebaarde dat hij niet kon helpen en kwam ook niet naar de deur om althans even te vragen wat de vraag was en te vertellen wat ik kon doen. Lomperik.

Op het perron: geen personeel. Nog even overgestoken naar de volgende sporen – inmiddels mijn trein gemist – toen ik twee mensen met fluoriserende jassen herkende. Technisch personeel. Ze luisterden, liepen even met me mee naar de automaten, probeerden of mijn pasje het deed en bevestigden dat het ding dood was.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Waan van de dag

VVD wil ov-chipkaart niet vervangen, maar ‘doorontwikkelen’

, door

Ja, ja:

Waarom heeft u dat niet eerder bedacht?’, zei [SP-Kamerlid] Bashir tijdens een debat in de Tweede Kamer. De Boer ontkende echter dat ze in media heeft gezegd dat de ov-chipkaart moet worden afgeschaft. De VVD wil de chipkaart volgens haar niet vervangen, maar ‘doorontwikkelen’. Het huidige systeem is achterhaald, aldus De Boer.

Wen er maar aan: vanaf nu wordt de ov-chipkaart niet meer vervangen, maar ‘doorontwikkeld’ of ‘verbeterd’, want ook PvdA D66 en CU zijn om:

Foto: E. Dronkert (cc)

De cursus

, door

COLUMN - Zo eens in de paar dagen is het raak: een treinreiziger in mijn coupé blijkt bij controle ‘niet ingecheckt’, tot grote verbazing van die treinreiziger zelf, die meent toch echt op correcte wijze alle processtappen te hebben doorlopen. Soms ben ik die treinreiziger zelf, meestal is het een ander. Statistisch gezien is dat ook logisch: er zijn vele anderen en van mij is er maar één.

Om te voorkomen dat het pardoes mis gaat, sta ik tegenwoordig op het perron als een volstrekte autist voor paal. Het incheckpaaltje wel te verstaan. Ik wacht tot alle bewerkingen van vorige reizigers verdwenen zijn en het schermpje donker is, hou dan mijn kaart ervoor, check of ik de juiste piep hoor, het – soms nog aanwezige – groene lampje gaat branden en in het scherm de juiste tekst verschijnt: ‘Voordeelurenabonnement’. Medereizigers met meer haast dan ik vatten dat geduldig wachten op als een gelegenheid om voor te dringen en schuiven hun kaart tussen het paaltje en mijn in hoopvolle afwachting opgehouden OV-chipkaart.

Ondanks al mijn voorzorgen ben ook ik zo eens in de vier, vijf maanden het haasje. Gezien mijn obsessieve oplettendheid kan dat niet anders zijn dan als gevolg van het niet geheel perfect functioneren van het OV-chipkaartensysteem. Dat is ook onvermijdelijk: het is een systeem en het is dus feilbaar.

Er zijn twee soorten conducteurs: zij die zich een mens betonen en zij die zich aan de regels houden. Die laatste conducteurs hebben een opvallend consistent onvermogen om de mogelijkheid van een systeemfout onder ogen te zien. Ik luister altijd met enige bewondering naar de conducteurs die in een discussie raken met gedupeerde reizigers. Hoewel, ‘discussie’ is een groot woord. Het zijn doorgaans de gedupeerde reizigers die een wanhopige poging doen te appelleren aan een – al of niet verondersteld – vermogen tot redelijk nadenken bij hun gesprekspartner en de conducteur die er desnoods minutenlang in slaagt geen enkele aanwijzing te geven die erop wijst dat ze überhaupt hebben gehoord wat er zojuist tegen hen gezegd werd.

Foto: Alper Çuğun (cc)

Privacy is duur

, door

COLUMN - Waarin de auteur zich geen zorgen maakt om de inkomensafhankelijke zorgpremie, maar om een heel andere kostenpost.

Tram 9 klingelt vrolijk weg. Ik realiseer me dat ik – wéér – vergeten ben uit te checken. Dat is mijn nieuwe taak: de vervoersbedrijven spekken met ongedeclareerde niet-uitcheck-akties.

U roept vast: doe het dan achteraf! Het kan op internet! Maar dan moet ik tegen die vervoersbazen zeggen wie ik ben. Ik hou dat liever geheim, wie ik ben. En ook wat ik doe, en wanneer, en waar.  Waarom?

Ik ben oud genoeg om begrepen te hebben dat zulks altijd op een gegeven moment tegen je gebruikt wordt. Jonkies weten dat nog niet. Die verkeren nog in een onstuitbaar en gelukzalig geloof in de osmotische toestand die onder meer social media heet. Die hebben nog geen rechtszaak aan hun broek gekregen omdat Big Brother dingen heeft geregistreerd die tegen de regelgeving van het moment in gaan.Die worden nog niet achtervolgd door instanties, die zijn nog niet geweigerd bij een sollicitatie vanwege gegoogle van de personeelschef.Ze hebben nog geen geheime liefdes die ze voor de rest van de wereld moeten verbergen, ze gaan nog niet om met illegalen die ze kunnen verraden door hun digitale sporen.Ze zijn nog niet van hun bed gelicht door de politie omdat ze iets geks twitterden.Ze zijn nog niet in concentratiekampen gestopt vanwege hun geloof, seksuele geaardheid, of graad van subversiviteit. Ook een boel ouderen kan het niet schelen, getuige de gretige aftrek van bonuskaarten en kortingsbonnen. Want laten we wel wezen: die kortingen krijgt u niet gratis: meestal moet u uw gegevens ervoor opgeven. There is, immers, no such thing as a free lunch.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Waan van de dag

Meerderheid Tweede Kamer wil van OV-chipkaart af

, door

Dat schrijft het Algemeen Dagblad.

Regeringspartij VVD wil korte metten maken met het huidige chipkaartsysteem, net als CDA, D66, PVV en ChristenUnie. Morgen praat de Tweede Kamer over de toekomst van de ov-kaart.

Net nu de OV-chipkaart een beetje ingeburgerd lijkt te raken, en de grootste investeringen (honderden miljoenen) zijn gedaan, bedenkt politiek Den Haag dat het eigenlijk toch geen ideaal systeem is.

Gek hè, dat het vertrouwen in de politiek steeds verder daalt? Laten we maar hopen dat dit een gezamenlijke strategie is om de NS onder druk te zetten de kinderziekten te verhelpen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Eis je geld terug bij de NS

, door

De NS misbruikte persoonsgegevens, meldt het College Bescherming Persoonsgegevens. Tijd om geld terug te eisen.

Voor de meeste mensen is de OV-chipkaart een handige pas om makkelijk mee te kunnen reizen. Ik ben er zelf ook blij mee. Voor de NS en andere vervoersbedrijven is de kaart vooral een hoofdpijndossier aan het worden. De invoering verloopt moeizaam, om maar even een understatement te gebruiken.

Toch zijn de vervoersmaatschappijen, met NS voorop, erg blij met de kaart.

Hij levert namelijk een schat aan informatie op. De OV-chipkaart is niet alleen een vervoersbewijs, maar bovenal een marketingtool. NS kan precies zien welke klant wanneer op- en uitstapt. En dat jarenlang, want NS bewaart uw reisgegevens zo lang mogelijk. NS verdient geld aan deze rijke databank – helaas zien we daar als klant geen cent van terug.

Nu blijkt uit onderzoek van het College Bescherming Persoonsgegevens dat de NS een nog rijkere databank heeft dan we dachten. En wie de moeite neemt om het rapport even te lezen, kan niet anders concluderen dat NS doelbewust de reiziger heeft belazerd.

De voorwaarden waaronder NS al die reisgegevens mag verzamelen zijn sinds 2008 heel duidelijk. NS heeft daar zelf voor getekend. Het komt erop neer dat er wel reisgegevens mogen vergaard, maar dat NS daar wel even toestemming voor moet vragen, een opt-out moet aanbieden en marketingdata moet ontdoen van irrelevante persoonsgegevens. Oh ja, als je dan toch een anonieme OV-chipkaart aanbiedt (ondanks dat je reizigers dan korting onthoudt, dus actief probeert te ontmoedigen), moet je natuurlijk niet stiekem toch persoonsgegevens verzamelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In de lik na een computerfout?

, door

“Dan halen we de politie d’r toch bij!” Het werd echt tegen me gezegd maar het kón niet waar zijn. Ik was werkelijk onschuldig aan het mij ten laste gelegde: zwart rijden met de trein. De hele situatie was absurd. Maar ik zat er middenin en het leek erop dat ik een nacht zou gaan doorbrengen in een politiecel.

Ik was onderweg van Schagen naar Amsterdam. Ergens bij Heerhugowaard had een conductrice mijn kaartje gezien en mijn kortingkaart gescand. Er was niets mis mee geweest. Nu, tussen Castricum en Zaandam, werd ik opnieuw gecontroleerd en dit keer zou mijn kortingskaart ineens al acht maanden verstreken zijn. Gek toch dat het zojuist niet was gezien. Of de dag ervoor in de trein uit Den Haag. Of de dag daarvoor in de trein naar Den Haag.

Ik probeerde de conducteur uit te leggen dat zijn collega nog geen kwartier daarvoor geen problemen had geconstateerd, maar hij was het stadium van het vaststellen van de feiten al voorbij. Of ik me, nu de overtreding was geconstateerd, maar wilde legitimeren. Omdat ik die middag geen redelijke aanleiding had gehad te vermoeden dat ik me die avond zou moeten legitimeren, had ik natuurlijk geen paspoort bij me, waarop me werd aangekondigd dat ik op het volgende station zou worden overgedragen aan de politie.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende