Onderbuikgevoelens

Afgelopen zondagmiddag had ik een belangrijke afspraak. Met een grote tas liep ik de trap af, mijn huis uit, de straat op, klaar om weg te rijden. Maar waar was mijn fiets? Gestolen dus. Een delict dat klaarstond om gepleegd te gaan worden. De gemeente Amsterdam heeft namelijk in haar oneindige wijsheid enkele fietsenrekken uit mijn straat weggehaald, terwijl er juist meer mensen zijn die zich fietsend verplaatsen. De fiets vastzetten aan de brug, aan een regenpijp of wat dies meer zij, is al heel, heel lang niet meer mogelijk. Een dief heeft het hier voor het uitzoeken en dat gebeurt dan ook regelmatig. Je pakt gewoon een losstaande fiets mee, loopt een stukje verder en schroeft het slot daar op je gemak los. Gegeven de voorspelbaarheid van de diefstal kon ik er eigenlijk niet eens echt mee zitten. De dief deed gewoon z’n werk. Het was de gemeente waarop ik kwaad was. En dat is natuurlijk een typische onderbuikreactie, want zelfs al waren er helemaal geen rekken meer en zelfs al stond mijn fiets niet op slot, dan nog heeft een dief met z’n jatten van mijn spullen af te blijven.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nostalgisch verleden vs. dystopische toekomst

This poster from the French National Front (a fascist political party) is a perfect illustration of using visual elements to convey political messages based on racism, nostalgia for a reconstructed past, as well as a dystopian future (if people vote the wrong way!). Of course, both images are themselves, well, imaginary: this is a past that never really existed and a future that is by no means certain or necessary. But the Manichean message is strong.

So, we’re supposed to choose: the France on the left is that of burning banlieues (set on fire by “these people”… the re-islamicized youth) with darkened silhouettes (never humanize one’s stigmatized out-group, never give them a face, always present them as threatening masses or gangs) that obviously have been destroying card in front of a more or less typical housing project somewhere in a working class suburbs. The France on the left is also that of the despairing homeless, no jobs, no hopes, a few dirty-looking possessions. The whole image looks like it was part of the movie The Road with its burning and/or ashen landscapes.

And then, on the right, is the ideal, imaginary, nostalgic France… oh so very white, heterosexual, at peace, where old-timers can do their shopping at the local market, under the sun. Of course, in this France, everybody lives in a small, semi-rural town, with bucolic background (although the scale is wrong in the composition of the different elements… probably photoshopped… a very shoddy job at that). The market is a local, small-scale one, vive le commerce de proximité! And the little shops and commerces, so dear to Pierre Poujade‘s heart. The place is colorful with blooming flowers, clean air, no car traffic, no poverty, and no dark-skinned people.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Powned

Misschien moeten we muren gaan bouwen om bepaalde wijken. Dat helpt in Israël ook tegen bomaanslagen. In Nederland helpt het wellicht tegen roofmoord, verkrachting, diefstal en discomoord.

Aldus “Mokum Kosher” onder dit artikeltje op PowNed. Ene “Dirkies” weet nog wel een oplossing:

    Een winkelverbod?? doe dan gelijk een algeheel verbod en borduur een drol op hun shirt zodat we ze altijd kunnen herkennen.

De godwins zijn vandaag alvast weer voor rekening van de domrechtse meute – ik heb er niet eentje meer aan toe te voegen.

In geen enkele Nederlandse krant dit weekeinde nieuws over een verdronken pony in de buurt van Blackwater in Hampshire. Logisch ook, het is nauwelijks nieuws voor Nederlandse lezers. Maar wel voor PowNed: ZIGEUNERS VERDRINKEN PONY. Geen nadere plaatsaanduiding dan Hampshire (een gebied groter dan Overijssel) want daar gaat het natuurlijk niet om. Het schrijfseltje begint zo:

    Een groep zigeuners heeft in het Britse Hampshire op gruwelijke wijze een pony om het leven gebracht.

    Het diertje zat vastgebonden aan een val en werd door een groep van meer dan tien zigeuners steeds dieper het water in geduwd.

De lezer begrijpt niet welk water dat dan is geweest en waar het nou precies gebeurde. Er was een pony, een val*, water… beetje vaag allemaal. Maar er waren vooral zigeuners, een groep zigeuners en meer dan tien zigeuners. Kennelijk is dat de belangrijkste informatie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Complotjournalistiek

“Bill ‘O Reilly is mijn voorbeeld”, vertrouwde nieuwbakken WNL-gezicht Joost Eerdmans DWDD-presentator Matthijs van Nieuwkerk toe. ‘O Reilly is een van de bullebakken van het überrechtse Fox News, die grossiert in het ventileren van conservatieve sentimenten en het in de rede vallen van zijn gasten. “Cut off his mike”, is een gevleugelde uitspraak van de vleesgeworden Archie Bunker, die er niet zo van houdt als hij wordt afgetroefd.

Eerdmans moet nog een beetje groeien in zijn rol, maar afgelopen woensdag kregen we een voorproefje van hoe rechtse opiniejournalistiek in Nederland er uit zou kunnen zien. De presentator van Uitgesproken WNL insinueerde en interrumpeerde dat het een lieve lust was, om zo zijn eigen gelijk dat de rechterlijke macht er op uit was om Geert Wilders “een loer te draaien” maar zo breed mogelijk uit te smeren.

Wat was het geval? De Hoge Raad heeft onlangs een vonnis terugverwezen naar het Gerechtshof te Den Haag omdat ze vond dat het Hof in haar argumentatie voor vrijspraak bepaalde argumenten niet had meegewogen. Een jongeman had voor hemzelf en gelijkgestemde vrienden een aantal shirtjes gedrukt met daarop een schedel en de teksten: “Combat 18” en “Whatever it takes”. Nu is Combat 18 een bekende Britse neonazi-knokploeg, en het cijfer achttien in de naam verwijst naar de letters A en H in het alfabet. A[dolf] H[itler], vat u wel? Neonazi’s spelen wel vaker met cijfers die verwijzen naar letters om aan strafvervolging te ontkomen. Zo is ’88’ (oftewel ‘H.H.’ oftewel ‘Heil Hitler’) een bekende code.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mensen die wel beter weten

Ziehier een reportage van EenVandaag van een voorlichtingsmiddag voor bezorgde bewoners in Moerdijk. De communis opinio onder de in beeld gebrachte bezoekers is: Ik geloof er niets van. Bekijk en bewonder, vanaf 20:15:

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Twee voorbeeldige reacties: “Ze laten het achterste van hun tong toch niet zien.” En: “Ik geloof het niet.” Wat houden ze achter dan? “Dat weet ik niet, maar ik geloof het niet.”

Wat is hier aan de hand? Waarom zouden mensen niet geloven wat de Moerdijkse autoriteiten ze vertellen?

Redenen waarom de Moerdijkse autoriteiten zouden liegen tegen de Moerdijkers:

  • De burgemeester heeft de brand aangestoken;
  • Het gemeentebestuur knijpt al jaren een oogje toe voor misstanden bij ChemiePack, en verdient daar vele miljoenen aan. Van het geld kopen ze grote huizen in Frankrijk en Zuid-Spanje;
  • De plaatselijke technocraten zijn door en door verdorven, ze zien niet waarom de gezondheid van de Moerdijkers adequaat beschermd zou moeten worden;
  • Een combinatie van bovenstaande redenen.

Hoewel deze mogelijke samenzweringen stuk voor stuk moeten worden onderzocht – liefst door een flinke onderzoekscommissie, zijn ze niet erg waarschijnlijk. Nederland is geen bananenrepubliek, onze instituties en gezagsdragers zijn over het algemeen niet corrupt. Dus mogen we met redelijke zekerheid aannemen dat de autoriteiten in Moerdijk niet liegen, en het beste voorhebben met de plaatselijke bevolking.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.