Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Gabon: woede richt zich op Fransen
“Port Gentil, le mal nommé” kopt Afrique en ligne, vrij vertaald: “Vriendelijke Haven, een verkeerde naam”. Alhoewel het vanochtend rustig was in de tweede stad van Gabon waren er de afgelopen drie dagen geweldadige rellen. De Gabonezen zijn in opstand gekomen tegen de omstreden verkiezing van Ali Bongo, de zoon van de in juni overleden president Omar Bongo die bijna 42 jaar aan de macht was. Ali Bongo wordt gezien als een marionet van de Franse regering: coup de force françafricain. De demonstranten keerden zich dan ook tegen alles wat Frans is: het consultaat, de Total bezinestations en de tienduizend Franse expats in het land.
Inmiddels heeft de minister van Binnenlandse Zaken gedreigd de noodtoestand af te kondigen en ‘speciale krachten’ in te roepen als de protesten niet zouden stoppen. Als hij met deze speciale krachten Franse troepen bedoelt zou dat nog wel eens meer olie op het vuur kunnen gooien. Woedende demonstranten dreigden er al mee: “If Sarkozy intervenes, we’ll kill French people right here”.
Tot nu heeft Parijs ontkent iets met de verkiezing van Ali Bongo van doen te hebben noch dat ze voornemens is in te grijpen. Maar de francofobe paranoia van de Gabonezen is niet zo verrassend. Omar Bongo regeerde decennia lang met ijzeren hand en controleerde zijn Afrikaanse oliestaat tot in het detail. Het resulteerde in een rustig land middenin een onrustige regio, met gunstige gevolgen voor de natuur: relatief weinig ontbossing. In de regering zat altijd een Franse ‘onderminister’ voor de handelsbetrekkingen en dergelijke. Een Westerse ngo-er ter plekke, met wie ik (bovengetekende) wel eens mailde, kapte destijds het mailcontact plotseling af: zijn email werd gelezen beweerde hij. Ik reageerde vol ongeloof: “Dat kunnen die Gabonezen nooit?!”. “Jawel hoor” antwoorde hij “het zijn oud-medewerkers van de Israëlische Mossad die samen met Franse experts de Gabonese inlichtingendienst runnen”.
Noord-Amerika: onrust over pijpleidingen
De zomervakantie loopt ten einde voor het Canadese gasbedrijf EnCana betekent dit dat hun kwelgeest weer aan het werk gaat, tenminste als de anonieme bommenlegger zich aan zijn woord houdt. Sinds oktober vorig jaar vonden in het Westen van Canada zes bomaanslagen plaats op gasleidingen van EnCana, daarna laste de bommenlegger -op wiens hoofd EnCana 1 miljoen dollar zette- een zomerstop in. Bomaanslagen op olie- en gasleidingen zijn dus niet voorbehouden aan het arme Nigeria maar gebeuren dus ook in het welvarende Canada? De winning van Canadees gas zorgt in sommige lokale gemeenschappen voor onrust, zoals de Cree indianengemeenschap van Kelly Lake in British Colombia. Zij zien miljoenen dollars wegvloeien door de pijpleidingen terwijl hun traditionele bestaansbronnen als jacht, visserij en het verzamelen van bessen door de gasindustrie worden aangetast.
Tegelijkertijd groeit er ook in de Verenigde Staten onvrede over Canadese pijpleidingen.
Alleen betreft het hier de nog aan te leggen leidingen voor de teerzandolie uit Alberta. De grote uitbreidingsplannen voor de Canadese teerzandwinning behoeven infrastructuur om de olie af te voeren (kaartje). Olie uit teerzand is omstreden omat het veel energie kost om het te winnen en er volledige landschappen voor worden afgegraven. Milieubewuste Amerikanen mobiliseren zich nu om de aanleg van leidingen voor teerzandolie én oplosmiddelen over Amerikaans grondgebied tegen te houden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
IEA: “Economie herstelt, olieproductie snel ontoereikend”
In China is de crisis inmiddels voorbij, in Amerika bijna. Ook het globale beurssentiment (exclusief gemonitord door Sargasso) veert weer op. Dit betekent dat de fabrieken weer gaan draaien, consumenten weer gaan consumeren, containerschepen uitvaren en vrachtauto’s de weg op gaan. De vraag naar olie -die de afgelopen maanden gestaag afnam- zal weer gaan stijgen en dan zal blijken dat de olieproductie niet meer toereikend is. Een hoge olieprijs brengt vervolgens het economische herstel in gevaar. Dit is geen voorspelling van een schaduwdenker in de marge maar van een directeur van een gerenommeerd onderzoeksinstituut (die kunnen het ook mis hebben, maar toch…).
Dr Fatih Birol van het International Energy Agency (IEA) voorspelt dat de wereldeconomie na herstel van de kredietcrisis binnen de kortste keren shocking klem zit door een tekort aan olie. Het IEA heeft onlangs de mondiale olievoorraden naar beneden moeten bijstellen en is tot de conclusie gekomen dat in de meeste landen de productie al gepiekt heeft (kaartje). De wereld zal nog meer afhankelijk zijn van olie uit het Midden-Oosten met alle geopolitieke gevolgen van dien, aldus Birol. Geen fijn vooruitzicht nu de spanningen rondom het nucleaire programma van Iran verder oplopen: een afgesloten Straat van Hormuz zal wereldwijde olieschaarste veroorzaken. De boodschap van Birol is helder: “We have to leave oil before oil leaves us”. Lees het interview met Birol in The Independent.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.