Extreem-rechts wint in Kiev

De opstand in de Oekraïne tegen het autoritaire en corrupte regime van Poetin's vriend Janoekovitsj is vreedzaam begonnen met Europese vlaggen. Het geweld van de afgelopen weken komt vooral van extreem-rechtse nationalisten. Als vertegenwoordigers van de oppositie die op het Maidan plein en in de media in beeld komen zien we de ex-bokskampioen Vitali Klitsjko, Arseni Jatsenjoek, fractievoorzitter van de Vaderlandpartij van de gevangen genomen ex-premier Timosjenko, en Oleg Tyagnybok, voorzitter van de nationalistische Svoboda partij. Klitsjko kan met zijn eigen partij UDAR (een acronym voor 'stoot') nog wel gezien worden als Europa-minded. Hetzelfde geldt voor de Vaderland partij. Maar Tyagnybok gaat echt alleen voor het vaderland. Svoboda (Vrijheid) is een extreem-rechtse partij die geliëerd is aan de Hongaarse racistische Jobbikpartij, het Franse Front National en de Britse Nationale Partij. Ook Tyagnybok schuwt antisemitische uitspraken niet. In 2004 werd hij uit het parlement verwijderd na een toespraak bij de herdenking van aan de nazi's geliëerde Oekraïense partizanen. Hij beweerde dat het land geregeerd werd door een "Russisch-Joodse maffia". Joodse organisaties in de VS en elders reageerden in december dan ook geïrriteerd toen republikeins senator McCain in Kiev samen met Tyagnybok de demonstranten toesprak.

Door: Foto: wikipedia
Foto: Jose Luis Orihuela (cc)

Oekraïne vreest dictatuur

ANALYSE - De rellen in Oekraïne gaan langzaam de kant van een volksopstand op, schrijft B. Schuiling, die in Kiev woont.

Oekraïne is verdeeld in vrijwel alles. Het oosten is voornamelijk etnisch Russisch, het westen heeft een geschiedenis als onderdeel van Europa. Het oosten heeft zware industrie en is economisch  afhankelijk van Rusland. Het westen wordt gezien als het culturele Oekraïne, waar Oekraïns de voornaamste taal is en waar meer met Europa gehandeld wordt.

Kiev is een van de grootste Europese outsourcing-steden met meer dan 80.000 banen, maar in overheidsgebouwen is een computer zeldzaam. De ene helft van het land leeft met een been in de Sovjettijd, terwijl de andere helft vergroeit is met de smartphone en winkelt in megamalls.

Eind november weigerde de regering om een Europees associatieverdrag te tekenen tegen de zin van een meerderheid van de bevolking, die vervolgens begonnen is met grootschalige demonstraties.  De demonstraties werden bekend onder de naam ‘Euromaidan’. De keuze voor Europa is meer een verstandshuwelijk dan ‘echte liefde’. De andere keuze is het Rusland van Poetin: een corrupt land met een kleine rijke elite die er niet voor terugdeinst critici om te brengen en waar democratie toneelspel is. Wat de Oekraïner hoopt van Europa is verlossing van de corruptie (en macht van de oligarchen), democratie en modernisering van het land.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Dieter Zirnig (cc)

Ukraine edging towards EU?

ANALYSE - Ukraine, to its sorrow, has always been on the frontier between Russia and the rest of Europe. Its name even means “Borderlands”. For centuries it was partitioned between its neighbours. When it gained its independence from the collapsing Soviet Union it was politically and linguistically divided between the Ukrainian-speaking West and the Russian-speaking East. Many observers in the early 1990s expected it to fall apart sooner or later. The first line of its national anthem seemed grimly appropriate: ‘Ukraine has not yet died.’

Twenty years on, its independence and national identity seem more solid, even if many Russian politicians, from President Vladimir Putin to his arch-opponent Aleksey Navalniy, still talk of Russians and Ukrainians as “one people”. But Ukraine, and the European Union, now face a moment of decision: will Ukraine be the Russosphere’s border with the EU, or the Eurosphere’s border with Russia?Closer integration with EU

Ukraine seemed for a long time to be dodging this choice: President Viktor Yanukovych tacked between Brussels and Moscow after his inauguration in 2010. Now, however, with the Vilnius Eastern Partnership Summit a month away, Ukraine seems to be turning decisively towards the EU – ironically, partly because of Moscow’s pressure on it (described in Charles Grant’s recent CER Insight ‘Is Putin going soft?‘) to join the Russian-led Customs Union instead of signing an Association Agreement with the EU. Both government and opposition in Ukraine support closer integration with the EU, and opinion polls show that even in Russian-speaking eastern Ukraine there is a majority in favour of EU membership (though this is not on offer at this stage).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Oekraïne buigt (vooralsnog) voor Rusland

Aldus nu.nl:

Oekraïne en Rusland hebben dinsdag een reeks overeenkomsten getekend. Zo zal Rusland de gasprijs voor Oekraïne verlagen.

De oppositie is not amused:

[Oppositieleider] Klitsjko zei dat Janoekovitsj met de akkoorden “het nationaal belang, de onafhankelijkheid en de vooruitzichten voor een beter leven” om zeep helpt. Hij geeft zijn land als onderpand weg aan de Russen, vindt Klitsjko.

De grote vraag is wat er gaat gebeuren als Janoekovitsj weer terug in Kiev is.

De protesten in Oekraïne op Crowdvoice

Ongeveer 100.000 demonstranten voeren actie in Kiev, omdat president Janoekovitsch weigerde een Europees handelsverdrag te tekenen. De website Crowdvoice is een een plek waar het publiek artikelen, video’s en tweets kan delen over bepaalde wereldgebeurtenissen. Ook voor de protesten in Oekraïne is een pagina geopend. Mochten de protesten nog een tijd doorlopen, dan is aan de rechterkant te navigeren per maand.

In de Oekraïne is de zakenelite de echte machthebber

En de zakenelite lijkt zijn steun voor Janoekovitsj in te trekken, aldus een bericht in Trouw:

De manier waarop de verschillende Oekraïense televisiezenders verslag deden van de jongste revolutionaire gebeurtenissen geeft althans een indicatie van wat er leeft achter de schermen. Zowel de zender ‘Inter’ van Firtasj als ‘Oekraina’ van Achmetov berichtten opvallend uitgebreid en neutraal of positief over de onverwacht massale demonstraties. De zenders van enkele kleinere ‘spelers’ deden hetzelfde. Daarmee kweken de Oekraïense oligarchen willens en wetens nog meer sympathie voor de ‘revolutionaire zaak’.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende