Mexico is dik. Mexico heeft diabetes. Mexico's politieagenten hebben problemen met het vangen van boeven, omdat ze door hun eigen gewicht en een zittend bestaan amper nog een sprintje kunnen trekken. Mexico moet gaan fietsen, gaan bewegen. En het is allemaal de schuld van de adverteerders. Toch? Voor wie het nog niet wist: volgens sommige indices heeft Mexico inmiddels de Verenigde Staten ingehaald als het dikste land ter wereld. Waar het obesitas bij kinderen betreft, was het dat al een tijdje. Kinderen in Mexico zien jaarlijks zo'n 12.000 advertenties voor comida chatarra, junkfood. Dat zijn er ruim dertig per dag. Reden voor consumentenorganisatie El Poder del Consumidor om de noodklok te luiden. Directeur Alejandro Calvillo stelt dat er per uur 11,25 advertenties voor ongezond voedsel op televisie verschijnen, en beschuldigt adverteerders ervan de gezondheid schade te berokkenen door zoveel fast food-advertenties de ether in te slingeren. Want kinderen kunnen zich daar niet tegen verdedigen, meent Calvillo.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Krijgen lilliputters een kleinemensenkorting bij de KLM, als ze met z?n tweeën in één stoel passen? En moeten zwangere vrouwen extra betalen? Nee, natuurlijk niet. Dat bewijst dat hier sprake is van discriminatie“
SP-kamerlid Roemer, zelf ook een paar kilo te veel, reageert op de Obesitaks die de KLM in wil voeren op haar vluchten. De regeling houdt in dat mensen die niet meer in een stoel passen als de leuningen naar beneden geklapt zijn moeten gaan betalen voor een tweede stoel.
De voorbeelden die Roemer aanhaalt zijn bespottelijk. Lilliputters zijn over het algemeen niet veel minder breed dan andere mensen en zwangeren worden vooral dikker naar voren in plaats van zijwaarts. Daarbij mag de laatste groep aan het eind van de zwangerschap, als ze het “dikst” zijn, toch al niet meer vliegen.
Op basis van deze twee grappen plakt hij het etiket “discriminatie” op de maatregel. Discriminatie betekent dacht ik nog altijd dat gelijke gevallen niet gelijk behandeld worden, en het lijkt mij evident dat het hier niet gaat om gelijke gevallen. Iedereen die wel eens naast zo’n vetklep in het vliegtuig heeft gezeten (of in de trein) zal dat beamen.
Je kan de beschuldiging net zo makkelijk omdraaien. Waarom heeft een dik persoon recht op een extra stoel en ik niet? Discriminatie! En waarom zou iemand van 2 meter 20 dan wél moeten bijbetalen voor een plek met meer beenruimte? Discriminatie!
Gisteren verscheen er op het onvolprezen SpitsNieuws een artikel over een Dalmatiër die van zijn Engelse eigenaar is afgepakt omdat deze hem veel teveel te eten gaf. Het arme beest woog 65 kilo. De rechter achtte zijn baasje schuldig aan onder meer het veroorzaken van onnodig lijden.
Het gaat inmiddels een stuk beter met de dalmatiër, zoals het filmpje in het artikel al laat zien. Het beest is ruim 25 kilo afgevallen en maakt het goed.
Het is wel een interessant gegeven: als je dieren te veel te eten geeft is dat dus dierenmishandeling, en daar lijken veel mensen het mee eens. Ik maak maar even een klein sprongetje naar mensen toe. Want als dit het geval is, dan is het overvoeren van je eigen kinderen toch ook mishandeling? In Groot-Brittannië en ook Spanje lijkt men steeds meer in die richting te denken en daar worden kinderen tegenwoordig dus uit huis geplaatst als ze zoveel overgewicht hebben dat dat hun functioneren in gevaar brengt.
En dat is een goede zaak. Want hoewel dit soort mishandeling vaak geen kwade opzet is, is het iets waar die kinderen hun hele leven last van blijven houden, zowel lichamelijk als geestelijk. In Nederland is het tot dusver, voor zover ik kon vinden, nog niet voorgekomen dat een kind wegens overgewicht uit huis is gezet.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Verband verkoudheidsvirus en obesitas
Niet alleen statistiek, ook oorzakelijk verband
Na een week met zware stukken, koude reacties en hete discussies is het tijd voor een lichtvoetig onwetenschappelijk onderzoek. Ik heb al een paar jaar een hypothese over de relatie tussen koud of warm slapen en zwaarlijvigheid bij mensen. Die hypothese kan ik nu dus nog even niet onthullen, want er moet eerst nog een volstrekt fout onderzoekje gedaan worden bij een volledig niet aselecte groep mensen via een verschrikkelijk selectief medium.
Aan u allen daarom de vraag onderstaand polletje in te vullen. Daarna kunt u natuurlijk uitgebreid speculeren over de exacte aard van mijn hypothese. Zolang u maar eerst onbevangen, zo dit bestaat, de vraag naar eer en geweten beantwoordt. Ergens morgenavond zal ik in de update mijn hypothese toevoegen.
Oh, voor het geval u niet al jarenlang obsessief bezig bent met uw BMI, hier een online calculator daarvoor.
[poll=251]
Update (27-1-09): De hypothese was dat koud slapen meer energie kost en dus tot een lagere BMI zou leiden. De poll wijst dit niet uit. Sterker nog, strikt genomen slapen de BMI’ers boven de 26 meer koud dan die onder de 26.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.