GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Simon Otjes, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog. Er komt een plek open bij de Supremes, een zetel vrij in SCOTUS, de Hoge Raad van de Verenigde Staten: The Supreme Court. Een van de opperrechters, David Souter, heeft zijn zetel opgegeven. Dat geeft Obama een van de belangrijkste beslissingen van zijn eerste termijn: het benoemen van een opperrechter. Ik vind de Supreme Court een fascinerend fenomeen. De Supreme Court is veel machtiger dan de Hoge Raad hier in Nederland. Niet alleen mag het Supreme Court wetten toetsen aan de grondwet, maar ze hebben daar veel meer ruimte in dan Europese rechters. Ze begeven zich vaak op dun ijs, doen regelmatig uitspraken op basis van ongeschreven rechtsprincipes of door een bijzondere interpretatie van de grondwetsartikelen. Uitermate belangrijke veranderingen in Amerika zijn tot stand gekomen door een uitspraak van de Supreme Court: desegregatie (Brown vs. the Board of Education) en abortus (Roe v. Wade) zijn daarvan de belangrijkste voorbeelden. In Amerika is abortus niet gelegaliseerd door een wet in het Congress maar door een uitspraak van een rechter die meende dat een vrouw een abortus mag nemen omdat een verbod hierop het ongeschreven grondrecht van privacy beperkt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Terwijl hier deze week bekend werd dat de klokkenluider Paul Schaap twee ton krijgt voor het produceren van het zwartboek over de kerncentrale van Petten, liet de staat Illinois, of all places, recentelijk zien dat het ook anders kan. Wellicht aangespoord door het grote schandaal rond Rod Blagojevich, openbaarde de nieuwe gouverneur Pat Quinn, die begin jaren negentig aan de basis stond van de eerste wet in Illinois ter bescherming van klokkenluiders, een website waarmee klokkenluiders bijna met één klik hun geheimen kunnen delen. De site maakt deel uit van een breder initiatief waarmee de Amerikaanse staat corruptie en fraude sneller aan het licht wil brengen. Vorig jaar al werd de wet ter beloning en bescherming van klokkenluiders aangescherpt. Daarin staat nu dat wie fraude aan het licht brengt in sommige gevallen kan rekenen op maar liefst 30% van het geld dat men op deze wijze weet te besparen. Met een dergelijke regeling had Ad Bos zich never en nooit in een campertje hoeven laten filmen.
Tja, kan je denken, een staat waar de voormalig gouverneur pragmatisch denkt over de waarde van een Senaatszetel zal ook weinig problemen hebben met het appelleren aan de monetaire verlangens van haar inwoners. Maar uiteindelijk is deze methode waarschijnlijk effectiever dan een moreel appel, een kliklijn en iemand jarenlang laten vechten om z?n recht te halen. Dat laatste lijkt me ook niet de goede mentaliteit.
In 1989 werd het stadje Flint in Michigan wereldberoemd door Michael Moore’s debuutdocumentaire Roger & Me. Moore, die zelf geboren en getogen is in Flint, verkent in deze documentaire hoe de stad volledig ontwricht wordt als General Motors besluit haar autofabriek daar te sluiten. De ‘Roger’ uit de titel is overigens Roger B. Smith, de CEO van General Motors die door Moore niet overgehaald kan worden om Flint te bezoeken om daar met eigen ogen de families te zien die vlak voor kerst uit hun huis gezet worden. Door televisiezender CNBC werd hij niet voor niks uitgeroepen tot één van de ‘Slechtste Amerikaanse CEO’s ooit‘.
De documentaire van Moore heeft het stadje helaas niet kunnen redden. Moore is vertrokken en met hem vele anderen. Op dit moment wonen nog maar 110.000 mensen in Flint, waarvan een derde in armoede leeft. In 1965, toen Flint voor het laatst een masterplan opstelde, telde de stad nog 200.000 inwoners en wilde het groeien naar 350.000. Het bestuur van de stad heeft zich nu neergelegd bij het onvermijdelijke en gaat zelfs van de nood een deugd maken: als we de neergang niet kunnen stoppen, dan gaan we het versnellen. In de komende jaren wil men actief hele buurten slopen en de bevolking herplaatsen. Op die manier wil men voor zijn dat buurten langzaam leeglopen en verpauperen. In de buurten die men leefbaar wil houden, kunnen door het herplaatsen voorzieningen juist wel in stand blijven. Verder is ook de gemeente goedkoper uit, bijvoorbeeld doordat vuilniswagens minder ver hoeven te rijden en dat is een welkome verlichting van het begrotingstekort van $15 miljoen dollar. Ook andere steden in de VS, zoals Indianapolis en Little Rock in Arkansas werken aan plannen voor verkleining om zo nog een toekomst te houden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“It really is the whole of humanity that is under threat in a pandemic.”
WHO-directeur Margaret Chan op een persconferentie waarop de organisatie het griepalarmniveau verhoogde naar 5, één stap onder dat van een pandemie.
En extra leesmateriaal: waarom deze nieuwe griep een groot probleem is, zelfs als de symptomen niet veel zwaarder zijn dan die van de jaarlijkse griepgolf.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Peter, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.
De Republikeinse Partij moet nog bekomen van Obama’s verkiezingsoverwinning en krijgt opnieuw met een verlies te maken. De Republikeinen sloegen een nog rechtsere koers in, als antwoord op Obama’s zege, en dat is niet naar ieders democratische zin. De Republikeinse senator Arlen Specter stapt nu over naar de Democraten, waarmee de Democratische meerderheid in de Senaat wordt versterkt.
Een gemiddelde kiezer heeft het soms al moeilijk genoeg de politicus van zijn keuze te vinden, maar wat moet je met politici die van politieke kleur wisselen? In Nederland komt dat ook voor. Niet zo vaak als in sommige andere landen, maar vooral de laatste dertig jaar is het ook hier in de mode. In de totale parlementaire geschiedenis wisselden ruim vijftig politici van partij. Voor een groot deel was dat te danken aan afsplitsingen.
Ruim dertig keer richtten politici eigen partijen op, nadat ze hun oorspronkelijke politieke nest hadden verlaten. In een aantal gevallen leidde dat tot nog verdere splitsingen. Zo hebben we in de recente geschiedenis kunnen zien hoe uit Leefbaar Nederland de LPF voortkwam, die op haar beurt ook aardig wat dissidenten kende, die dachten met een eigen partij of ‘groep’ aan de parlementaire bak te kunnen komen. Beroemd, berucht zo u wilt, zijn natuurlijk ook de jongste bewegingen van Wilders en Verdonk.
Koninginnedag. Dat is een bittertje bij de plaatselijke Oranjevereniging, biertjes en feesten op een boot in de Amsterdamse grachten, prinsen die gaan zaklopen en koekhappen en sinds gisteren ook kapotgereden worden door een man in een Suzuki Swift. De aanslag op de Koninklijke familie is voor sommigen een reden om maar meteen het einde van een tijdperk af te kondigen. Oranjes die zich onder het volk mengen zal een relict uit het verleden worden, toen het leven nog zorgeloos en geluk heel gewoon was. In het vervolg wordt iedereen binnen een kilometer van de koningin zeer uitgebreid gefouilleerd en verplaatst de familie zich in een gepantserde bus met een 20mm-kanon en Goalkeeper-systeem op het dak.
Ik denk daarentegen dat dit onnodig is en zelfs onverstandig. In de eerste plaats is, ondanks de vermeende risico’s die de Oranjes zouden hebben gelopen in de open bus, de aanslag uiteindelijk gewoon mislukt. Karst T. kan wel met z’n auto tot op enkele meters gekomen zijn, maar hij heeft de bus niet geraakt. Zoals een bal op de paal nog steeds geen doelpunt is, is ook een aanslag die het doel niet bereikt, gewoon een mislukte aanslag en kan je dus zeggen dat de genomen veiligheidsmaatregelen, in ieder geval voor de individuele niet-te-voorkomen-loslopende gek, adequaat zijn geweest.
Het is wel zo, dat een terreurorganisatie in een zelfde setting waarschijnlijk veel meer schade had kunnen aanrichten. Dat is alleen op zichzelf geen reden tot het aanscherpen van maatregelen, aangezien voor een terreurorganisatie de Oranjes feitelijk geen vreselijk interessant doelwit zijn. Ze hebben weinig tot geen politieke macht en, cru gezegd, ze zijn inwisselbaar. Zelfs als een organisatie erin zou slagen om zowel Willem-Alexander als zijn drie dochters te liquideren, staan de kinderen van Constantijn en Laurentien klaar om de troon over te nemen. Er zijn in de geschiedenis van de Oranjes wel eens kronkeliger opvolgingspaden bewandeld, dus de stabiliteit van de Nederlandse staat komt op geen enkele manier in gevaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit maal een stukje van onze oud-blogger Anne, die het stuk al eerder plaatste op haar eigen blog.
Begin deze eeuw woonde en werkte ik in Engeland. Omdat ik 24 uur per dag tussen de Ieren verkeerde, zowel thuis als op werk, zat ik al gauw opgescheept met een (zuid) Iers accent. Daar had en heb (want ik raak het niet meer kwijt) ik zelf geen enkel probleem mee. Integendeel, Iers is veel makkelijker dan Engels omdat je die lastige th gewoon als een t uitspreekt. Tree is een boom èn drie. Tree trees, simpeler kan niet.
Wat ik wel merkte was dat veel mensen in Coventry, waar ik woonde, er van uit gingen dat ik Iers was. En dat was niet altijd even makkelijk. In Engelse pubs waren het ‘Irish bastards, go home’ en ‘Irish whore’ soms niet van de lucht. Toen er in het nabijgelegen Birmingham een bom afging (Birmingham heeft na Londen de grootste populatie Ieren van het VK) werd ook ik daar op aangekeken door mijn Engelse collega’s en waren de bedrijfstoiletten volgekalkt met anti-Ierse leuzen.
Omgekeerd moest bij bezoekjes aan familie en vrienden in Ierland soms uitgelegd worden dat niet alle Engelsen protestantse klootzakken waren. Toen mijn Ierse vriend en ik een bezoek aan het Gaelic sprekende westen van Ierland brachten, moest er wel eerst een IRL-sticker op de auto geplakt worden, want met een Brits kenteken voelde hij zich niet prettig. En in een klein dorpje daar, waar langs de weg om de paar honderd meter gedenktekens stonden voor de Ierse hongerstakers, voelde ook ik me niet veilig genoeg om uit de auto te stappen en ergens de weg te vragen. Het was duidelijk dat ons Engelse voertuig vanachter de gordijnen in de gaten werd gehouden.
“Het hof heeft geoordeeld dat de verdachte zich met zijn poster met daarop de tekst ‘Stop het gezwel dat Islam heet’ onnodig grievend heeft uitgelaten over de Islam. Het hof heeft daaraan de gevolgtrekking verbonden dat ‘gezien de verbondenheid tussen de Islam en haar gelovigen’ deze uitlating reeds daardoor ook beledigend is voor ‘?die groep mensen die de Islam belijden’. Het hof heeft daarmee een te ruime uitleg gegeven aan de in art. 137c, eerste lid, Sr voorkomende uitdrukking ‘een groep mensen wegens hun godsdienst’.”
“Daarom heeft de Hoge Raad de uitspraak van het hof vernietigd en de verdachte van het hem tenlastegelegde vrijgesproken.”
De Hoge Raad vernietigt een uitspraak van het gerechtshof in Den Bosch, omdat het inmiddels beruchte artikel 137c waarop deze beoordeling berustte niet van toepassing is op deze uitlating. De Hoge Raad geeft ook expliciet aan wat de gevolgen van deze uitspraak zijn voor de zaak Wilders:
“De uitspraak van de Hoge Raad in de zaak van de verdachte M.B. betekent dat de rechter die eventueel over een tenlastelegging op dit punt in de zaak tegen Wilders moet gaan oordelen, zal moeten onderzoeken of – zoals de Hoge Raad hier heeft overwogen – een uitlating onmiskenbaar betrekking heeft op een bepaalde groep mensen die zich door hun godsdienst onderscheiden van anderen.”
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het spook van positieve discriminatie waart weer eens door Nederland. Guusje ter Horst blokkeerde afgelopen weekend de benoeming van een blanke politieman tot korpschef. De reden? Het had een vrouw of allochtoon moeten zijn.
Wanneer leren we nou eindelijk eens dat vrouwen zich, net als mannen, soms minder tot een bepaald beroep voelen aangetrokken? En dat daardoor de percentages vrouwen lager zijn dan je zou verwachten als je naar de bevolkingsopbouw kijkt? En wanneer leren we dat vrouwen ook anders denken over een carrière? Bijvoorbeeld als er kinderen komen? En dat daardoor de percentages vrouwen hogerop in de hiërarchie waarschijnlijk wat lager zijn dan je zou verwachten als je alleen kijkt naar de percentages vrouwen in de lagere regionen?
Zeker nu duidelijk is dat vrouwen en mannen, ook in de hogere regionen, één pot nat zijn, moeten we stoppen met deze onzin van positieve discriminatie.
Accepteer het nou: vrouwen voelen zich gewoon minder aangetrokken tot bepaalde beroepsgroepen en functies. Horen we ooit iemand klagen over het feit dat de geneeskunde in de volgende twintig jaar overgenomen gaat worden door vrouwen, dat onze kinderdagverblijven worden geregeerd door vrouwen en dat het overgrote deel van de kappers kapster is?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.