De NOS zond gisteravond bovenstaande reportage uit over de kunstsector in New York. Strekking was dat die nauwelijks overheidssubsidie krijgt en vooral draait op private giften en een fier ondernemerschap. Het verhaal paste mooi in het plaatje dat Rutte en Zijlstra zo graag voorspiegelen. Het plaatje klopt echter niet.
Charles Mysak, de Hemingway onder de boekverkopers.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Waar visualisatie en data elkaar ontmoeten, ontstaat vaak kunst. Neem dit project van Christian Marc Schmidt & Liangjie Xia.
Invisible Cities from Christian Marc Schmidt on Vimeo.
By revealing the social networks present within the urban environment, Invisible Cities describes a new kind of city—a city of the mind. It displays geocoded activity from online services such as Twitter and Flickr, both in real-time and in aggregate. Real-time activity is represented as individual nodes that appear whenever a message or image is posted. Aggregate activity is reflected in the underlying terrain: over time, the landscape warps as data is accrued, creating hills and valleys representing areas with high and low densities of data.
Foreign Policy has just published its Global Cities Index, based on 5 dimensions:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Madrid-based photographer Alfonso Zubiaga shows us what a living, breathing New York City looks like? Zubiaga takes us over its busy streets and through its most recognizable landmarks. By zooming in and out of everything from New York’s iconic skyscrapers to its trademark yellow taxi cabs, he takes us on a wild ride that makes us feel like we’re in the town where no one ever sleeps.
Meer bij The Presurfer.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Je suis allée très loin, j’ai constitué le dossier, je suis allée voir un avocat, mais je ne suis pas allée jusqu’au bout” (Le Monde)
Geen idee wat Tristane Banon nu precies zegt maar Franse citaten staan nu eenmaal très chique. De 31-jarige journaliste overweegt na negen jaar alsnog aangifte te doen tegen IMF-topman Dominique Strauss-Kahn. De recente aanhouding van Strauss-Kahn in New York heeft haar de moed gegeven het nu wel in de rechtbank op te nemen tegen haar aanrander (en echtgenoot van haar peettante). De borgsom van 1 miljoen dollar -die mevrouw Kahn al had overgemaakt- is geweigerd. No he Kahn’t zal gewoon in de cel moeten blijven en komt op 20 mei voor. De IMF-directeur, die Griekenland tot ingrijpende bezuinigingen dwong in ruil voor geld, wordt ervan beschuldigd een kamermeisje te hebben gedwongen tot (oh ironie..) Griekse seks. De wereld kijkt gefascineerd toe, er is zelfs al een Chinese reconstructie (SafeForWork) van de gebeurtenissen in het Amerikaanse Sofitel Hotel. Ondertussen strompelen Griekenland en Portugal langs de afgrond van faillissement, maar betrokkenen verzekeren dat de gevangenschap van de hoogste financiële baas de steunmaatregelen niet in gevaar brengen. Wat wel mislukt lijkt is de hooggespannen presidentskandidatuur van Strauss-Kahn in Frankrijk en dat is een kleine tragedie voor de socialisten. [/seth]
Brazilian artist Fernando Volken Togni created this series of illustrations for Oryx Magazine depicting 24 hours in various cities like New York, Moscow, Melbourne, Phuket and Shanghai. On his website Fernando also shows the cities of Barcelona, Madrid, Zurich, Casablanca, and Beirut.
Meer verstrooiing bij The Presurfer.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
