Popcultuur? Later wordt het beter

Gisteren publiceerde generatiegenoot en cultuurwetenschapper Thimon de Jong in NRC een opmerkelijk opiniestuk met de titel Wo sind denn die Superhits? Wo sind sie geblieben? Kern van het verhaal is dat het vroeger allemaal beter was. 'Onze muziekcultuur is sterk gefragmenteerd – iedereen luistert naar zijn eigen muziek. Er zijn geen superhits meer die iedereen kent. En dat is een verlies,' betoogt De Jong. Hij deelt met zijn opiniestuk een pluim uit aan de heersers van louter commercieel gewin en omzet in de muziekindustrie. En heeft De Jong zich afgevraagd hoe men vóór de komst van de jeugdcultuur van de jaren vijftig en zestig muziek consumeerde?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De luie netwerkgeneratie

, door

Mei Li Vos (PvdA) reageert met een lezenswaardig artikel in Trouw op een net zo lezenswaardig artikel van Joop Hazenberg in diezelfde krant eerder.
Joop Hazenberg zet de twintigers en dertigers neer als de netwerkgeneratie die niet langer langs collectivistische weg de wereld wil veranderen. Ze doen dat met losse verbanden en snelle uitwisseling van ideeën. Mei Li Vos reageert door te stellen dat je voor invloed je wel degelijk in de bestaande organisaties moet zitten. Anders word je simpelweg genegeerd.

Beide hebben een punt, dat kunt u zelf lezen. Maar beiden missen ook een punt, welke ik u hier wil meegeven.
Wat namelijk echt nodig is, voor (het streven naar) welke invloed dan ook, is een gevoel van urgentie, van onrecht, van pijn. En dat heeft die generatie niet. Waar zou dat immers vandaan moeten komen? Ze zijn opgegroeid met alles wat hun hartje maar kon wensen. Ze zijn opgegroeid zonder de dagelijkse druk van een koude oorlog of milieuvervuiling. Ze hadden geen zwaar religieuze ouders die ze in een keurslijf probeerden te drukken. Kortom, ze hebben geen reden om zich heel erg boos te maken. En zonder een reden om je boos te maken, stranden alle initiatieven in goede bedoelingen en gezellige tweets. Natuurlijk zitten er altijd wel een paar verdwaalde zielen tussen die wel echt boos zijn. Maar niet de hele generatie en al zeker niet de mensen die al een tijd aan het netwerken zijn. Want als die namelijk echt boos waren geweest, hadden ze daar geen tijd of energie voor gehad.
Dus beste Mei Li en Joop, jullie goedbedoelde oproep valt in het water.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | PowNed wordt een metaomroep

, door

zomerquotes3“PowNed wordt een metaomroep. We verstrekken informatie over de informatie. Dat sluit aan bij de vaardigheid van onze achterban om grote hoeveelheden informatie parallel te processeren en al onderzoekend een betekenisvol geheel te construeren uit onsamenhangende brokken informatie.” (Uit het beleidsplan van PowNed)

Het uitgelekte beleidsplan van PowNed doet ons hier en daar denken aan de tekst van een poep pratende mediadeskundige, annex leraar massacommunicatie, annex gesjeesde internetondernemer. En zou Dominique Weesie het ook allemaal echt geloven? Reaguurders die grote hoeveelheden informatie parallel weten te processeren?? Hahaha!

Voor de rest is het een zeer leesbaar beleidsplan. Op het sociologische stuk over de generatiekloof na dan, want daar schreef Weesie zichzelf toch echt in slaap. Maar is GeenStijl nou echt zo origineel met dat eigen internettaaltje (afgekeken van Alt0169.com)? En is de achterban van PowNed echt in staat om in drie muisklikken geoliede pr-machines onderuit te halen? En werd Nico Dijkshoorn echt ontdekt door GeenStijl? En is die Kouwes eigenlijk wel zo’n goede dichter?

Vragen, vragen, vragen….

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.