Hedendaagse Literatuur

“Ik heb de deken van de Orde horen zeggen dat het ging om een incident met een hoofdletter, maar ik vind dat dit echt niet kan passeren”

Vicepresident van het Gerechtshof Amsterdam, Huub Willems, vindt dat er een onderzoek moet komen naar het neerleggen van de verdediging van Holleeder door Bram Moszkowicz. Het maakt Willems niet uit of de fout bij de advocaat zelf ligt, of bij justitie en politie (die volgens de theorie van Moszkowicz met Jort Kelder tegen hem complotteerden). Ik voorspel dat de voornaamste conclusie uit zo’n onderzoek zal worden dat Moszkowicz zich zelf kwetsbaar heeft gemaakt voor een publieke filering van zijn integriteit omdat hij naast advocaat ook een rol als prominent mediafiguur en showdeskdeskundige met verve vertolkte. En dat de zaak onhoudbaar uit de hand liep omdat Moszkowicz er zelf voor heeft gekozen om een kort geding aan te spannen tegen de uitingen van “geborneerd pseudojournalist” Kelder.

En dat laatste vind ik zo onbegrijpelijk. Hoe kan advocaat wiens inhoudelijke bekwaamheid onomstreden is, zich zo hebben verkeken op de mogelijkheid de rechtszaak te verliezen tegen het vermaarde wapen van de vrije meningsuiting? De enige verklaring die ik kan bedenken is dat Moszkowicz een spelletje heeft gespeeld met als inzet de dramatische scheiding met Holleeder, die gisteren werd opgevoerd. De advocaat zat immers, blijkens ‘de stukken’, in de tang van de Willem H, en hij zou zelfs “doodsbang” voor hem zijn. Misschien dacht de advocaat alleen op deze manier uit de klauwen van de “vermeend” crimineel te kunnen ontsnappen. In dat geval: chapeau, Bram. In het geval hij daadwerkelijk dacht de verste uithoeken van de Nederlandse meningfabriek te kunnen controleren met zijn overfraai geformuleerde volzinnen, dan was het een casus van bijkans aan stupiditeit grenzende hubris.