De gregoriaanse antifoon 'Media Vita' is een merkwaardig lied. Dit liturgisch canticum, dat werd gezongen in de vastentijd vóór Pasen, werd door de kerk bij herhaling verboden. Het werd namelijk ingezet voor magische effecten die per definitie niet bepaald strookten met de opvattingen van de christelijke kerk. Eerst iets over het wat en waar. De tekst van dit canticum is vrij oud. Het werd oorspronkelijk in 1613 door de historicus J. Metzler toegeschreven aan Notker de Stotteraar (ook wel genoemd Notker van Sankt Gallen, ca. 840-912), de bekende benedictijnse auteur, componist en poëet. Later onderzoek wees echter uit dat de tekst waarschijnlijk uit de achtste eeuw stamt. Onderzoekers zoals Louis Holtz voeren de tekst zelfs terug op een byzantijns origineel. Het lied werd al snel op muziek gezet, werd het lijflied van de kruisvaarders en won snel vanaf de late Middeleeuwen aan populariteit. Dit was een hectische periode waarin de mensheid frequent bedreigd werd door golven van hongersnood, epidemieën en oorlogen, gevolgd door tijden van de inquisitie en heksenvervolgingen.
Om nog even aan te sluiten bij de om kaas knokkende muisjes aan het slot van dit stukkie: hier bezingt NOFX het egoïsme. Van het album ‘Ribbed’ (1991).
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vanavond even een ‘strange effect’ in Closing Time. Het zijn tenslotte de kleine dingen die het doen, nietwaar?
Mocht je geïnteresseerd zijn in hoe het vele jaren later klonk, kijk en luister dan hier.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Niet iedereen verstaat de kunst van ‘huilie huilie’ doen. Roy Orbison wel. Bijgaand vraagje: herkent u nog ander bekenden in deze opname?
Je kunt om zoveel dingen blij zijn, bleek vanmorgen al in Kunst op Zondag. Of David Byrne bewust de titel van een song voor zijn project neemt is geheel onduidelijk, maar we kennen ‘Reasons to be cheerful’ natuurlijk van de in 2000 overleden Ian Dury. Vorig jaar ging er nog een Reasons to be cheerful musical rond. Nu herinneren we ons Ian Dury met zijn 39 dingen om vrolijk van te worden.
Zijn wij niet allen ‘pretenders’? En zo nee, worden we toch verkeerd begrepen?
Was het maar ‘wees lief voor elkaar’.
Eén van de pleziertjes om aan Sargasso te werken zijn de reacties waar je wat mee kan. Trollen sla ik over. Dus toen bij deze Closing Time een reacteur verwees naar Dupree’s Paradise en bij deze Closing Time iemand riep: Frank Zappa kijkt over zijn schouder mee, inspireerde dat tot de Closing Time van vandaag.
Die laatste reactie moet wel slaan op Ruth Underwood, percussioniste bij Zappa’s Mothers of Invention. Helaas geen live opname en geluidskwaliteit magertjes, maar hier introduceert Zappa haar (op 2 min. 49) met: “Ladies and gentlemen, watch Ruth. All through this film, Ruth has been thinkin’, what can I possibly do that will amaze everyone.”
Van het ene percussiestukje naar het andere. Hier zagen en hoorden we een stukje beginnen met ‘vocale percussie’. Dat doet we denken aan Barbara Hannigan. Een sopraan die een bijna popster-achtige divastatus heeft in de moderne serieuze muziek. Inmiddels maakt ze ook naam als dirigent. Vandaag laten we zien dat ze zang, dirigeren en theater moeiteloos beheerst.
U ziet en hoort ‘Mysteries of the Macabre’ van de in 2006 overleden componist György Ligeti. Mysteries of the Macabre is een door Ligeti gearrangeerd stuk van drie aria’s uit zijn opera Le Grand Macabre.
Vooruit, nog maar een keer oude dooswerk van het Vienna Art Orchestra. Nu met werk van de onvolprezen Charles Mingus.
Het origineel kwam van het album ‘Let My Children Hear Music’(1972) en is hier te beluisteren.
Gisteren sloten we af met solo percussie. Vandaag begint de afsluiter ook met een percussie solo. En alsof we de afgelopen week nog niet genoeg ‘komt allen tezamen’ hebben gehad bemoeit The Vienna Art Orechstra zich er vervolgens mee. Van de cd Artistry in rhythm: A European suite het heerlijke Graffiti in Stockholm.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.