Closing Time | Cheese / Where’s my slice?
, door
Om nog even aan te sluiten bij de om kaas knokkende muisjes aan het slot van dit stukkie: hier bezingt NOFX het egoïsme. Van het album ‘Ribbed’ (1991).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Closing Time | Little things
, door
Vanavond even een ‘strange effect’ in Closing Time. Het zijn tenslotte de kleine dingen die het doen, nietwaar?
Mocht je geïnteresseerd zijn in hoe het vele jaren later klonk, kijk en luister dan hier.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Closing Time | Huilen
, door
Niet iedereen verstaat de kunst van ‘huilie huilie’ doen. Roy Orbison wel. Bijgaand vraagje: herkent u nog ander bekenden in deze opname?
Closing Time | Reasons to be cheerful (part 3)
, door
Je kunt om zoveel dingen blij zijn, bleek vanmorgen al in Kunst op Zondag. Of David Byrne bewust de titel van een song voor zijn project neemt is geheel onduidelijk, maar we kennen ‘Reasons to be cheerful’ natuurlijk van de in 2000 overleden Ian Dury. Vorig jaar ging er nog een Reasons to be cheerful musical rond. Nu herinneren we ons Ian Dury met zijn 39 dingen om vrolijk van te worden.
Closing Time | Pretenders
, door
Zijn wij niet allen ‘pretenders’? En zo nee, worden we toch verkeerd begrepen?
Was het maar ‘wees lief voor elkaar’.
Closing Time | What can I possibly do that will amaze everyone
, door
Eén van de pleziertjes om aan Sargasso te werken zijn de reacties waar je wat mee kan. Trollen sla ik over. Dus toen bij deze Closing Time een reacteur verwees naar Dupree’s Paradise en bij deze Closing Time iemand riep: Frank Zappa kijkt over zijn schouder mee, inspireerde dat tot de Closing Time van vandaag.
Die laatste reactie moet wel slaan op Ruth Underwood, percussioniste bij Zappa’s Mothers of Invention. Helaas geen live opname en geluidskwaliteit magertjes, maar hier introduceert Zappa haar (op 2 min. 49) met: “Ladies and gentlemen, watch Ruth. All through this film, Ruth has been thinkin’, what can I possibly do that will amaze everyone.”
Closing Time | Mysteries of the Macabre
, door
Van het ene percussiestukje naar het andere. Hier zagen en hoorden we een stukje beginnen met ‘vocale percussie’. Dat doet we denken aan Barbara Hannigan. Een sopraan die een bijna popster-achtige divastatus heeft in de moderne serieuze muziek. Inmiddels maakt ze ook naam als dirigent. Vandaag laten we zien dat ze zang, dirigeren en theater moeiteloos beheerst.
U ziet en hoort ‘Mysteries of the Macabre’ van de in 2006 overleden componist György Ligeti. Mysteries of the Macabre is een door Ligeti gearrangeerd stuk van drie aria’s uit zijn opera Le Grand Macabre.
Closing Time | Hobo Ho
, door
Vooruit, nog maar een keer oude dooswerk van het Vienna Art Orchestra. Nu met werk van de onvolprezen Charles Mingus.
Het origineel kwam van het album ‘Let My Children Hear Music’(1972) en is hier te beluisteren.
Closing Time | Graffiti in Stockholm
, door
Gisteren sloten we af met solo percussie. Vandaag begint de afsluiter ook met een percussie solo. En alsof we de afgelopen week nog niet genoeg ‘komt allen tezamen’ hebben gehad bemoeit The Vienna Art Orechstra zich er vervolgens mee. Van de cd Artistry in rhythm: A European suite het heerlijke Graffiti in Stockholm.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.