Zeven aandachtspunten voor Nederlandse missie naar Mali

Rechtsstaatsopbouw in Mali is een voorwaarde  voor duurzame stabiliteit en vrede, zeggen experts Servaas Feiertag en Jan de Vries. De Nederlandse missie naar Mali wordt vandaag besproken in de Tweede Kamer. Hoewel de nadruk voor de missie ligt op militaire interventie (via het inzamelen van inlichtingen) wordt in de zogenaamde art. 100 brief (pdf), die besproken wordt in de Kamer, ook nadruk gelegd op veiligheid en rechtsorde met referentie aan rechtsstaatsopbouw. Rechtsstaat- en vredesopbouw worden genoemd als specifieke doelstellingen van de missie, maar ook als lange termijn doelstellingen voor de Nederlandse inzet in Mali, die zal worden voortgezet na de militaire bijdrage. De doelstellingen op het gebied van rechtsstaatsopbouw zijn nog niet concreet. Alvorens deze te concretiseren zouden de verschillende Nederlandse en internationale actoren die actief zullen zijn op dit terrein er goed aan doen de volgende punten als uitgangspunten te nemen voor de verdere definitie en formulering van een strategie.

Foto: Mission de l'ONU au Mali - UN Mission in Mali (cc)

Tien tips voor Kamerbrief Mali-missie

ANALYSE - De Ministeries van Buitenlandse Zaken en Defensie werken hard aan de artikel 100-brief, waarmee de regering de Tweede Kamer informeert over de uitzending van Nederlandse militairen naar Mali. Jan Gruiters, algemeen directeur van IKV Pax Christi, geeft tien tips voor de brief.

Het componeren van deze Kamerbrief is geen eenvoudige opgave. Meerdere belangen dienen te worden behartigd en veel risico’s moeten afgedekt worden. Dat vergt politiek handwerk en redactioneel schaven en schuren.

In een ideale wereld zouden bij het opstellen van deze brief over de toekomstige uitzending van militairen naar Mali de in het verleden geleerde lessen een belangrijke rol spelen. In de politieke praktijk is dat echter niet vanzelfsprekend. Het blijkt steeds opnieuw moeilijk om tussen de klippen van de taaie werkelijkheid en de politieke wenselijkheid te laveren. Bij het zoeken naar een zo breed mogelijk politiek draagvlak is de verleiding groot risico’s te verbloemen (geen vecht- maar een opbouwmissie), de werkelijkheid te romantiseren (geen zaken doen met opstandelingen) of de complexiteit te reduceren (binnen twee jaar klinkende resultaten beloven).

De evaluatie van de ISAF-missie in Uruzgan bevat belangrijke lessen. De schrijvers en ondertekenaars van de artikel 100-brief zouden er goed aan doen na te gaan of aan de volgende tien lessen gehoor is gegeven:

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politie in Kunduz en Hollands Provincialisme

Je kan het debat binnen GroenLinks over Afghanistan niet begrijpen zonder een verkenning van het politieke landschap. Want het zou toch eigenlijk heel simpel moeten zijn: de VVD en het CDA hebben zich zelf in een ongelofelijk dom parket gewerkt door in een kabinet te stappen met de PVV. Die partij vindt wel dat we in oorlog zijn met de Islam, maar die nadat we Afghanistan plat gebombardeerd hebben om de Taliban te verjagen, geen politietrainers wil sturen om de vrede, veiligheid en recht terug te laten keren.

In een tijd van sterke polarisatie tussen links en rechts, waarbij de VVD en CDA elkaar tevreden schouderklopjes geven omdat de kunsten, het hoger onderwijs, de milieubescherming en vele andere linkse hobby’s vakkundig de nek zijn omgedraaid, zou Links natuurlijk kunnen zeggen: “Stik er maar in. Als jullie kabinet alles wat wij waardevol vinden wil opdoeken, waarom zouden jullie dan op onze hulp rekenen voor jullie politiemissie.” De PvdA, de SP en de PvdD doen dat ook.

GroenLinks, de ChristenUnie en D66 hebben een andere overweging: ze overwegen de politiemissie te steunen. Daarbij vallen woorden als ‘verantwoordelijkheid nemen’, ‘internationale solidariteit’, ‘Afghaanse schoolmeisjes’ en ‘civiele opbouwmissie’.

Maar is dat echt alles? Ik denk het niet. Je kan de eventuele steun van GroenLinks en D66 niet begrijpen zonder een inschatting te maken van het politieke speelveld. Er is een minderheidskabinet van CDA en VVD dat over wel meer onderwerpen van mening verschilt met gedoogpartner PVV. Steun op het dossier Afghanistan kan de productieve samenwerkingsrelatie versterken tussen de progressieven in de Tweede Kamer en de centrum-rechtse partijen in het kabinet. Sterker nog: als er over vier jaar nieuwe verkiezingen zijn kan de samenwerkingsrelatie tussen CDA, VVD, D66, CU en GroenLinks worden omgezet in een regeringscoalitie. Femke Halsema heeft eerder al aangegeven dat een coalitie van progressieven en centrum-rechts, de zogeheten Roti variant, a measure of last resort is voor de progressieven. Maar alles liever dan dit rancunekabinet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaanse bemoeienis met Nederlandse besluitvorming

Amerikaanse en Afghaane soldaten in Afghanistan (Foto: Flickr/The U.S. Army)

De fractie van GroenLinks worstelt nog met een passende reactie op het regeringsvoorstel voor een nieuwe missie naar Afghanistan. De partij is er wel min of meer uit. Peilingen geven aan dat een meerderheid van de achterban tegen is, op een informatiebijeenkomst afgelopen woensdag waren nauwelijks instemmende geluiden te horen en zaterdag sprak de partijraad zich tegen het voorstel uit. Voor de fractie gaat het om een afweging tussen de intentie om daadwerkelijk hulp te bieden in conflictgebieden zoals Afghanistan en de mogelijkheden die de nieuwe missie in de praktijk zal bieden. Eerder sprak GroenLinks zich uit voor een civiele missie in het kader van EUPOL, de Europese bijdrage aan het opleiden van politiemensen in Afghanistan. In het plan van de regering valt de EUPOL bijdrage in het niet bij de hoofdtaak: een zeer basale militaire training van jonge, analfabete en deels drugsverslaafde mannen. Daarnaast blijven er vier Nederlandse F16 bommenwerpers actief in Afghanistan.

De verwachting is dat de regering er een harde dobber aan zal hebben om de fractie van GroenLinks over te halen in te stemmen met deze missie.  Daar komt nu ook nog de informatie bij die via Wikileaks is uitgelekt over de voorgeschiedenis van deze nieuwe Afghanistan-missie in de zomer van 2009.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinet wil ‘administratieve trainingsmissie’ Afghanistan

Gebruik van radio voor interdepartementaal overleg (Foto: Flickr/isafmedia)

Minister van Defensie Hans Hillen vindt de kritiek op de nieuwe missie naar Afghanistan zwaar overdreven. Volgens hem is het nieuwe plan totaal anders dan de vorige vechtmissie, omdat Nederland politie-agenten gaan trainen volgens de veilige ‘Dutch approach’. “We gaan niet de hele dag buiten boeven vangen, maar zorgen dat de administratie op orde is. Juist dat hebben ze nodig in achtergestelde landen. Vechten kunnen ze wel, maar hoe vul je een wettelijk geldige aangifte in?”

Volgens de minister is het geen prioriteit om ‘meer blauw op straat’ te krijgen. Hillen: “We kunnen nuchter stellen dat noodhulp en handhaving niet tot onze specialiteiten behoren. Bovendien is er in Afghanistan nog weinig te handhaven, dus dat zou sowieso geen zin hebben. Wij zijn vooral goed achter het bureau, dus laten we eerst maar eens zien wat we daar precies doen. Bovendien levert dat heel veel extra banen op voor de Afghanen. Als mensen een goede en gerespecteerde functie hebben, sluiten ze zich minder snel aan bij de Taliban.”

Omdat het merendeel van de nieuwe Afghaanse agenten analfabeet is worden speciale formulieren ontwikkeld. “De focus ligt meer op het visuele aspect en minder op tekst,” zegt Dirk de Ridder van adviesbureau ‘Polder in Kunduz’. Zijn bureau is door het ministerie in de arm genomen om de Nederlandse formulieren geschikt te maken voor het Midden-Oosten. “Iets waar we bijvoorbeeld echt aan willen werken zijn de parkeerproblemen in Kabul. Hartstikke druk daar, en er zit totaal geen structuur in. Op zo’n formulier zetten we dan gewoon een plaatje van een Toyota, een taxi, een kameel en een geit. Dan hoeft de agent alleen nog maar aan te kruisen wat van toepassing is. Die informatie moet dan ingevoerd worden, gecontroleerd worden door ‘vier ogen’, bekrachtigd en overgezet op een andere server. Op dat soort processen gaan we dus zes weken oefenen.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De meesterzet van Rutte

Hoewel ongetwijfeld ingegeven door rattus catholicus Verhagen deed Rutte vandaag een meesterzet. Met de aangekondigde politionele acties trainingsmissie zaait hij uiterste verdeeldheid in de oppositie. Het Kabinet gebruikt een D66/Groenlinks-motie van voor Cablegate om weer iets te gaan doen in Afghanistan zodat Nederland “internationaal op groot respect kan bogen” om de Minister van Buitenlandse Zaken maar te citeren.

Met een Europees sausje wordt er een artikel 100 brief naar de Kamer gestuurd. PvdA, SP en PVV laten meteen weten mordicus tegen te zijn en GroenLinks en D66 laten tezamen weten vooral te willen letten op het proces, daarnaast willen ze een hoorzitting vooraleer er een standpunt komt. Ondertussen heeft heel de wereld dankzij WikiLeaks kunnen lezen dat Van Rompuy stelt dat niemand meer in Afghanistan gelooft. Enkel en alleen om Amerika te paaien wil het Kabinet Henk en Ingrid gaan naaien zou zomaar een slogan kunnen zijn waarmee de PVV de Statenverkiezingen Senaatsverkiezingen wil gaan winnen. Ironisch genoeg kost de trainingsmissie ongeveer evenveel als de BTW-verhoging op concert- en theaterkaartjes jaarlijks moet gaan opbrengen.

Daarmee heeft het Kabinet Rutte-Verhagen de inzet voor de verkiezingscampagne knap gekaapt. Over de aangekondigde bezuingingen zal het niet meer gaan. Om over echte provinciale items nog maar te zwijgen. De inzet van #PS2011 wordt het wel of niet opleiden van mogelijke overlopers naar de Taliban. Of van mensen die snel geneigd zijn hun AK-47 op de Afghaanse variant van marktpaats.nl aan te bieden. Terwijl WikiLeaks aantoont dat de oorlog tegen het terrorisme een grote leugenmachine is weet Bruin I het zo te manouvreren dat de ontevreden rechtsmens gewoon achter het PVV-geluid kan blijven aanlopen terwijl van de progressieve oppositie (en ook de ChristenUnie en silent partner de SGP) verwacht wordt dat ze uiteindelijk wel voor zullen stemmen. Zonder die verwachting had het Kabinet namelijk nooit een dergelijk voorstel gedaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Politiek onhandig

[qvdd]

Het besluit op zich al, maar dan ook nog eens zes weken voor de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Niemand wil het. Een meerderheid van de Nederlanders wijst het af. Het is niet alleen een slecht besluit, maar politiek ook heel onhandig. Het is een cadeautje voor Job Cohen. En een probleem voor het CDA.

Geert Wilders is weer eens zijn botte zelf. Maar wat je ook vindt van de missie, hij heeft wel gelijk dat het politiek gezien niet erg slim is.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.