De Chinese afdelingen van Yahoo! en MSN hebben vandaag foto's en namen van door de Chinese autoriteiten gezochte Tibetaanse relschoppers op hun hoofdpagina gepubliceerd (bron: France 24 Observers). De foto's en een lijst van 24 namen verschenen tevens op andere grote Chinese portals als Sina.com en news.qq.com. Ondertussen is de toegang tot Youtube in China juist geblokkeerd (de ervaring leert dat dat overigens meestal wel meevalt danwel makkelijk te omzeilen is). De aard en het draagvlak van de rellen in Tibet staat ook in het Westen ter discussie. Gisteren publiceerde de kwaliteitskrant nrcnext een bijdrage van correspondent Oscar Garschagen die in 'Groot Tibet' verblijft en die een beeld schetst van een Tibetaanse bevolking die geen zelfstandigheid ambieert en die vreedzaam samenleeft met de honderdduizenden Han-Chinezen die er inmiddels wonen. Vanuit een dergelijk standpunt is het te verklaren dat Yahoo! China meewerkt aan het opsporen van relschoppers, net zoals in Nederland beelden van relschoppende voetbalsupporters online worden gezet. Maar dit zou een te botte simplificatie van de motieven van de Tibetaanse relschoppers zijn. Yahoo! en MSN mengen zich hier wel degelijk in een politieke spel. In het recente verleden schaatste Yahoo! al eerder scheve schaats door de Chinese autoriteiten inlichtingen te verschaffen over de journalist Shi Tao, die vervolgens voor tien jaar de gevangenis in ging. Is Yahoo! niet al te ijverig met het assisteren van de Chinese autoriteiten?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Lhasa zijn de rapen gaar. De Tibetaanse hoofdstad is vanochtend opgeschrikt door de heftigste protesten tegen de Chinese overheersing in twintig jaar (BBC). Er zijn schoten gehoord en de Amerikaanse ambassade adviseert om weg te blijven uit de hoofdstad of als men er al is binnen te blijven (Guardian). Politieenheden zouden inmiddels de kloosters hebben omsingeld. Deze beelden werden gisteren in Lhasa gemaakt, en foto’s van vandaag.
De protesten komen op een gevoelig moment nu over een paar maanden de Olympische Spelen in Beijing worden gehouden. Terwijl in Nederland cabaretiers uit volle borst tégen deelname aan de Spelen zingen komen de Tibetanen nu zelf in opstand. Het debat over de Nederlandse deelname aan de Spelen kan bij het uit de hand lopen van de opstand een verrassende wending krijgen. Maar hoe hypocriet is het eigenlijk om nu pas naar aanleiding van de Olympische het debat over de mensenrechten in China te voeren? Kijkersvraag: hoeveel producten ziet u op dit moment in u nabijheid die Made in China zijn? (tip kijk op het labeltje van uw onderbroek).
Vorige maand zond het Britse Channel4 nieuwsprogramma Unreported World een documentaire uit over de erbarmelijke leefomstandigheden van een gesloten gemeenschap van pakweg 40.000 christenen in Caïro. Egypt’s Rubbish People gaat over de ‘zabelean’: koptische christenen die in hun levensonderhoud voorzien door vuilnis te sorteren. Dit vuilnis ligt letterlijk in en bovenop hun huizen, de stank in de buurt is bijna ondragelijk en tussen het vuilnis wemelt het van de ratten en de varkens. De aanwezigheid van varkens zou de reden zijn waarom moslims niet in deze buurt wonen. Maar in de documentaire wordt duidelijk dat onderdrukking en discriminatie vanuit de staat deze religieuze minderheid bijelkaar heeft gedreven in een ghetto. Terwijl Egypte zich naar buiten toe wil presenteren als een modern seculier land laat Egypt’s Rubbish People zien hoe stelselmatig christenen in Egypte worden behandeld als untermenschen. Een moeder vertelt hoe ‘snachts de ratten aan de oren van de kinderen knabbelen.
De documentaire is het bekijken waard en staat gelukkig op meerdere plekken online (Google Video, Youtube part 1,2,3). Maar het internet zou het internet niet zijn als op die plekken ook weer niet uitgebreid wordt gediscussieerd over hoe waarheidsgetrouw de informatie van Unreported World is. Bijvoorbeeld op YouTube waar wereldburgers van allerlei pluimage elkaar om de oren slaan met argumenten als: “this documentary is rubbish” of “all western muslims should be treated like this”. De tegenstanders van deze docu brengen in dat de vervuilde christelijke wijk niet uniek is want ook moslims in Egypte wonen immers in de troep. De geinterviewden zouden verkeerd vertaald worden (aiai.. dat multiple-interpreteerbare arabisch toch) en eigenlijk willen de christenen dit zelf en zijn ze er tevreden mee. Maar vooral: laat Egypte nu toch eens met rust! … even klikkerdeklik en u kunt straks ook meepraten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Voorstanders van een streng asielbeleid verzwijgen liever de gevolgen die detentie en uitzetting op een asielzoeker kan hebben. Nederland is immers en beschaafd land waarin geen nare dingen gebeuren. Als oud-minister Pronk het woord “deportaties” in de mond neemt wordt hij dan ook hardhandig teruggefloten, want vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog zijn not done. Die periode stond immers geheel op zichzelf en zal nooit meer terugkeren, zo vinden de ‘regels-zijn-regels’ mensen. Maar je hebt helemaal geen grootschalig militair conflict inclusief concentratiekampen en gaskamers in Europa nodig om tóch mensen te traumatiseren.
Omdat de laatste jaren Nederlanders met het grootste gemak vanuit hun luie stoel ferme uitspraken doen over de noodzaak van een streng asielbeleid (ik hoef u de specifieke shockblogs en losgeslagen lezersrubrieken niet apart te noemen) is het van het grootste belang om de persoonlijke verhalen van getraumatiseerde asielzoekers onder de aandacht te brengen.
Vandaag besteed het AVRO Radio1 programma ‘Wat Nu’ aandacht aan één van die verhalen. In het najaar van 2006 werd het achtjarige Chinese jongetje Hui opgesloten in detentiecentrum Zeist. Minister Verdonk hield destijds haar poot stijf, met de nodige gevolgen zo blijkt nu uit een radioreportage die vanmiddag (15.00-16.00) wordt uitgezonden op Radio 1. Uit onderzoek van antropoloog Gerrianne Smits-Baauw blijkt dat kinderen die in de gevangenis hebben gezeten, vaak last krijgen van angststoornissen, depressies en het post-traumatisch stresssyndroom.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Een aantal Arabische staten heeft overeenstemming bereikt over een Arabische verklaring van de mensenrechten.
Het stuk leidt tot de nodige controverse (zie bv 2.3).
Levert de verklaring wel of niet een positieve bijdrage aan de mensenrechten?
Backup versie verklaring
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.